Gündüzün geceyi aydınlattığı gibi birbirlerine karışıp gün batımını oluşturacak iki insan...
Kayra Eroğlu kendini büyük bir bilmecenin içinde bulduğunda hiçbir şeyin farkında değildi ve Karen'in bu bilmecenin cevabını büyük ölçüde tamamladığını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dudaklarımda ki o hissin gitmesini hiç ama hiç istemiyordum. Bu benim ilk öpücüğümdü.Kayra ile böyle bir şey yaşamak bana tarif edilemez duygular kazandırmıştı.İlk öpücük,ilk dokunuş...
Az önce yaptığım şeyi sanırım midem kaldıramamıştı.Zaten sürekli duygusal değişim yaşadığım için midem alt üst olmuştu.
Klozetin kapağını açıp içine kustum.En son midemlekileri boşalttıktan sona boş boş öğürmeye devam ettim.Aynı zamanda neden döküldüğünü bilmediğim yaşlar gözlerimden akmaya başlamıştı.Bir hıçkırık kaçtı dudaklarımdan.
Az sonra zil sesinin duyulması ile acele ederek tuvalet kabininden çıkıp lavaboya geçtim.Ağladığım için gözlerim kızarmıştı.Elimi yüzümü yıkayıp ağzımı çalkaladım.
Endişeli bir şekilde bana baktı."Tatlım gözlerin kıpkırmızı.Ağladın mı sen?"
Daha benim bir şey söylememe fırsat bırakmadan elimden tutup bahçeye çıkardı beni.Voleybol oynanılan yerin hemen arkasındaki banka oturduk.Temiz hava iyi gelmişti. Sare ve Elçin voleybol oynuyorlardı alt sınıflarla.Tüm okul onların mükemmel vücutlarını ve kıvrak hareketlerini seyretmekten hoşlanıyordu.
"Anlat hadi." Dedi Zeynep beklenti içinde. Kaşlarımı çatarak ona baktım.Derin bir iç geçirdim."Pek çok şey oldu tamam mı?Hangisinden başlayayım?"
"Emre'den?" Bunu soru sorar gibi sormuştu. Yandan bir bakış attım."Biz sevgili değiliz.Tamam mı? Herkes öyle sanıyor ama değiliz."
Ben bunları söyledikten sonra Emre ve arkadaşları soyunma odasından çıktılar.Gülüştüler uzunca bir süre.Sonra çoğu erkeğin gözü Elçin ve Sare'ye kaydı fakat Emre'ninkiler benimkiyle buluştu.Hemen gözlerimi kaçırdım fakat bu Emre'nin bana doğru gelmesini engelleyememişti.Sıkıntıyla beni kurtaracak bir şey ararken arkadan Kayra'nın "Karen!" Diye seslendiğini duydum.Hemen arkamı dönerek bizim olduğumuz tarafa gelen Kayra'ya gülümsedim o da aynı şekilde bana karşılık verdi.Bakışlarım tekrar Emre'ye döndüğünde ise hayal kırıklığı ile yerinde donup kaldığını gördüm.Böyle yapmak hoşuma gitmiyordu,gerçekten ama eğer böyle yapmasam ona daha fazla ümit verecektim.
"Hoşgeldin,otursana" diye Kayra'yı buyur ettim.
"Sağol ama bir maçım var."
Üzerindeki kolsuz tişört vardı ve bu şekilde kol kasları çok daha belliydi.Altında siyah bir kapri vardı.Bacaklarının benden güzel olduğuna yemin edebilirdim.
"Seni destekliyor olacağım." Sırıttı.
Emre ve grubunun olduğu tarafa gidince gülüşüm aniden kayboldu.Maçı onlarla mı yapacaklardı?
