Changing Maria

Hoofdstuk 28

Maria
Ik zit op de rand van me bed te wachten op Vic. Hij is met dokter Miller praten over zijn plan om me hier weg te halen. Zed, Sky, Simon en Sally zitten ook in me kamer en het blijft beangstigend stil. Ik kan nog steeds niet geloven dat Simon heeft aangeboden om mij in huis te nemen. Na alles wat ik ze heb aangedaan. Simon verbreekt de stilte.
"Maria? Hoe is het om in een gevangenis in Afghanistan te zijn?" vraagt hij en ik kijkt hem aan.
Het is niet iets waar ik over wil praten maar ik begrijp zijn nieuwsgierigheid.
"Verschrikkelijk." Is mijn korte antwoordt.
"Hoe was het leven daar? Zat je de hele dag in je cel?"
Ik zucht en schud mijn hoofd. "Niet de hele dag. Een paar keer per dag mochten we buiten rondjes lopen. Aan de ene kant heel fijn want de cellen stinken echt heel erg. Aan de andere kant verschrikkelijk omdat het enorm warm is. Er zijn dagen dat het zelfs s'nachts niet kouder wordt dan 30 graden."
Sally kijkt naar Simon maar Simons ogen zijn nog steeds op mij gericht.
"Maar wat deed je dan de hele dag verder in je cel? Lezen?"
Ik schud mijn hoofd. "Ik mocht geen papier hebben. Daar kan je jezelf mee snijden. De rest van de dag was ik aan het nadenken. Over wat ik had gedaan, over wie mijn soulmate zou zijn. 2x per week mocht ik een kwartiertje douchen. Dat was echt verschrikkelijk. Het water was ijskoud. En er bleef altijd een bewaker wachten. Soms was dat een vrouw, vaker was het een man.." ik sluit me ogen om me tranen tegen te houden.
Sally kijkt op en Sky komt naast me zitten en slaat een arm om me heen.
"Hebben ze je wel eens aangeraakt?" vraagt Sally.
"nee, ze keken alleen maar. 1 keer heeft iemand het geprobeerd." Zeg ik zachtjes en ik hou me ogen op de vloer gericht. "Toen heb ik heel hard gegild en een mede gevangenen schoot me te hulp. Ik ben van alle luxe in de wereld naar helemaal niets gegaan en ik had het verdiend. Ik zat er terecht."
Sally staat op en komt aan de andere kant op het bed naast me zitten en pakt me hand vast.
"Niemand verdiend het om zo behandeld te worden. Ja je zat er inderdaad terecht. Wat je hebt gedaan is onvergeeflijk maar dat betekend niet dat je dat allemaal mag meemaken."
Ik kijk Sally aan met tranen in mijn ogen. "Het spijt me zo ontzettend erg Sally. Echt waar. En ik begrijp dat jullie me nooit vergeven. Maar jullie moeten wel weten dat ik nooit meer zoiets zou doen. Nu ik Victor ken is het allemaal anders."
Sally kijkt naar Simon en ik veeg te tranen uit me gezicht.
"Ik snap dat jullie niet begrijpen wat een soulmate met je doet. Het voelt alsof ik me hele leven met oogkleppen op heb gelopen. Maar na me eerste telepathie gesprek met Victor is alles anders. De oogkleppen zijn weg en alles lijkt lichter."
Simon kijkt me aan. "Heeft je vader ooit zijn soulmate gevonden?"
Victor komt binnen als Simon de vraagt stelt en hij gaat naast Zed staan.
"Ja. Hij heeft het ooit eens in een woede aanval verteld. Toen hij 19 jaar was heeft hij zijn soulmate ontmoet. Ze zijn op vakantie gegaan naar Griekenland waar ze vandaan kwam en tijdens een boottocht kwamen ze in een storm terecht. Ze is over boord geslagen en verdronken."
Ik kijk naar Vic. Hij kende dit verhaal ook nog niet. We hebben wel over de gevangenis gepraat maar nooit over de soulmate van me vader.
"Dus hij is slecht geworden omdat hij niet bij zijn soulmate kon zijn?" vraagt Simon.
Ik knik. "Ik weet niet of dat wel een goed excuses is maar het is wel zo denk ik. Hij is daarna getrouwd met me moeder en toen kwamen ik en Sean. Ze zijn uit elkaar gegaan en ik ben met me moeder naar New York verhuisd. Maar daar is ze vermoord."
Het blijft even stil.
"Je hebt veel meegemaakt hoor ik." Zegt Simon dan.
Ik kijk naar de grond. "Dat is pas het begin."

Nadat ik alles heb verteld. Ook dat ik op Zed en Sky heb geschoten krijg ik van zowel Simon als Sally een knuffel. Vic vertelt dat dokter Miller met veel moeite toestemming heeft gegeven dat ik mee mag. Ondersteund door aan de ene kant Vic en de andere kant Simon loop ik het ziekenhuis uit naar de auto van Victor. Trace en Will zouden controleren dat we niet gevolgd worden en we rijden naar het huis van Sky haar ouders. Ik kijk naar Victor. "Denk je dat me vader slecht is geworden door het verlies van zijn soulmate?"
Hij knikt. "Niemand wordt slecht geboren Maria."
Ik kijk hem aan. "Wat als Sean zijn soulmate niet vind?"
Victor kijkt even naar mij en dan weer naar de weg. "Ik weet het niet. Ik denk dat hij net als je vader wordt."
"Ik denk dat hij dat al is." Zeg ik zachtjes en Vic legt zijn hand op mijn been.
"Hij is je broertje. Het is niet vreemd dat je je zorgen om hem maakt lieverd. Ik zal er alles aan doen om hem te helpen. Dat beloof ik."
Ik kijk uit het raam niet wetend wat ik moet zeggen. Tuurlijk maar ik me zorgen om Sean maar of ik hem ook echt wil helpen weet ik niet. Ik zou hem nooit in de buurt willen hebben van de baby. En ik denk niet dat hij nog te helpen is.
Na een half uurtje komen we aan bij het huis van Simon en Sally. Ik glimlach als ik het schattige huisje zie. Ik stap uit en Zed komt al aanlopen om me te helpen. We lopen naar binnen en ik kijk rond. Er hangen veel schilderijen. Ik herinner me dat Simon en Sally kunstenaars zijn. Ik ga op de bank zitten en Sally vraagt of ik wat wil drinken.
"Ja lekker! Ik lust wel een kopje koffie." Ik glimlach. Victor kijkt om. "Je mag geen koffie Maria. Alleen thee."
Ik zucht en sla boos me armen over elkaar heen.
"Waarom mag ze geen koffie?" Vraagt Sally.
"Ik heb gelezen dat koffie slecht is voor de zwangerschap." Zegt Vic en Sally kijkt hem aan.
"Wat een onzin. Ze mag best een kopje koffie hoor. Alleen niet te veel."
Ik kijk naar Sally en glimlach breed. "Dank je Sally."
Sally gaat koffie zetten en Vic komt naast me zitten. "Ik wil gewoon het beste voor je Maria."
"Dat weet ik Vic." Ik ga tegen hem aan zitten maar ik kom er al snel achter dat het geen goed idee is. Een pijnschuit raast door me lichaam. Ik krijg het benauwd en Victor merkt het. Hij legt me snel plat neer op de bank zodat ik meer lucht krijg. Sally komt terug met de koffie.