Sabaha doğru Amasya'ya bir haber geldi. Bu habere göre Rümeysa'nın ablası Sinyora Gabriella ölmüştü. Rümeysa kızgındı ablasına. Başına çeşitli belalar gelmişti onun yüzünden. Bütün bunlara rağmen ağlıyordu. Mustafa geldi yanına ve ona:
-Bu kadar harap etme kendini. Rümeysa:
-Bana söz ver. Mustafa:
-Neden? Rümeysa:
-Beni yalnız bırakmayacaksın. Ablam gibi gitmeyeceksin. Söz ver bana. Söz ver. Mustafa:
-Söz,der ve birbirlerine sarılırlar.
2 gün sonra
Rümeysa ablasını son bir kez görmek ister ve bu yüzden ablasının evine gider. Ablasının cansız bedeniyle karşılaşır ve ağlayarak:
-Abla duyduklarım doğru mu? Ben seni çok özledim sen niye burada yatıyorsun böyle? Cevap ver!!! Neden? Ben o gün söylediklerine "senden hep nefret ettim ve hep nefret edicem"demene rağmen burdayım abla!!! Ne olur aç gözlerini. Hani sen beni hep koruyacaktın ya beni şimdi kim koruyacak abla. Hadi kalk. Kalk!!!!!!!!! Abla!!!!!!!!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşkın Sonu: Mustafa & Rümeysa
Narrativa StoricaRümeysa Sultan; Ben Rümeysa. Şehzade Mustafa'nın nikahlı eşi Rümeysa. Evlatlarının annesi,Mahidevran Sultan'ın gelini Rümeysa. Ben çocukken bütün acılarımı, dertlerimi yağmura anlatırdım. Yağmur içimdeki ateşi söndürürdü. Bir gün tam her şeyden vazg...
