Changing Maria

Hoofdstuk 38

Maria
Ik wordt wakker van een kus en als ik mijn ogen open zie ik Vic. Ik glimlach en kus hem terug.
"goedemorgen." Zeg ik.
"Goedemorgen"
Ik sta op en pak wat kleding uit de kast. "Hoe laat moeten we op het politiebureau zijn?" Vraag ik.
"We hebben om 10 uur afgesproken." Hij staat nu ook op en trekt zijn kleding aan. "Eerst even wat eten."
Ik zucht. "Ik heb niet z'n honger.."
"Maria.. Je moet goed eten."
Ik kijk Vic aan en zucht. "oke dan."
We lopen naar de keuken en iedereen is al wakker. Zed schuift meteen de broodjes mijn kant op.
Ik glimlach en ga zitten. Ik pak een broodje en vertel wat er vannacht gebeurd is. Niet iedereen is het eens met het plan van Vic om Fabiano te breken. Yves, Uriel en Trace staan er niet achter.
Als Vic verteld dat zijn baas erom gevraagd heeft draaien Uriel en Trace bij. Yves blijft bij zijn punt. Ik kijk hem aan en hij ziet hoeveel pijn het mij doet dat hij niet achter ons staat. Ook Yves draait dan bij.
Na het ontbijt gaan Vic en ik eerst naar het politie bureau en daarna gaan we de sleutel in ontvangst nemen van ons huisje. We hebben afgesproken met iedereen om half 2 in de middag met z'n alle aan de slag te gaan in het huis. Er moet een vloer gelegd worden, er moet geverfd worden en het zwembad moet worden schoon gemaakt. Diamond en ik zorgen voor de broodjes en drinken aangezien we zelf niets mogen doen.
"Zullen we gaan Marley?" vraagt Vic en ik schrik op uit me gedachten en kijk op de klok.
"Ja is goed.." Ik sta op en pak mijn jas.
"Succes!" Roept Phee.
We lopen naar de auto en ik stap in. Ik ben bang Fabiano onder ogen te komen. Ik ben banger voor hem als voor mijn vader.
Het blijft stil onderweg naar het politiebureau.
We stappen uit en Meneer Brown staat al op ons te wachten. Ik schud de hand van de man en Vic na mij.
"Ik ben blij dat jullie bereid zijn dit te doen." Zegt hij.
Ik kijk hem even aan. "Het voelt nog steeds niet goed. Na mijn eerste ontmoeting met Vic heb ik mezelf een belofte gedaan dat ik dit nooit meer zou doen. Niet vrijwillig althans."
Vic slaat zijn arm om me heen. "Je weet dat het beter is zo?"
Ik zucht en knik.
"Door zijn gave is hij te gevaarlijk en zelfs zonder zijn gave vermoord hij mensen. Er zijn al 5 agenten overleden door hem. Er liggen er nu nog 2 kritiek in het ziekenhuis."
Ik knik weer. "Ik begrijp het maar het is tegen de wet. Ik wil niet weer in een gevangenis terecht komen."
Meneer Brown legt zijn hand op mijn schouder. "Ik beloof je dat je hierdoor niet in de problemen komt."
Ik kijk hem aan en glimlach. "Oke, ik gebruik mijn gave nog 1x maar daarna nooit meer."
Vic neemt me mee naar het deel waar de gevangenen zitten. Fabiano zit helemaal achterin achter een speciale deur. Vic houd mijn hand vast als we voor de cel staan. Fabiano kijkt om. Hij ziet er anders uit. Verwilderd lijkt het wel. Alsof hij er al jaren zit. Als hij mijn zien verschijnt er een gemene grijns op zijn gezicht.
"Kom je Maria brengen?" Zegt hij tegen Vic.
Vic schud rustig zijn hoofd. Het is duidelijk dat hij zijn geest weer helemaal op orde heeft.
"Wat komen jullie doen?" Zegt hij geïrriteerd.
Ik kijk Vic aan. "Wij zijn hier om te zorgen dat je nooit meer je gave kan gebruiken."
Fabiano lacht. "En hoe wou je dat gaan doen Victor?"
Ik zie dat de grond bevriest, het wordt ijskoud.
"Door onze gave op je te gebruiken."
Fabiano schiet weer in de lach. "Maria kan haar gave niet gebruiken op mij!" schreeuwt hij.
"Dat bevel hebben we gebroken Fabiano."
Ik knik. "En niets houd me nu nog tegen. Ik wil wraak voor die jaren dat je mijn leven tot een hel hebt gemaakt."
Fabiano kijkt me aan. "Alsof je het zelf niet wou."
Ik krijg tranen in mijn ogen maar ik probeer sterk te blijven. "Je leeft echt in je eigen wereld. Jij bent het ultieme voorbeeld van een narcist. Je hele leven draait om jezelf en op de een of andere manier vind je het nodig om mij daarin mee te slepen!" Ik wordt boos nu, net als die keer dat Vic alleen weg was gegaan om Zed en Sky te halen.
"Hou je grote bek tegen mij Maria!" Fabiano staat op. "Weet je niet meer wat de vorige keer gebeurde dat je dat deed?"
Ik duw hem weg en door zijn gipsbeen valt hij tegen de muur. "Jij bent de gene die z'n bek een keer moet houden! Het enige wat jij bent is een egoïst. Niemand wil jou! En daarom wil je mij! Omdat je niets kan krijgen. Wie wil er nou samen wonen met iemand als jij!"
Vic legt zijn hand op mijn schouder. "Maria rustig."
Ik duw zijn hand weg. "Mijn naam is Marley!" Ik richt me weer op Fabiano. "Ik ben jou zat! Jaren ben ik bang voor je geweest maar nu zie ik pas wat een zielig ventje je eigenlijk ben."
Fabiano kijkt me aan maar zegt niets. Ik zet een stap naar hem toe. "Iedereen zou denken dat je gek geworden ben. Niemand geeft wat om jou dus niemand zal het merken als ik je breek."
Hij kijkt me aan. "Maria.. niet doen..." zegt hij angstig.
Ik pak zijn armen en sluit me ogen maar ik kan het niet.. Het voelt niet goed. Ik laat zijn arm weer los en wil de cel uitlopen.
"Marley?" Vraagt Vic bezorgd.
Fabiano krijgt weer die walgelijke grijns op zijn gezicht. "Je durf het niet! Ik wist het wel! Je bent zwak Maria!"
Ik draai me om zodat hij de woede kan zien in mijn ogen. "Ik ben niet zwak. Ik ben juist sterk om het niet te doen."
Ik kijk Victor even aan. Hij draait zich om naar Fabiano en legt zijn hand op Fabiano's hoofd en gebruikt zijn gave om te zorgen dat Fabiano nooit meer zijn gave kan gebruiken. Fabiano stribbelt tegen en hij krijgt het voor elkaar om Victors pistool te pakken.
"Vic!" roep ik en ik zet een stap naar voren. Vic kijkt op en ziet Fabiano het pistool op hem richten.
"Als jij uit de weg bent is Maria weer van mij. We kunnen haar kind samen opvoeden." Zegt hij met een grijns op zijn gericht.
Ik ren naar Fabiano. "Het is een tweeling!" roep ik boos en ik pak zijn arm en dring zijn geest in. Ik breek hem net op tijd. Fabiano zakt in elkaar en als ik mijn ogen open trekt Vic me naar achter en slaat zijn armen om me heen. Ik snik en hou me aan hem vast.
"Dit wou ik niet.." snik ik zachtjes.
"Het is al goed Marley.. Hij zal nooit meer iemand pijn kunnen doen."

Vic
We zijn onderweg naar het huis. Het is niet helemaal als plan gelopen bijFabiano. Ik baal dat het mijn schuld is dat Maria haar gave heeft moetengebruiken. Ik had beter moeten opletten.
"Marley?"
Ze kijkt op van haar papieren. Het is het koopcontract dat ze nog een keerdoorleest om zeker te zijn dat er geen fouten instaan.
"Het spijt me.." zeg ik zachtjes.
"Stop de auto even." Zegt ze en ik doe wat ze zegt en kijk haar aan.
"Het was niet jou schuld Victor. Echt niet."
Ik kijk haar aan. "Ik weet dat je je gave echt niet wilde gebruiken op hem. Endoor mij moest je dat wel. Ik had echt beter moeten opletten en voorzichtigermoeten zijn."
Ze haalt haar schouders op. "Het is beter zo. Hij kan niemand meer pijn doen.."
Ik kijk haar aan. "Het spijt me heel erg Marley.."
Ze pakt mijn hand en kust me. "Het is niet erg Vic. Dat hoofdstuk is nuvolledig afgesloten en we gaan nu onze sleutel ophalen. Laten we onsconcentreren op de leuke dingen."
Ik glimlach en kus haar terug. "Je hebt helemaal gelijk schat."
Ik rij verder naar het huis waar de makelaar al op ons wacht. Ik stap uit enverontschuldig me omdat we te laat zijn.
We gaan naar binnen en bespreken nog een keer alles. We moeten allebei tekenenen dan krijgen we de sleutels van het huis. De makelaar gaat weer weg en geefMaria een knuffel.
"Nu is het officieel ons huis."
Ze knikt en kust me. "De rest komt zo ook."
Ik knik en we lopen nog een keer door het huis heen voor de deurbel gaat.
Samen openen we de deur en de hele familie staat voor de deur. Ook Simon enSally zijn er en Milan en Harper. Meneer Brown is bij Jason voor het geval hijwakker wordt.
De hele middag zijn we hard aan het werk. Zed, Xav, Milan en Will zijn hetzwembad aan het schoonmaken. Nou ja.. Schoonmaken.. Ze zijn meer elkaar aan hetpesten en zwemmen. Maria en Diamond zorgen voor drinken en broodjes. Trace,Uriel, Simon en ik zijn de vloer erin aan het leggen. Pap en Yves zijn debekabeling in orde aan het maken en de meiden inclusief Sally en me moeder zijnaan het schilderen. Het schiet echt enorm op. Om half 10 s 'avonds is allesklaar en dus kunnen morgen al de meubels naar binnen. We gaan naar huis en daaraangekomen krijgen we nog een verassing.


Maria
We lopen naar binnen en in de keuken zitten Meneer Brown en Jason. Ik stop inde deuropening en kijk hem aan. Jason kijkt om en ziet mij nu ook. Ik weet nietgoed wat ik moet zeggen. Achter me staat Milan en hij rent meteen naar Jasontoe en omhelst hem. Ik glimlach zwakjes en kijk naar Vic.
Jason staat op en loopt naar me toe. Ik kijk hem aan. "Jason.. het spijt me zoerg." Zeg ik zachtjes en hij geeft me een knuffel. Er lopen tranen over megezicht.
"Meneer Brown heeft alles vertelt Maria." Zegt Jason en ik kijk hem aan."Bedankt dat je een manier hebt gevonden om het ongedaan te maken."
"Eigenlijk heb je dat aan Xav te danken. Hij heeft het bedacht."
Ik glimlach en wijs Xav aan. Jason bedankt hem. Hij kijkt mij weer aan. "Jebent zwanger?!"
ik knik en glimlacht. "van een tweeling?" zeg ik trots.
"Van Fabiano?" vraagt Jason en ik schud mijn hoofd.
"Van Victor. Mijn soulmate." Vic komt naast me staat en slaat trots zijn arm omme heen.
"Gelukkig. Ik heb Fabiano altijd al een walgelijk mannetje gevonden."
We lachen en praten bijna de hele nacht na over alles wat er gebeurd is. OokJason weet niet waar mijn vader heen gevlucht is. Hij legt uit hoe het is omgebroken te zijn. Je krijgt alles wel bewust mee maar je kan er niet opreageren. Alsof je lichaam verlamt is.
Milan stelt Jason voor aan zijn soulmate. Crystal legt uit dat ze Jasonssoulmate kan vinden en Jason is haar erg dankbaar. Het enige wat ze hoeft tedoen is even in zijn hoofd te kijken.
"Ik zie het Terracotta leger.."
Jason kijkt op. "Wat is dat?"
"Dat zijn stenen beelden van een leger. Ieder met een uniek gezicht. Het waseen graf gift aan de eerste keizer van China 2200 jaar geleden. Het ligt tusseneen berg die Li en een stad Xi'an. Ik denk dat je daar moet zoeken." Zeg ik eniedereen kijkt me verbaast aan. "Wat? Geschiedenis was een van me favorietevakken op school vroeger."
"Dus ik moet naar China?" Zegt Jason en Crystal knikt.
Jason besluit meteen te gaan. Over een week vertrekt zijn vliegtuig want hijheeft ook meteen een ticket geboekt. We hebben hem proberen om te praten omeerst school af te maken maar hij wil perse naar China.
Diep in de nacht gaan we eindelijk slapen. Ik ben echt dood moe en vreemdgenoeg vind ik eindelijk rust. Fabiano zullen we geen last meer van hebben.Jason is helemaal hersteld. We hebben de sleutel van ons huis.
Ik vraag me alleen af waar mijn vader is...