Until He Came

+ 32 +

zestien weken later...

Iedereen weet van de zwangerschap. Alleen weet bijna niemand nog de naam. Alleen Kira, Mike, onze familie en verder niemand. Jayden en ik hebben met Mike en Kira gepraat en zij worden peetoom en peettante. Als er ooit iets met onze beide gebeurd dan vangen zij Marja op. En de rest van onze kinderen. Als het er meer worden natuurlijk. En naar Jaydens idee worden dat er zeker meer!

Max gaat trouwens nu naar de middelbare school in zijn eigen roedel. Er waren veel vriendschappen ontstaan toen de blackmoon wolven bij ons waren en regelmatig spreken de vrienden nog met elkaar af aan de rand van het bos. Onze vaders hebben er een cafe laten bouwen. Jayden en ik moesten die openen samen met Maya en Rick.

Ik ben nu een week over tijd maar vandaag kreeg ik weeën. Ze volgen elkaar snel op en Jayden is zo gestrest omdat ik pijn heb dat hij moest gaan kalmeren door te gaan rennen in het bos. Ik lig op bed in Jaydens kamer. Hilde, dokter Jolanda, dokter Nicole van de blackmoonroedel en mijn moeder zijn in de kamer. Mijn vader en de vader van Jayden zijn beneden. Ik kerm zacht. Alle vier kijken ze bezorgd naar me. 'Alles goed' vragen de doktoren tegelijk, 'Luna?'

'Het gaat goed' zeg ik, 'echt waar. Ik had alleen een wee.'

Ze knikken. Ik ga rechtop zitten. 'Mag ik een douche nemen?'

'Waarom Luna' vraagt Nicole.

'Ik was een keer misselijk en Jayden zei dat warmte helpt als je pijn hebt of je niet lekker voelt.'

'Het is eigenlijk best wel een goed idee' zegt Jolanda, 'als u dat wilt Luna.'

Ik knik. 'Ik haal je bikini even' zegt mijn moeder.

Ik knik. Ze loopt weg en komt terug met mijn bikini. Ze helpt me omkleden. Ondertussen heeft Hilde het bad al vol laten lopen. Ik ga in het bad zitten. Het helpt wel die warmte. De pijn verminderd iets. Na drie minuten komt Nicole binnen. Ze kijkt hoeveel ontsluiting ik heb. Ongeveer negen centimeter. Nog één centimeter te gaan en dan zal ons kindje er snel zijn. Ik mindlink Jayden: "waar ben je?"

"Hoezo? Heb ik iets gemist?"

"Nee, het is negen centimeter dus..."

"Ik kom eraan."

Ik sluit af. Even later komt Jayden de badkamer inlopen net wanneer mijn moeder en Hilde me het bad uithelpen. 'Alles goed' vraagt Jayden terwijl hij snel naar me toeloopt.

Ik glimlach, 'alles is goed. Echt Jayden. Die tip van die warmte helpt echt goed!'

Hij glimlacht. Ik krijg een sterke wee. Ik bijt op mijn lip en kreun zacht. Mijn moeder en Hilde helpen me naar het bed en ik ga liggen. Jolanda checkt me nog één keer en verteld me dat het zo ver is. Jayden pakt mijn hand en blijft dicht bij me. Na ongeveer vijf keer persen vult de kamer zich met gehuil. Jolanda en Nicole leggen Marja op mijn borst. Ze pakken een handdoek en maken haar schoon. Ik glimlach. Jayden legt zijn hand op de rug van Marja. Hij is heel voorzichtig. 'Ze lijkt op jou' zegt hij glimlachend.

'Heb ik zo'n vertrokken gezicht dan' vraag ik grinnikend.

Hij lacht zachtjes, 'nee. Maar ze gaat op jou lijken.'

'Dat zien we nog wel' zeg ik.

'Alpha' zeggen Nicole en Jolanda tegelijk, 'wilt u de navelstreng doorknippen?'

Jayden knikt en knipt de navelstreng door. Ik gaap. Net als Marja. Jayden grinnikt, 'zal ik haar in haar wiegje leggen? Dan kun jij ook even slapen.'

Ik knik. Hij tilt Marja voorzichtig op. Zijn moeder helpt hem om Marja aan te kleden.

p.o.v Jayden

Mijn moeder en ik doen Marja een klein wit jurkje aan en we wikkelen haar in een witte omslagdoek. Daarna leggen we haar in een witte ovale wieg die in de kamer staat. Zo word de rest van het huis niet wakker als ze huilt 's nachts. Ze ligt heel schattig te slapen nu.