Eşkıya Dünyaya Hükümdar Olacak

EDHO - 7

Evin bahçesinde Özgür'ü gören Esra öne atılır. İlyas Esra'yı tutar.

Özgür: Niyetim kavga etmek değil. Buraya size bir daha bana yaklaşmamanızı söylemeye geldim. Sen İlyas -işaret parmağını İlyas'a sallar- bir kadını bu şekilde kullanamazsın. Nişanlına dert anlatmak için beni öpecek kadar basit olacağını düşünmemiştim.
Esra Özgür'e doğru ilerler. İlyas Esra'yı yine tutar.
Özgür: Tut tut. Yengeni tutamadım nişanlını tut bari.
İlyas Özgür'ün kolunu tutar ve sıkar. Özgür canı yandığı için kıvranır. İlyas korkutucu bir sakinlikle Özgür'e doğru konuşur.
İlyas: Ne yengeme ne karıma ne de herhangi bir aile ferdime laf edemezsin. -Daha çok sıkar- Şimdi defol git. Yoksa hayatımda ilk defa bir kadına el kaldıracağım. Der ve iterek Özgür'ün kolunu bırakır. Özgür sendeler ve gider.
*(ÖĞLEDEN SONRA) NAZLI EV *
Hızır gelir ve salona girer. Oturur.
Hızır: Neymiş bakalım açıklık getirilmesi gereken konular. Aydınlatayım seni.
Nazlı: Dün gece Yaren hastanedeydi. Bir arkadaşının yanında Meryem'i görmüş. Sana bir şey oldu sanmış. Meryem'e sormuş önce terslemiş. Yaren ısrar edince Meryem yere ittirmiş Yaren'i. Sonra bir de tehdit etmiş.
Hızır sıkıntıyla nefesini verir.
Hızır: Yani?
Nazlı: Yani mi? Hızır kızı tehdit etmiş. Neredeyse dövmüş.
Hızır: Zorlamasaymış Nazlı! Meryem'i sınamasaymış! Ne yapayım. Karımı! Çocuklarımın anasını! Yaren'i itti, tehdit etti diye döveyim mi!? Bu muydu önemli olan. Gecenin bir yarısı bunun için mi aradın beni? Vay arkadaş! Nazlı! Öleceğimi bilseniz bile Meryem'e! Anneme! Aileme yaklaşmayın!
Nazlı: Biz neyiz Hızır!? Onlar karın, annen, ailen! Biz neyiz peki?! Sıkıntı giderdiğin. Boş vaktin olunca öylesine uğradığın bir ev mi burası?! Orası evin! Peki burası?! Biz neyiz Hızır ne!
Hızır: Yunus Selim oğlum. Sende oğlumun anasısın. Der ve gider. Ama Hızır Nazlıya ne kadar haksız olduğunu söylese de Meryem'le konuşacaktır.

Nazlıdan çıkan Hızır eve sürer.
*HIZIR-MERYEM EV*
Hızır eve gelir. Meryem mutfaktadır. Yanına girer.
Meryem: Hoşgeldin Hızır.
Hızır: Hoşgelemedim Meryem. Hoş getirtmiyorsunuz.
Ters giden bir şeyler olduğunu fark eden Meryem elindekileri bırakır ve tezgaha yaslanır.
Meryem: Ne oluyor Hızır?
Bu sırada Zeyno mutfağa girer.
Hızır: Az odaya gelsene. Der ve odaya çıkar.
Zeyno: Anne ne oluyor?
Meryem: Bir şey yok kızım babannın konuşacağı bir şey var belli ki. Der ve gülümser oda Hızrı'ın peşinden odaya çıkar.
*ODA*
Meryem: Bir şey mi oldu Hızır?
Hızır odada volta atıyordur. Durur ve Meryem'e döner.
Hızır: Yaren'i tehdit etmek ne demek Meryem.
Meryem konuyu anlar ve gözlerini devirir.
Meryem: Sana ne anlattılar bilmiyorum ama hak etti Hızır.
Hızır: Ölmeyi hak eden bir sürü adam var Meryem. Bende herkese sıkayım o zaman.
Meryem: Hızır. Aynı şey değil.
Hızır: aynı şey Meryem. Aynı şey. Bu konuyu burada kapatıyorum. Onlara da gerekeni söyledim. Sana da diyorum. Uzak durun birbirinizden.
Meryem: Onlara diyebileceğin en mantıklı şey 'pılınızı pırtınızı toplayın gidin' Hızır.
Hızır: Konu kapandı dedim Meryem. Der ve kapıya gider. Meryem Hızır'ın kolundan tutarak durdur.
Meryem: Ben senin neyinim? O senin neyin Hızır. Onun hakında beni benim hakkımda onu uyarıyorsun?
Hızır kolunu çekmeye çalışır ama Meryem sıkar.
Hızır: Sen karım o... Der ve susar.
Meryem: O? O ne? Söylesene Hızır?! O ne!?
Hızır: Sevdiğim! (Bağırır)
Meryem aldığı cevapla sarsıkır ve gözleri dolar. Hızır'ın kolunu bırakır.
Meryem: Sevdiğin?.. Ben? Karın.
Hızır çıkar gider.

İYİ OKUMALAR..!