Rümeysa yine gebeydi. O felaketin ardından yaşanan ilk mutluluktu bu Amasya Sarayı'nda. Rümeysa bu gebeliğinde neredeyse zamanının tümünü evlatlarıyla geçiriyordu. Zaman ilerlemiş günler gelip geçmişti doğum vakti ise gelip çatmıştı. Doğum esnasında Mehmet annesinin çığlıklarından dolayı korkmuştu. Onu ablası Nergisşah ve halası Raziye Sultan sakinleştirmişti. Doğum gerçekleşmiş yeni bir şehzade dünyaya gelmişti. Adı Orhan'dı. Şehzade Orhan...
Rümeysa artık çok mutluydu. Artık güzel,sakin ve huzurlu günler onları bekliyordu...
Artık bir şehzadesi daha vardı. Artık daha güçlü olmak ve savaşmak zorundaydı. Peki bunun savaşmaktan başka yolu yok muydu? İlla savaşmak mı gerekiyordu yaşamak ve yaşatmak için? Kaybederse ne olacaktı peki? Mustafa'yı ve şehzadelerini kaybetmeyi göze alabilecek miydi? Onlara birşey olursa ne yapardı? Bilmiyordu. Onları kaybetmeyi göze alamazdı. Deli gibi aşıktı Mustafa'ya… Nikahlı karısıydı Rümeysa… Evlatlarının annesi… Peki ya evlatları? Nergisşah, Mehmet ve Orhan… Nergisşah 12 yaşındaydı. Herşeyi anlayabilecek bir yaşta. Lakin ne olursa olsun bu savaşı kim kazanırsa kazansın Nergisşah kaybetmeyecekti. Zira sadece şehzadeler idam edilirdi. Mehmet daha 3 yaşındaydı. Çok küçüktü. Hayatı bir savaş nesnesi olamayacak kadar küçüktü… Orhan ise daha yeni doğmuştu.
Bu savaşı kazanmalıydı Rümeysa. O günden sonra tehlikeli bir yola girdi. Birçok insan öldü gözlerinin önünde birçok insanın canını aldı.Birçoğunun kalbini kendi elleriyle söktü. Artık herşey hem daha kötü daha tehlikeli hem de daha güzel daha huzurlu olacaktı…
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşkın Sonu: Mustafa & Rümeysa
Ficción históricaRümeysa Sultan; Ben Rümeysa. Şehzade Mustafa'nın nikahlı eşi Rümeysa. Evlatlarının annesi,Mahidevran Sultan'ın gelini Rümeysa. Ben çocukken bütün acılarımı, dertlerimi yağmura anlatırdım. Yağmur içimdeki ateşi söndürürdü. Bir gün tam her şeyden vazg...
