Aşkın Sonu: Mustafa & Rümeysa

Şehzade Orhan Ölüyor

Rümeysa en yakın arkadaşına kavuşmuştu. Çok mutluydu. Saat sabahın dördüydü. Rümeysa çoktan uyanmıştı tabi saray halkı da ancak Rümeysa 'nın mutluluğu uzun sürmeyecekti. Kapı çaldı. İçeriye telaşla Leyla kalfa girdi. Rümeysa'nın yüzündeki mutluluk Leyla kalfanın telaşı yüzünden yavaş yavaş sönüyordu. Rümeysa endişeli bir şekilde:
-Ne oldu? Leyla Kalfa:
-Sultanım Şehzade Orhan...(Cümlenin devamını getiremedi. Bir anneye evladın ölüyor demek ağır geldi.) Rümeysa:
-Orhan'a ne oldu? Leyla Kalfa bir solukta söyledi gerçeği(böylesinin daha kolay olduğunu düşünerek):
-Ateşi çıkmış sultanım.
Rümeysa olduğu yerde kalakaldı. Dudaklarından sadece"Orhan,oğlum"kelimeleri döküldü. Bir anda kendine geldi ve oğlunun bulunduğu daireye doğru koşmaya başladı. Sanki bir uçuruma,alev alev yanan kıvılcımlar saçan bir ateşe yürüyormuş gibi hissetti. Mustafa ile karşılaştı dairenin kapısının önünde Mahidevran Sultan da oradaydı. Rümeysa:
-Ne oldu? Orhan nasıl? Mustafa uzun bir yolculuktan daha yeni dönmüştü. Mustafa:
-Bilmiyorum,diyebildi sadece.
Saatler geçmişti. Saat altı oldu. Sanki dakikalar yıl saatler ise asırlara dönmüştü. Rümeysa daha fazla kendine hakim olamayarak:
-Ben oğlumun yanına gidicem (Kapıya doğru yürüdü ancak onu Mustafa durdurdu.) Ona:
-Yapma Rümeysa. Rümeysa:
-Onun bize ihtiyacı var ben gitmek istiyorum. Lütfen bırak gideyim. Mustafa:
-Olmaz.
O sırada hekim içeriden çıkar ve:
-Bu çiçek hastalığı ne yazık ki. Rümeysa:
-Ne diyorsun sen? Hayır ona birşey olmayacak. Olamaz!!!!!!! Mustafa:
-Orhan'ı kurtar onu kurtar ne dilersen dile benden. Hekim:
-Biz elimizden geleni yapıyoruz şehzadem. Allah'ın izniyle şehzademizi kurtaracaz,der ve gider. Rümeysa:
-Olamaz.
5 saat sonra
Rümeysa'nın gözleri ağlamaktan şişmişti. Önce oğlu ve kızı geldi yanına Mehmet ve Nergisşah. Onlar bile içindeki acıyı korkuyu hafifletemiyorlardı. Tek bir dayanağı vardı yıllardır ona tutunurdu böyle zamanlarda. Daha doğrusu hayatı boyunca tek bir dayanağı olacaktı; Şehzade Mustafa. Onun yanına gitti. Onun da halı Rümeysa'dan farksız değildi. Gözlerinden iki damla yaş süzüldü. Kapı çaldı. Gelen Rümeysa'ydı. Mustafa ve Rümeysa birbirlerine bakarlar bir süre sonra Rümeysa Mustafa'ya satılır.
3 saat sonra
Rümeysa pencereden dışarıyı seyreder o sırada yanına Maria gelir. Rümeysa geldiğini farketmez ancak Maria Rümeysa'nın omzuna dokunur ve ona:
-Tanrıya dua et. Et ki evladının canını bağışlasın. Rümeysa:
-Dua ediyorum Maria,der ve Maria'ya sarılır...............................
Ertesi gün
Rümeysa ve Mustafa hekimi beslemektedirler. Hekim gelir ve:
-Şükürler olsun ki şehzademiz kurtuldu.
İkisinin de yüzünde koca bir gülümseme oluştu sonra birbirlerine baktılar gözlerinin içine..................