**Κ. Κατερίνας**
Τι στο καλό;!;!;!;!;!;!
Που σκατά έχει πάει;;;
Σίγουρα αυτός ο νεαρός φταίει κάτι της έκανε. Την παίρνω τηλέφωνο κλιστώ. Θεέ μου τι θα κάνω τώρα;
Εκείνος φταίει ο φίλος της. Δεν αποκαλείται καν φίλος της. Θα πάω στην αστυνομία αλλά για να την βρουν πρέπει πρώτα να περάσουν 48 ώρες. Παίρνω τηλέφωνο τον Μάρκο μου.
Δεν απαντάει.
Μπαίνω στο αυτοκίνητο κι οδηγώ προς το σπίτι του.
Μόλις φτάνω στην είδοσο ακούω το κινητό μου να δονείται κοιτάζω προς της οθόνη κι βλέπω το όνομα Αγαπουλίνος με τρεις καρδούλες. Είναι η μόνη φορά που εύχομαι να με είχε πάρει η κόρη μου αντί ο Μάρκος.
Του το κλίνω κι χτυπάω το κουδούνι.
Μου ανοίγει αμέσως.
Μ.-Αγάπη μου είσαι καλά;
Με παίρνει αγκαλιά κι συνεχίζω να κλαίω...
Κ.-Κάποιος πήρε την κόρη μου....δεν είναι σπίτι. Ούτε απαντάει στο κινητό της.
Μ.-Πάμε γρήγορα στην αστυνομία.
Κ.-Πρέπει να περάσουν 48 ώρες για να δηλώσω την εξαφάνιση της.
Μ.-Έλα πέρνα μέσα να μιλήσουμε καλύτερα.
Νεύω κι μπαίνω μέσα. Όποιος κι αν την πείραξε θα το πληρώσει μόνο αυτό έχω να πω.
Μ.-Κοίτα κάτσε εδώ εγώ θα πάω να σου βάλω ένα ποτήρι φρέσκο χυμό για να νιώσεις λίγο καλύτερα. Όσο εγώ θα τα κάνω όλα αυτά θέλω να σκεύτεις μήπως δεχόταν απειλές τελευταία ή κάποιος φερόταν περίεργα ή την παρενοχλούσε. Ή κάποιον που γνώρισς πρόσφατα κι άλλα. Εντάξει.
Κουνάω πολλές φορές το κεφάλι μου πάνω κάτω.
Μουρμουρίζει ενα ωραία κι φεύγει προς την κουζίνα...
Η κόρη μου δεν είχς φίλους ήταν σχεδόν πάντα μόνη της.
Αλλά εκείνος στο πάρκο πηγαίνει κι στο σχολείο της. Ποιος είναι αυτός κι γιατί χθες το βράδυ ήταν με την κόρη μου. Κι αυτή τόσο ανώρημη πλέον να αφήνει το καθένα να κάνει παρέα μαζί της; Καλά είναι μόνη της. Ούτως ή άλλως κάποιοι άνθρωποι πρέπει να είναι μόνοι τους τι να κάνουμε; Είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρη ότι αυτός είναι μαζί της τώρα.
Προσπαθώ να την ξανά πάρω τηλέφωνο. Χτυπάει. Επιτέλους.
Μετά τον δεύτερο χτύπο σταματάει κι ακούγεται η σπαστικιά φωνούλα.
Ο συνδρομητης που καλέσατε είναι κατηλλημένος...
Μπλα μπλα μπλα...
Γιατί μου το κλίνει σίγουρα δεν είναι η κορούλα μου. Πάντα μου το σηκώνει.
Εμφανίζεται ο Μάρκος στο οπτικό μου πεδίο κρατώντας ένα ποτήρι χυμό.
Αχ Χριστέ μου αυτός τον έστυψε...
Τι άντρα έχω εγώ;!;
Μάλλον τι άντρα θα αποκτήσω σύντομα εγώ.
Ναι όμως δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Μ.-Λοιπόν σκεύτηκες κάτι ύποπτο που μπορεί να συνέβει τον τελευταίο καιρό;
Παίρνω τον χυμό απο το χέρι του κι το πίνω μονορούφι.
Δροσιστηκο.
Κ.-Κάτι καλύτερο ξέρω ποιος...
Του έκανα νόημα να μην ρωτήσει ξανά.
Αύριο θα γίνει χαμός..
