Gündüzün geceyi aydınlattığı gibi birbirlerine karışıp gün batımını oluşturacak iki insan...
Kayra Eroğlu kendini büyük bir bilmecenin içinde bulduğunda hiçbir şeyin farkında değildi ve Karen'in bu bilmecenin cevabını büyük ölçüde tamamladığını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bin saatte yaptığım shop :dkdkcm
Kısa bir bölüm oldu ama bu gece devamı gelecek :) Karakterler hakkında ne düşünüyorsunuz? Can Günaydı'yı tanıyor muydunuz? Umarım seversiniz ^^
Şuan Mehmet, Ömer ve ben Kayra'nın salonundaydık.
Annemler tatili bir hafta önceye almışlardı. Her ne kadar surat yapsam ve triplere girsem de Ömer beni onlarında tek başlarına vakit geçirmeye ihtiyaçları olduğuna inandırmıştı. Tabii belime dikkat etmem gerekti ve bu Kayra'nın suçu olduğu için bana o bakacaktı. İstediğim her şeyi yaptırmayı planlıyordum.
Ne var ki şu anda hepsi önlerinde cipsler öküz gibi sesler çıkartarak Fenerbahçe- Galatasaray maçını izliyorlardı.
Futbolla hiçbir alakam olmamasına rağmen Fenerbahçeliydim. Ama bildiğim tek oyuncu Alex idi. O da zaten gitmişti. Yani şu anda sıkılmaktan başka bir şey yapmıyordum.
Mehmet haşin bir küfür savurdu "Emenike!"
Ömer ayağa kalkmıştı ve yerinde zıplıyordu. Sanırım gol pozisyonuydu.
Kayra ise... Önündeki cips dolu tabağı ittirdi. Tüm cipsler yere dökülürken Mehmet ve Ömer kol kola girmiş televizyonun önündeydiler.
"Anasını satayım bir topu tutmayı beceremiyorlar." dedi Kayra.
Gözlerimi devirdim. Ammada geri zekalılardı.
Elimle cipsleri gösterdim. "Onları sen toplayacaksın. Biliyorsun değil mi? " dedim büyük bir sakinlikle. "Sen de bir sus kızım. Kalk bize meyve soy." "Kilk bizi miyvi siy. Yok ya uşağın vardı zaten burada."
Kafasını tekrar televizyona çevirdiğinde gözleri irileşti ve ayağa kalktı. "Hadi! Hadi oğlum."
Ömer ve Mehmet yerlerine sinmişlerdi.
Ömer 'lan' diye tekrar edip duruyordu ve her seferinde sesi daha da inceliyordu.
"Beynine sıçayım!" deyince Mehmet ben de ablalık görevimi yerine getirmek için "Küfür etmesene mal. Çocuğu da kendinize benzettiniz. Anneme söyleyeceğim oğlum seni." dedim işaret parmağımı havada sallarken.
Kayra o kalın sesini benim ki gibi yaparak çığlık atmaya başlayınca bir an yüreğim hopladı. Onunla birlikte mahalleden de böyle sesler yükseldi. Ne maçıydı bu Allah aşkına?
"Gol , goool!" diye bağırırken dönüp Ömer'e el hareketi çekti.
Aslında şu an da ben olmasaydım ev bara dönecekti. En azından sadece kola içip cips yiyorlardı.
