Goodbye my friend ft Shawn Mendes (voltooid)

Hoofdstuk 15

Pov Shawn

Ik ben op weg naar het huis van Autumn. We zijn nu al weer zo'n 6 dagen verder. Ik wil nu wel is weten waar ze is. Ze komt niet meer op school en reageert nu ook niet meer op mijn anoniemen telefoontjes dus heb ik besloten met haar moeder te gaan praten.

Als ik er ben, zet ik mijn fiets tegen de muur. Ik loop naar de deur en bel aan. Ik wacht tot iemand open doet. 'Hey Shawn wat doe jij hier?' vraagt haar moeder. 'Is Autumn thuis?' vraag ik. 'Nee die is op kamers dat weet je toch wel?' zegt ze. 'Op kamers? Waar?' vraag ik. 'Heeft ze je niks verteld?' vraagt ze. 'Nee.' zeg ik en leg ook aan haar het hele verhaal uit. 'Ze heeft me er nooit iets over verteld. Daarom is ze vast ook op kamers gegaan.' zegt haar moeder. 'Waar is ze nu dan? Ik moet mijn excuses aan bieden.' zeg ik. 'Ze is in Amsterdam.' zegt haar moeder. 'Dankjewel.' zeg ik. Ik sta op en bedank haar moeder nog een keer

Ik pak mijn fiets en fiets naar huis. Morgen ga ik naar haar toe. Ik wil mijn excuses aanbieden. Ik heb zo naar tegen haar en Lily gedaan. Ik moet het goed maken met ze. Waarschijnlijk willen ze niks meer van me weten. Dat snap ik ook wel want ik was echt onaardig tegen ze.

Ik mis haar gewoon zo erg. Haar lach, haar ogen, haar leuke pep talks maar het aller meest mis ik haar grote hart. Ze heeft altijd iedereen op de eerste plek staan en daarna pas zich zelf. Daardoor verwaarloosd ze zich zelf een beetje. Ze wil altijd iedereen helpen en vergeet daardoor zich zelf.

Wie hou ik voor de gek. Ik vind haar leuk en niet een beetje zelfs maar gewoon echt mega veel. Zij haat me vast.

Ik heb vandaag totaal geen zin in school dus ik doe maar als of ik ziek ben. Eigenlijk is het niet gelogen want ik voel me echt niet zo goed. Ik zet mijn fiets in de garage en loop naar binnen. Ik loop direct door naar mijn kamer.

Ik pak een foto van Autumn en mij. We waren er nog vrij jong. Maar ik herinner me het nog als de dag van gister.

Flashback

'Zullen we beste vrienden voor altijd zijn?' vraagt ze. 'Ja is goed.' zeg ik terug. 'Pinky promise.' zegt ze en steekt haar pink op. 'Waarom?' 'Zodat het voor altijd is.' zegt ze en beweegt haar pink. Ik zucht een keer maar doe dan een pinky promise. 'Nu zijn we voor altijd beste vrienden.' zegt ze trots. 'Ja.' roep ik blij en knuffel haar.

We waren toen 7 jaar. Ik zucht een keertje. Ik pak mijn gitaar en begin zachtjes te spelen. Ik zing zachtjes het liedje dat ik geschreven heb. Het idee achter het liedje is dat ik 2 kanten heb en dat de ene kant beter voor haar kan zorgen dan de andere. Ik hoop maar dat ze me vergeven.