Continuation...
Naku ayaw nyo talaga ng Baby?...sige na nya, Hindi ko na ---
Okay lang po. Sabay yakap sakin ni Jia at naramdaman ko na umiiyak sya. Naluha na rin si Jiro kaya naman I nodded my head to invite him to hug us. Ginawa naman nya at naiyak na rin. Sssshhh...naiiyak na rin tuloy ako sabi ko ng may tawa ng kaunti. We miss you... Ha? Ako na-miss. Pero parang ganun din ang pakiramdam ko.
Ako din yakap. Sabay pa ang kambal at nakisali sa amin, nagtawanan kami dahil natumba na ako sa bigat nila.
Hahahaha! Apat ba naman kayo, matutumba talaga ako. Tinawanan lang nila ako.
Tumba ti MyNay. Hihihi... tuwang-tuwa na sabi ni Theo.
Ah...ganun ah. Kikilitiin ko ang mahuli. Takboooo...
Ahahaha! Malaki na po kami, we're not included na po.
Sino may sabi nyan? Theo habulin si Kuya Jiro.
Habol! Takbo Kuya! Aaaahhh!
Halos magtitili si Thea kaka-takbo.
Teka! Sigaw ko at him into naman yung apat...paano naman sila? Sabay turo sa mga nagtatawanan.
Isa-isa naman silang tinaya ng mga bata. Hanggang sa lahat na sila sumali, si Nanay suko na daw agad pati si Tita Chat.
Ako na lang hinahabol nila, dahil ako na lang di pa natataya. I'll pass to you Pa. Sabi ni Jiro 'Abat nagkampihan pa. Takbo! Wag kayo papa huli! Run!
Pagkampi ni Jia.
Unfair, ang bilis tumakbo niting Tatay nyo! Anak tulungan nyo ko. Hahaha!
Perk kabaliktaran dahil hinabol nila along tatlo ay hindi dahil apat sila. Sa sobrang kiliti ay natumba na ako.
Oo na suko na ako...Hahaha! Aaaa!...tama na! Ahahahaha!
So what's consequence for the loser kid's? Hingal na making sumalampak.
Nag-suggest ang mga bata na magluto ako kaya ginawa ko naman since pasasalamat ko na rin. Pagkatapos namin kumain ay nag kwentuhan kami ng mga bata pagtapoa nilang maligo. Tabi-Tabi daw kami sa kama kaya nandito kami sa kwarto nung Daddy nila Jiro. Naka-kalong yung dalawa sa kanila. Si Thea kay Jiro at si Theo naman ay kay Theo naman naka-kalong habang nakasandal sa kanya. Naramdaman ko na parang may nagbubulungan. Hindi ko na namalayan ng nakatulog na kami ng ganun pa rin ang posisyon. Bumigat ang balikat ko dahil nakasandal din ang kambal sa akin. Ang swerte ng Nanay nitong dalawa.
Hey son...gising nya sa anak nya. Suminyas na lang ako na ako na ang bahala.
Jiro. Mahina kung sabi at nagising naman agad. Sorry po na---
BINABASA MO ANG
Road of Memories
AcakThis story will make you realize that happiness is not just YOU being with the people you love, but the feelings of memories with them that YOU WILL KEEP. Memories were just memories if it doesn't have feelings. Sometimes...some memories is bound...
