Gündüzün geceyi aydınlattığı gibi birbirlerine karışıp gün batımını oluşturacak iki insan...
Kayra Eroğlu kendini büyük bir bilmecenin içinde bulduğunda hiçbir şeyin farkında değildi ve Karen'in bu bilmecenin cevabını büyük ölçüde tamamladığını...
Sonlarına doğru çok keyif aldığım bir bölüm oldu ama tamamını yazacağım zamanım olmadığı için devamını en geç yarına yayınlayacağımı umuyorum. Bu yüzden günlük de Part 2 'de olacak.
Bu arada Elçin'in sevgilisinin adını Uraz olarak değiştirmeye karar verdim. Zaten adı çok fazla geçmedi ama ileride önemli olabilir.
Ayy unutuyordum! Bu arada Can Günaydı artık hikayeyi biliyor!! "Daima" için bir İnstagram sayfası açtım ve alttaki resmi beğenmiş. Sayfanın adı "daima.wattpad" . Takip edin :dsjsj
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kayra!"
Arkasını dönmeden yürümeye devam etti. Peşinden tökezleyerek koştum. "Kayra!" Kolunu tutup yüzünü bana çevirmeye çalıştım ama kendi iradesiyle bunu yapmasa yüzü bana dönmezdi.
Boş gözleri gözlerime odaklanmıştı. "Sorun ne?" diye sordum.
Omuz silkti ve düz bir sesle "Sorun yok. Partiden sıkıldım ve eve gidiyorum." dedi.
Gözlerimi kıstım. "Ben olmadan gidemezsin. Ya beni takip eden kişiler gece eve girerse?"
Güldü ama keyiften yoksundu. "Sana bakıcılık yapmamdan usandığını söyleyen sen değil miydin?"
Gözüm arkadaki siyah arabaya takılmıştı. Ensemde bir ter damlasının süzüldüğünü hissettim. "Araba."
Kaşlarını çattı "Ne?" diye sordu.
Çenemin ucuyla az ilerimizde duran siyah arabayı işaret ettim. Gözlerim kesinlikle soğuk kanlılığımın parıltılarını içeriyordu.
Bakışlarımı takip edince o da siyah arabayı fark etti.
Kolumdan tutup hızla eve doğru yürümeye başladı. Doğal olarak ben de yanında gidiyordum.
Bahçeye girdiğimizde Ömer'e kısa bir bakış attı ve Ömer kafasını salladı.
Seri adımlarla dışarı çıkarken peşinden gitmek için bir adım atmıştım ki Ömer nazikçe kolumdan tuttu. Gözlerindeki 'dur' işaretini gördüğüm anda ona boyun eğdim.
Kayra arabaya doğru yürümeye devam ediyordu. Arabanın plakası yoktu. Belki camında olabilirdi fakat etraf karanlıktı.
Araba Kayra ona iyice yaklaşınca hareket etti. Bunun olacağını bildiğini biliyordum. Öyleyse neden yapmıştı ki?
Çatık kaşlarımla Kayra'nın gelişini izledim.
Ömer kafasını 'Ne oldu?' dercesine salladı ama Kayra ifadesiz kaldı. Ben de sesli olarak "Ne oldu?" diye sordum.
Gözleri beni bulmadı. Uzaklara baktı. " Yakında kim olduğu ortaya çıkar."
Arkadan Emre'nin 'Karen' diye seslenmesiyle Kayra gözlerini devirip kısık bir nefes aldı ve yolun karşı tarafına yürümeye başladı.
