Aşkın Sonu: Mustafa & Rümeysa

Rümeysa'nın Çocukluk Arkadaşı:Maria

Rümeysa geçmişinden çocukluğundan kalma saf masum bir anı arıyordu. Onun bu saf arayışı onu geçmişinde var olan geleceğinde de var olacak birine çocukluk arkadaşına şakalaşmayı seven ve bu yüzden bazen çok sinir bozucu olabilen Maria'ya götürecekti. Biricik arkadaşı,tek dostu,sırdaşı Maria'ya götürecekti... Rümeysa çok özlemişti Maria'yı. Özlememe gibi bir ihtimali de yoktu zaten çok ihtiyacı vardı şimdi Maria'ya herşeye rağmen hep yanında olan arkadaşına.Bir gün karşılaştı Maria'yla lakin pek dostça olmadı karşılaşmaları...
Bir Haziran sabahıydı hava tabiri caizse günlük güneşlikti. Koskoca bir yıl geçmişti o büyük depremin ardından yüzlerce kişi hayatını kaybetmiş geride kalanlar ise az çok kendilerini toparlamışlardı. Yıkılanların yerine yenisi yapılmıştı. Amasya artık yaralarını yavaş yavaş sarmaya başlamıştı. Rümeysa çarşıdayken bir hatun gördü. Hatun esnafla kavga ediyordu. Rümeysa ne olduğunu merak edip sordu kısa bir süre sonra hatunla kavga etmeye başladı karşılıklı atışmalarla...
Birkaç saat sonra
Saraya bir hatun gelmiş daha doğrusu Maria gelmişti Rümeysa onu bulmuştu. Karşısındaki ise birkaç saat evvel atıştığı hatundu.
Rümeysa şaşkınlık dolu bir bakışla:
-Maria sen misin? Maria:
-Sen kimsin? Rümeysa:
-Maria??? Maria:
-Evet benim sen kimsin? Rümeysa'nın gece kadar karanlık gökyüzü kadar aydınlık gözlerinden yaşlar aktı:
-Benim Nadia. Maria'nın gözleri büyüdü ve gözlerinden yaşlar aktı. Şimdi karşılıklı ağlıyorlardı. Maria:
-Nadia,der ve sarılırlar...

Artık güzel günler geride kalmıştır Rümeysa için. Yarın sabah doğacak olan güneş beraberinde Amasya Saray'ına keder,acı ve gözyaşı getirecekti. Rümeysa ve Mustafa hayatlarının en ağır acısıyla karşılaşacak ve hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı...