Changing Maria

Hoofdstuk 34

Maria
Ik staar voor me uit zonder iets te zeggen. Victor zit naast me en heeft zijn arm om me heen geslagen. De tranen stromen over me gezicht. Een half uur geleden is mijn broertje overleden. Vermoord door mijn vader. Zijn laatste woorden om me te waarschuwen hebben me gebroken. Ik heb Xav gesmeekt wat te doen maar hij kan niets doen. De enige gedachtes die me gerust stellen is dat hij nu bij me moeder is. Mam is niet meer alleen. En dat mijn vader nu in het hele land wordt gezocht voor moord.
"Maria?" hoor ik en ik kijk op. Hij kijkt me vragend aan. Hij heeft blijkbaar iets aan me gevraagd maar het is niet tot me door gedrongen.
"Sorry wat zei je?"
"Wil je wat drinken?"
Ik schud mijn hoofd en sta op. "Ik moet regelen dat hij begraven wordt."
Victor staat ook op. "Maria, je moet rustig aan doen. Ik help je."
"Ik ook." Zegt Trace en ook Xav bied aan te helpen.
"Dank jullie.." zeg ik zachtjes. Een brancard wordt de kamer uit gereden. Een laken ligt over mijn broertje heen en ik draai me snel om. Dit wil ik niet zien.
"Victor? Ik wil me vader opzoeken."

Vic
Ik kijk Maria aan en de blik in haar ogen doen me schrikken. Ze lijkt iemand anders.
"Maria, Dat kan niet."
Ze kijkt me nu recht aan. "Dat kan ik wel. Het enige wat ik hoef te doen is telepathisch een gesprek te beginnen."
Ik schud mijn hoofd. "Wat wil je doen dan?"
Ze gaat rechtop staat met haar kin geheven. Nu is het de Maria Kelly die ik heb vast gezet in Afghanistan.
"Ik ga hem vermoorden." Zegt ze standvastig en ik pak zachtjes haar hand.
"Maria... Denk aan onze kinderen. Het is veel te gevaarlijk lieverd."
Trace legt zijn hand op haar schouder. "Maria.."
Ze draait zich snel om en slaat zijn hand weg en vervolgens slaat ze hem hard in zijn gezicht. "Blijf met je smerige poten van me af Fabiano!" schreeuwt ze naar hem.
Trace kijkt haar geschrokken aan. Ook Maria schrikt nu ze ziet dat niet Fabiano maar Trace voor haar neus staat. Ze krijgt tranen in haar ogen en loopt zonder iets te zeggen weg.
"Maria!" roep ik naar haar en ik ren naar haar toe en hou haar tegen. "Maria.. we maken ons allemaal zorgen."
Voorzichtig pak ik haar hand en ze kijkt me aan. Haar woeste blik is weg. Ik zie nu een bang meisje.
Ik trek haar tegen me aan en wrijf door haar haren. "Het komt goed liefje... Hij komt hier niet mee weg. Dat beloof ik je."
Ik kijk naar Trace en knik. Hij komt naar ons toe gelopen en legt nogmaals zijn hand op haar schouder.
Maria draait zich om en kijkt Trace in zijn ogen. Ze zet een stap dichterbij en slaat haar armen om hem. Twijfelend slaat Trace zijn armen om haar middel. "Het spijt me Trace..." zegt ze snikkend.
"Het is al goed Maria."
Ik glimlach en Maria trekt zich los. "Ik wil naar huis." Zegt ze dan en ik knik. "Sally en Simon zijn al gewaarschuwd. Ze gaan naar het huis van me ouders en daar gaan wij ook heen. Yves heeft ons beveilingssysteem aangepast. Niemand komt er meer in of uit zonder dat hij het weet."
Ik sla mijn arm om haar heen en we lopen het ziekenhuis uit. Xav en Trace volgen ons.
Tijdens de weg naar huis wordt er weinig gezegd. Trace heeft contact gehad met de familie om ze in te lichten dat we naar huis komen. Maria zit tegen me aan en zachtjes strijk ik door haar haren.
"Zou me vader het weten?"
Ik kijk Maria aan. "Ik denk dat hij weet dat er een hele kleine kans was dat je hersteld van een schot in je rug. Laat staan van 3."
"Hoe kan hij zoiets doen? Sean en hij waren altijd 2 handen op 1 buik."
Ik trek haar iets dichter tegen me aan. "Ik weet het niet Maria.."
Ik kijk even snel naar Trace die rijd en dan weer naar Maria. Ze sluit haar ogen en al vrij snel slaapt ze.
Thuis aangekomen komen Yves, Zed en Uriel naar buiten lopen. Zo te zien werkt het systeem. Ik wil Maria uit de auto en loop met haar naar binnen. Yves komt aanrennen. "Wat is er met Maria?"
"Rustig Yves, ze is in slaap gevallen."
Yves zucht opgelucht. "Ik ga haar op bed brengen daarna praten we bij oke?"
Yves knikt en laat ons door. Ik loop met Maria in mijn armen meteen door naar boven en leg haar op mijn bed. Zachtjes geef ik haar een kus en loop naar beneden. Iedereen zit bij elkaar in de woonkamer en ik stap naar binnen. Simon en Sally hebben elkaars hand vast.
"Sean is overleden." Zeg ik. Het blijft stil.
"Hoe is het met Maria?" vraagt Sky.
"Ze is gebroken. In het ziekenhuis is er een incidentje geweest tussen haar en Trace." Ik kijk Trace even aan.
"Ik snap niet dat ze zich zo druk maakt om hem. Het is altijd al een slang geweest." Zeg Zed bot en ik kijk hem aan.
"Zed, het is wel haar broertje. Hoe zal jij het vinden als een van ons zou overleiden." Zegt Trace en ik knik.
"Bij ons is het anders. Wij hebben een betere band met elkaar."
"Dat maakt niet uit Zed. Daarbij heeft hij met de laatste kracht die nog in zijn lichaam zat gewaarschuwd dat Daniel Kelly weet waar Maria is. Daarom is iedereen nu hier."
Zed kijkt me aan en weet niet wat hij moet zeggen.
"Hij heeft Maria verteld dat hij weet dat ik niet hun moeder heb gemanipuleerd. Het was hun vader."
Zeds mond valt open en iedereen is even stil.
"Die vent is echt gestoord!" roept Phee. Yves pakt haar hand. "Geloof me dat wisten we al lang."
Ik knik. "Maria wil haar broertje laten begraven. Ik weet dat het moeilijk voor jullie allemaal is maar probeer haar te steunen."
"Tuurlijk steunen we haar! We zijn familie." Zegt mijn vader en ik glimlach.
Iedereen is het met hem eens.
"Laten we het voor Maria een mooie dag maken." Zegt Zed en ik glimlach.
Nadat iedereen is bijgepraat ga ik met Yves naar zijn beveiligingssysteem kijken. Hij heeft het mooi ontworpen. Het is een soort krachtschild om het huis en zodra er iemand doorheen loopt krijgen we een seintje. Ook heeft hij speciale camera's opgehangen. Ze zouden bestemt moeten zijn tegen savant gave en hij wil aan Maria vragen of ze het wil uitproberen.
Na een uurtje hoor ik gerommel boven. Ik loop naar boven en zie dat Maria wakker is. Ze heeft me niet gehoord en ik kijk op als ze aan me bureau zit. Ze heeft een boekje in haar hand. Het is mijn dagboek. Ik heb op mijn 17e verjaardag van mijn ouders een dagboek gehad omdat ze merkte dat ik me opsloot in mijn gedachte. Ik vind het moeilijk om mijn emoties te laten zien. Ik voel me sterker als ik mijn geest helemaal opgeruimd kan houden. Mijn moeder had bedacht dat ik mijn gedachte kon opschrijven in een boek. Dan kon ik het wissen uit mijn hoofd en bleef mijn geest opgeruimd. Het werkt echt. Eerst vond ik het onzin. Dagboeken zijn voor meiden. Maar het heeft me echt heel erg geholpen. Tot een half jaar geleden schreef ik er regelmatig in. Nu zit Maria daar met mijn gedachtes. Het maakt me angstig. Vooral omdat ik er best veel in geschreven heb toen Zed zijn soulmate vond. Dus ook de tijd dat Maria naar de gevangenis ging.
"Maria?"

Maria
- Ik merk aan mijn collega dat ze niet zichzelf is. Ze is erg afwezig. Vandaag vroeg ze erg ver door naar mijn idee voor Sky. Heel even kon ik haar geest binnen dringen. Ik denk dat Daniel Kelly haar gemanipuleerd heeft. Voor de zekerheid ga ik Sky een extra zendertje meegeven zodat Maria Kelly die niet kan verstoren. Ik weet niet waarom maar er is iets met die Maria. Ze is echt beeldschoon. Roodbruine haren die lijken te dansen in de wind. Haar groene ogen. Haar lichaam is echt prachtig. Alles aan haar is perfect. Ik kan me niet voorstellen dat Daniel Kelly zoiets moois op de wereld heeft gezet. Naja, mooi... Ja ze ziet er mooi uit maar haar geest is levens gevaarlijk. Ze is door en door slecht. Aan de buitenkant prachtig maar van binnen dodelijk.-

Ik kijk naar de letters in het boek. Dacht Victor echt zo over me? Snel blader ik door naar mijn aanhouding. Ik weet dat het niet goed is dit te lezen maar ik moet het gewoon weten..

- Vandaag was een goede dag. Daniel Kelly en zijn 2 kinderen zijn opgepakt. Helaas is het nog niet voorbij. Er wacht een lang proces. Ik had gelijk over mijn collega. Maria heeft de zender verstoort waar ze van wist. Niet die in Sky's telefoon. We hebben glashard bewijs dat Daniel, Maria en Sean Kelly schuldig zijn. Ik heb Maria naar het busje gebracht. Ze keek me recht aan toen ik naar haar toe liep. Even dacht ik dat ik een andere blik in haar ogen zag. Ik zal me wel vergist hebben. Toen ik voor haar stond hebben we elkaar een aantal seconde in de ogen gekeken. Ik weet dat ze net zo oud is. Zou zij het zijn? Ik hoop diep in mijn hart van niet. Daarom heb ik het ook niet geprobeerd. Mijn leven zou voorbij zijn als Maria Kelly mijn soulmate blijkt te zijn. Ze is beeldschoon maar ook gevaarlijk. Ik....-

"Maria?" hoor ik Victor plots zeggen. Ik laat het boek vallen en draai me snel om. Er staan tranen in mijn ogen.
Hij loopt naar me toe en pakt het boek op en slaat hem dicht. "Waarom zit je aan mijn spullen?"
Ik durf hem niet aan te kijken. "Het spijt me Victor.."
Hij zucht. "Wat heb je gelezen?"
Ik kijk hem aan. Ik weet dat hij het in mijn hoofd kan zien dus ik besluit eerlijk te zijn.
"Over mij. Dat je me mooi vond en dat je hoopte dat ik niet je soulmate zou zijn." Zeg ik zachtjes.
Hij slaat zijn armen om me heen. Het voelt vertrouwd en veilig.
"Maria.. Zo heb ik me inderdaad gevoeld. Zelfs toen ik de eerste keer contact met je opnam in de gevangenis wou ik je niet als mijn soulmate. Je hebt mijn familie heel veel pijn gedaan. Maar nu is het anders. Ik zou niet weten wat ik zonder jou moet."
Ik glimlach zwakjes. "Het spijt me Victor. Ik had niet in je spullen mogen rommelen."
Hij knikt en legt zijn boek weg. "Hoe voel je je?"
Ik kijk hem aan. "Het gaat wel. Ik moet nog een hoop regelen. Ik wil het graag simpel houden. Misschien moet ik maar alleen gaan. Ik wil jullie er niet mee lastig vallen."
Ik weet hoe iedereen over Sean denkt. Hij heeft veel slechte dingen gedaan maar hij blijft me broertje. We zijn samen opgegroeid.
"Maria, we doen dit met z'n allen. Je staat er niet alleen voor."
Ik glimlach en kus Vic. "Dank je.."
Victor glimlacht. "Yves heeft de beveiliging aangepast. Hij wil graag met jou wat proberen om te kijken of alles goed is nu."
Ik kijk hem aan en knik. "Ik ga meteen even naar hem toe."
Ik geef hem een kus en loop naar beneden en klop op de deur van het kantoor.
"Wie is daar?" vraagt Yves.
"Maria.."
"Oh kom binnen."
Ik loop naar binnen en Yves kijkt op. "Hoe gaat het met je Maria? Het spijt me erg van Sean."
Ik glimlach zwakjes en loop naar het bureau. "Het gaat wel. Ik kan er toch niets aan veranderen. Vic zei dat je mijn hulp nodig had?"
Yves knikt. Hij legt uit over de speciale camera's rond het huis. Ik moet deze proberen te verstoren.
"Oke ik probeer het."
Ik sluit me ogen en concentreer me op de camera's. Even dacht ik dat het zou lukken maar het gaat niet. Yves kijkt tevreden. "Nu is ons huis perfect beschermd. Niemand komt er meer in zonder dat ik het weet."
Ik glimlach breed. "Je bent echt geweldig Yves!"

Lieve lezers, 
Zoals ik al eerder heb aangegeven zit ik te denken aan een vervolg. Ik kan nu met zekerheid zeggen dat die er komt. Ik ga nog niet zeggen welke Benedict broer zijn soulmate gaat zoeken, dat blijft nog even een verassing. Zoals jullie misschien ook wel gemerkt hebben is dat ik de laatste tijd veel nieuwe hoofdstukken heb gepost. Ik heb spontaan heel veel inspiratie gekregen om te schrijven en ik vind het nog steeds heel erg leuk om aan dit verhaal te werken.  
Liefs Truestars92