Την βοηθάω να ανέβει τα σκαλιά. Μπαίνουμε μέσα. Μακάρι να μπορούσε να δει το μέρος. Αλλά και πάλι δεν με χαλάει.
Έρχεται και ο Κωστάκης.
Κ.-Γειά σας
Αρ.-Άσε τα σας Κωστάκη...Λοιπόν Κώστα από εδώ η Άννα...Άννα απο εδώ ο Κώστας.
Με τα υπέροχα ματάκια της προσπαθεί να βρει προς τα που είναι κ Κώστας.
Ο Κώστας ενώνει τα φρύδια τους. Του κάνω νόημα διακριτικά.
Πάλι δεν κατάλαβε ο γκασμάς. Της έπιασε το χέρι και της το φίλησε.
Κ.-Γοητευμένος...
Η Άννα μου κοκκίνησε. Αλλά θέλω μόνο εγώ να την κάνω να κοκκινίζει.
Έχε χάρει που είναι ξάδερφος μου. Αλλιώς...
Ας μείνουμε στο αλλιώς...
Αρ.-Κωστάκη θα μας συνοδέυσεις;
Κ.-βεβαίως..
Την βάζω να κάτσει στην καρέκλα και κάθομαι στην θέση μου.
Αρ.-Άννα τι θα πιείς;
Αν.-Νεράκι..
Αρ.-Ωραία ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και τα υπόλοιπα τα ξες.
Κ.-Ναι κύριε Άρη...
Φεύγει και μένουμε μόνη μας. Νιώθω γυναικία βλέμματα πάνω μου. Χα! Κανένα δεν συγκρίνεται με το δικό της.
Αν.-Τι σου είναι ο Κώστας;
Αρ.-Ξάδερφος. Μικροί ήμασταν πολύ δεμένοι.
Αν.-Μάλιστα.
Αρ.-Μην ντρέπεσε είσαι πανέμορφη...
Αν.-Κι όμως δεν...
Αρ.-Όλοι σε κοιτάνε...
Αν.-Τι εννοείς όλοι;
Αρ.-Πολλά ανδρικά βλέμματα...μαζί με το δικό μου...
Αν.-Εσένα κοιτάνε..
Αρ.-Εμένα μπορεί κάποια γυναικεία αλλά δεν με νοιάζει...
Αν.-Γιατί;
Αρ.-Μου αρκεί το δικό σου.
Κ.-Τα πιάτα σας είναι έτοιμα.
Μας σερβίρει και τρώμε. Στην αρχή δεν το ακουμπούσε όμως μετά την ταϊσα εγώ τις πρώτες μπουκίτσες και μετά μόνη της.
Αρ.-Πως σου φαίνεται το φαΐ;
Αν.-Είναι πραγματικά υπέροχο..Ευχαριστώ πολύ.
Αρ.-Και που 'σαι ακόμα...
Αν.-Τι εννοείς;
Αρ.-Θα δεις..
