Eşkıya Dünyaya Hükümdar Olacak

EDHO - 15

*MERYEM EV*
Meryem hala Zeyno'dan bir haber alamamıştır. O anda telefonu çalar. Bir numara arıyordur.
M:Efendim?
X:Şey Meryem Çakırbeyli mi? (Bir kız sesidir.Fısıldayarak konuşuyordur.)
M:Evet. Evet benim. Siz kimsiniz?
X:Ben Selin. Zeynep'in okuldan arkadaşıyım.
Meryem hemen ayağa kalkar.
M:Zeyno ile ilgili bir şey oldu kızım?
S:Evet. Zeynep burada. Bizim evde. Evden uzaklaşmak istediğini söyledi. Bende haberiniz var mı diye merak ettim. Zeynepten gizli aradım.
M:Bizde saatlerdir onu arıyoruz. Evinizin adresini verir misin?
S:***
M:Tamam kızım sen onu orda tut. Sakın bir yere gönderme ben geliyorum.
Kapatır ve hemen çıkar.
*SELİN EV*
Z:Beni kabul ettiğiniz için çok teşekkürler Yelda Teyze.
Y:Ne demek Zeynepcim. Ailenin haberi var sonuçta. İstediğin kadar kalabilirsin. Zeyno gülümser. Yalan söylemiştir. Kapı çalar.
Selin:Ben açarım.
Selin kapıyı açar. Gelen Meryemdir.
S:Hoşgeldiniz. Zeynep içeride.
Meryem başını sallar ve girer.
Yelda:Aa! Siz Meryem Hanımsınız değil mi? Zeynepin annesi.
M:Evet. -zeynoya döner.- Zeyno?
Z:Anne senin burada ne işin var?
M:Seni almaya geldim. Kalk gidiyoruz.
Z:Burada kalıcağım anne!
M:Kalk dedim!
Y:Neden şimdi alıyorsunuz ki? Daha çok olmadı geleli.
M:Ben bir saattir kızımı arıyorum! Siz nasıl ailesinden kaçmış bir kızı evinize alırsınız?
Y:Ne? Ama Zeynep haberinizin olduğunu söyledi.
M:Öyle mi Zeyno!? Bir de yalan ha? İnanamıyorum sana! Kalk çabuk!
Utanan Zeyno kalkar. Önden gider. Meryem de arkasından gider. Arabaya binerler. Sessiz geçen bir yolculuktan sonra Meryem arabayı bir uçuruma çeker.
Z:Neden buraya geldik anne?
Meryem Zeynoya döner.
M:Ne yapmaya çalışıyorsun kızım!? Yalan söylemek, evden kaçmak! Ne demek bunlar!?
Z:Bende bilmiyorum anne. Canım çok yanıyor. Kalbim acıyor anne. Olanlar,yapılanlar. Sadece uzaklaşmak istedim. Babamdan. İğrenç hayatından. Sana söylediğim o sözlerden kaçmak istedim.
M:Yüzleşmek zorundasın Zeyno. Böyle kaçarak nereye kadar kızım?
Z:Yüzleşmekten Yoruldum anne. Aylardır yüzleşmeye çalışıyorum.
M:Bende yüzleşiyorum kızım. -İkisinin de gözleri dolmuştur. Zeyno olumsuz manada başını sallar-
Z:Sen alışmaya çalışıyorsun anne. Kalbullenmeye çalışmak seninki. Babamın hatalarını kabullenmeye çalışmak.

Meryem başını sallar.
M:Doğru kızım. Ben alışmaya çalışıyorum. Ben her gün beni eriten, canımı,sol yanımı yakan hataları kabullenmeye çalışıyorum. Yüzleşmiyorsam da bunu yapıyorum. Zeyno. Böyle çekip giderek babanı cezalandıramazsın. Anca beni,babaannenin,kardeşini üzersin annem. Sen sanıyor musun ki baban sana vurduktan sonra mutluydu? Kendi yedi. Emin ol çökmüştür.
Z:Çöksün! Oh olsun ona! Ben daha neler yapacağım ona! Beklesin o!
M:Valla şaşırmam. Damarlarında Hayriye Çakırbeylinin kanı akıyor! -Gülerler-
Z:Ya anne ya!
M:Sus! Küçük Hayriye seni!
Meryem arabayı çalıştırır.
*Meryem Ev*
Alpaslan Cansu'yu eve getirir. Cansu arabadan iner ve eve şöyle bir bakar. Çok özlemiştir bu güzel insanları. Kapıyı çalar.
*Galeri*
Alpaslan galeriye gelir. Hemen amcalarının yanına gider. İlyas odadadır ama Hızır yoktur.
A:Amca?
İ:Gel yeğenim gel.
Alpaslan gelir ve oturur.
İ:Zeynoyu bulmuş yengem eve geliyorlarmış.
A:Ya? İyi bari bulmuşlar başına bir şey gelmeden. Amcam nerde?
İ:Kızı bulundu sıkıntısı gitti ya. O da Nazlı'ya gitti.
Alpaslan güler.
A:Amca
İ:Söyle yeğenim.
A:Bu Cansu. Neden Selim abinin manevi kız kardeşi?
İ:3 sene önce abim,Selim Abi,Mahmut iti bir restauranta gittik. Biz kalkarken Selim Abiye biri silah doğrulttu. Bana, Mahmut'a kalmadan kız attı kendini Selim Abinin önüne. Az daha ölüyordu. O günden beri Mahmuttan çok sever onu.
A:Beni niye haberim yok?
İ:Ne bileyim oğlum kaç sene olmuş. -Gülerler- İlyas'ı evinin önündeki korumlardan biri arar. İlyas açar söyledikleri İlyas için dünyayı durdurmaya yeterdir. Çünkü sevdiği olmadan İlyas ne kadar İlyas?