Μπ.-Όχι τόσο κοντά θα καείς..
Μου λέει. Τα μάτια μου πονάνε. Αρκετά.
Τον κοιτάω καθώς πηγαίνει σε ένα μικρό ντουλαπάκι που υπάρχει στο σαλόνι. Το ανοίγει σιγά σιγά. Είναι τόσο όμορφος. Μακάρι να του έμοιαζα. Μάλλον θα είναι θυμωμένος μαζί μου. Έσπσα ένα ποτήρι.
Ξεκινάω ξανά να κλαίω..
Μπ.-Σςςςς ηρέμησε όλα καλά...
Αν.-Συγγνώμη για το ποτήρι δεν το ήθελα..καταλάθος...μου γλίστρησε...
Ξεκίνησα να δικαιολογούμε σαν μικρό κοριτσάκι...
Ήμουν μικρό κοριτσάκι...
Μπ.-Αννούλα μην είσαι χαζή ένα ποτήρι ήταν. Θα πάρουμε άλλο.. Δεν πειράζει. Καλά έκανες κι το έσπασες...
Τον κοιτάζω καθώς μου χαϊδεύει το μάγουλο. Κι με το άλλο του το χέρι αφήνει κάτω το κουτί που κρατούσε στο χέρι. Με τους αντίχειρές του κάνεις κυκλικές κινήσεις κι μου σκουπίζει τα δάκρια.
Αν.-Ναι αλλά η μάμα φώναζε... δεν έπρεπε να το κάνω ήταν λάθος δεν θα ξανα προσπαθήσω...
Μπ.-Όχι Άννα προτιμώ να σπάσεις όλα τα ποτήρια κι να πέφτεις κάτω γιατί θα προσπαθείς κι στο τέλος θα τα καταφέρεις παρά να κάνεις κάτι λάθος κι να τα παρατάς...
Τον κοιτάζω κι γέρνω το κεφάλι μου στο πλάι. Μου φαίνεται λίγο περιέργο. Ποιος ο λόγος να χτυπιέμαι ξανά κι ξανά μέχρι να μάθω κάτι;
Μπ.-Είσαι πολύ μικρή ακόμα θα καταλάβεις όταν μεγαλώσεις...
Πιάνει το κουτί κι το ανοίγει βγάζει ένα τεράστιο τσιμπιδάκι.. θα μου φτιάξει τα μαλλιά;
Σιγά σιγά τραβάει το πονεμένο μου χέρι. Παίρνει βαμβάκι με νερο κι μου καθαρίζει την πληγή.. δεν πονάει κι τόσο..
Στην συνέχεια πιάνει ένα άλλο υγρό...
Θα με ξανα καθαρίσει;
Αν.-Μπαμπά μου το καθάρισες ήδη..
Γελάει. Έχει ένα πολύ ωραίο χαμόγελο. Τι θα έκανα χωρίς εκείνον...
Μπ.-Λοιπόν Αννούλα μου αυτό εδώ είναι οινόπνευμα... κι η δουλειά του δεν είναξ να καθαρίζει αλλά να σκοτώσει τα κακά μικρόβια που θα σου κάνουν κακό...
Αμέσως γουρλώνω τα μάτια μου..
Αν.-Γρήγορα μπαμπά δεν θέλω να μου κάνουν κακό...
Μπ.-Ηρέμησε μικρή μου... εγω είμαι εδώ. Απλά αυτό μπορεί λίγο να πονέσει...
Του κουνάω γρήγορα πολλές φορές το κεφαλάκι μου...
Μόλις το βαμβάκι ακουμπάει το δέρμα μου θέλω να τσιρίξω τσούζει τόσο πολύ...
Τελίκα το τσιμπιδάκι μονο για τα μαλλιά δεν ήταν. Αλλά για να μου βγάλει μερικά γυαλιά απο το χέρι μου.
Αφού ξανα καθαρίσουμε τα μικρόβια μου τυλίγει το χέρι με μια γάζα..
Μπ.-Θα σου πω ένα μυστικό. Όταν σου είπα προτιμώ να πέφτεις δεν στο είπα για να πονάς. Αλλά για να προσπαθείς. Άκου μικρή μου να θυμάσαι πάντα ότι η ζωή αγαπάει αυτούς που την περιμένουν στην γωνία με ένα λουλούδι στο χέρι. Μπορεί να πονάς να σέρνεσαι να κλαις να λυγίζεις να πέφτεις. Όμως να λες δεν πειράζει κι έχεις όλο το χρόνο να ξανα σηκωθείς κι να περπατήσεις..
Ειληκρινα δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλάει...
Όκευ μάλλον θέλει να ξανα σπάσω ποτήρια. Φαίνεται να μην του άρεζαν κι θέλει καινούργια.
Μπ.-κοίτα άμα δεν σου αρέσουν τα ποτήρια πες το μου. .. μπορούμε να τα σπάσουμε μαζί κι να πούμε στην μαμά ότι το έκανα εγώ. Κι μετά πάμε να πάρουμε ότι ποτήρια θέλεις...
Γελάει. Χωρίς να το σκευτώ το αγκαλιάζω όσο πιο σφιχτά μπορώ. Με αγκαλιάζει κι εκείνος. Ύστερα από ένα λεπτό με βγάζει απο την αγκαλιά του.
Μπ.-Ξέρουμε κι οι δύο πως δεν είναι αυτό.
Τον κοιτάζω με απορία...
Αν.-Τι εννοείς;;;
