Αρ.-Σήμερα θα σε βγάλω έξω.
Αφήνει απότομα το πιρούνι της κάτω.
Αν.-έξω;
Αρ.-Ναι. Τόσο καιρό είσαι μέσα.
Αν.- Ωραία. Να πας.
Αρ.- θα πάω μαζί σου.
Αν.-Δεν θέλω να έρθω.
Αρ.-θα έρθεις και βάλε κάτι καλό θα πάμε κάπου επίσημα.
Σηκώνεται όρθια και φωνάζει.
Αν.-ΔΕΝ ΘΈΛΩ ΝΑ ΈΡΘΩ ΌΛΟΙ Ή ΜΆΛΛΟΝ ΟΛΕΣ ΘΑ ΕΊΝΑΙ ΕΚΕΊ ΒΑΜΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΠΟΙΗΜΕΝΕΣ. ΕΓΩ ΔΕΝ...
Αρ.-Θα έρθεις και δεν ακούω κουβέντα. Δεν με νοιάζουν οι άλλες εσύ με νοιάζεις κι θέλω να πάμε εκεί μαζί.
Αν.-Και γιατί; Αυριο είναι η μεγάλη μέρα και καλά...
Αρ.-Και τι με αυτό απο αύτιο θα ξανα δει δεν χαίρεσαι;
Αν.-αν θα ξανά δω
Αρ.-Ωραία οπότε ποτέ δεν ξες. Θα σε βγάλω έξω για να ξεχαστείς. Και δεν ακούω κουβέντα.
Ανέβηκε πάνω και όταν βρήκε την πόρτα την έκλεισε με δύναμη και την κλείδωσε.
Μαθαίνει το κορίτσι μου. Καλο αυτό σε περίπτωση που δεν ξανα δει.
Αλλά δεν με πολύ νοιάζει μου αρέσει ετσι όπως είναι. Αλλα αν ξανα έβλεπε θα ήμουν ακόμα πιο πολύ χαρούμενος αλλα και...
Και φοβάμαι. Εγω την έχω δει έτσι οπως είναι. Εννοώ όταν ξυπνάει. Άβαφη. Αυτή όμως με έχει ακουμπήσει μόνο.
Αν δεν της αρέσω και το πάρει πάνω της και γίνει σαν τις άλλες;
Όχι το τελευταίο το ξεχνάω αποκλείεται αλλά αν δεν της αρέσω;
Μακάρι να καταφέρει να δει. Αλλά κι αν όχι δεν πειράζει θα γίνω εγώ τα μάτια της.
Εφόσον έπλυνα τα πιάτα τα σκουπίζω και τα βάζω στην θέση τους.
Πηγαινω και κάθομαι στον καναπέ. Παίρνω το κινητό μου και πληκτρολογώ.
Στον δεύτερο χτύπο το σηκώνει.
?-Παρακαλώ
Αρ.-Έτσι πρέπει να με παρακαλάς.
?-Συγγνώμη;
Αρ.-Συγχωρεμένος ξάδερφε..
Κ.-Έλα ρε Αρούλι εσύ είσαι;
Αρ.-Ναι Κωστάκη.
Κ.-Τι κάνεις;
Αρ.-Καλά εσύ;
Κ.-Μια χαρά.
Αρ.-Πάντα καλά πάντα καλά...Θέλω μια χάρη...
Κ.-Εεεεε καλά είπα και εγώ γιατί με πήρε τηλέφωνο ο Αρούλης μας..
Αρ.-Ναι ναι σκάσε και άκου...
Κ.-Μα τι ευγενικός που...
Αρ.-Σκάσε και άκου είπα...
Κ.-Καλα Αρούλη...
Αρ.-Τι δεν κατάλαβες από το σκάσε και άκου το σκάσε ή το...
Κ.-Αχ Αρούλη πες έχουμε και μια δουλειά. Και σεβασμός στον μεγαλύτερο σου ξάδερφο.
Αρ.-Εντάξει εντάξει...
Λέω και γελάω. Μου έχει λέιψει πάρα πολύ. Παλιά ήμασταν αρκετά δεμένοι. Μαζί μεγαλώσαμε και πάντα βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Πόσο μάλλον ήταν εκεί όταν πέθανε ο αδερφός μικρός αδελφός μου.
Κ.-Γη καλεί Αρούλη εδώ και πόση ώρα με λαμβάνεις; ΓΙΑΤΊ ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΙΡΝΩ...
Πόση ώρα σκέφτομαι...
Αρ.-Εεε τι; σόρρυ απλά σκεφτόμουν...
Κ.-Παλι με σκεφτόσουν;
Ναι...
Αρ.-Αντε ρε ψώνιο άλλη όρεξη δεν είχα...
Κ.-Χμμμμ καλά
Αρ.-Λοιπόν θέλω να μου κρατήσεις ένα τραπέζι για δύο άτομα.
Κ.-ώπα ώπα δύο;
Αρ.-Ναι εγώ και ο γκόμενός μου...
Κ.-Γκόμενος;
Αρ.-Σε δουλεύω ρε..δεν ξέρω θα δεις από κοντά.
Κ.-Καλά και ξες ε;
Αρ.-Τι;
Κ.-κερασμένα όλα.
Αρ.-Ααα αυτό το ξέρω ρε σιγά μην ξοδευόμουν.
Κ.-Άντε ρε βλάκα.. τι ώρα θα έρθετε;
Αρ.-Ποιοι;
Κ.-Εσύ και ο γκόμενος σου.
Αρ.-Χαχ κατά τις εξίμιση
Κ.-οκέυ σας περιμένω...
