Goodbye my friend ft Shawn Mendes (voltooid)

Hoofdstuk 27

Pov Autumn

Langzaam open ik mijn ogen weer. Ik zit in een stoel en al mijn vrienden staan om me heen. 'Hoe voel je je?' vraagt Lily. 'Alsof iemand me een klap op mijn hoofd geeft.' zegt ik en wrijf over mijn hoofd. Ik viel blijkbaar flauw toen ik hoorde dat Shawn in coma lag en het waarschijnlijk niet gaat overleven. 'Kom Autumn we gaan naar huis. Dan gaan we morgen terug want we mogen nu toch niet bij hem.' zegt Dunya. 'Nee ik blijf hier.' zeg ik. 'Autumn luister je kan hier niet blijven vannacht.' zegt Jason. 'Moet jij eens opletten.' zeg ik en sla mijn armen over elkaar.

Jason tilt me op en loopt met me naar buiten. 'Zet me nu neer.' roep ik boos en begin wild te spartelen met mijn armen en benen. Na een tijdje zet hij me neer. 'Ben je gek of zo?' roep ik boos. 'Nee maar ik kan je daar niet laten slapen en aangezien je niet vrijwillig mee ging, deed ik het zo.' zegt hij.

Tranen beginnen te stromen. 'Jason ik dacht dat mijn leven beter zou worden als ik weg zou gaan maar alles werd alleen maar slechter.' mompel ik. Ik zie nu pas in dat alles veel erger is geworden sinds ik weg ben gegaan. Door mij ligt Shawn daar. Als ik hem direct had vergeven, lag Shawn daar nu niet te vecht voor zijn leven.

Ik leun met mijn hoofd tegen de borst van Jason aan. Hij slaat zijn armen om me heen en sust een aantal woorden. 'Als ik Shawn eerder had vergeven dan lag hij daar nu niet te vechten voor zijn leven.' snik ik. 'Autumn kijk me aan.' zegt hij en tilt mijn kin omhoog. 'Je mag je zelf niet de schuld geven. Je kon er niks aan doen.' zegt hij. Hij veegt een aantal tranen weg. 'Kom we gaan weer naar de campus.' zegt hij en pakt mijn hand. We lopen samen naar zijn auto.

Dit alles heeft me aan het na denken gezet. Waarom moest het Shawn over komen? Lag ik daar maar. Kon ik zijn pijn maar weg nemen. Niemand verdient het om daar te liggen maar Shawn al helemaal niet. Hij heeft zo'n groot hart. Ook al is hij de afgelopen tijd een eikel geweest, hij blijft nog wel mijn vriend, mijn beste vriend. Iemand die ik niet aan de kant had moeten schuiven ook al deed hij zo naar. Ik pruts even aan mijn armbandje.

Jason start de auto en we rijden richting de campus. Ik kijk uit het raam naar de sterren hemel. Ik denk even terug aan de dag dat ik beloofd had aan Shawn voor altijd zijn beste vriend te zijn.

Flashback

'Laat haar met rust.' hoor ik iemand roepen. Ik kijk even op en zie een jongen staan. De pestkoppen lopen weg. De jongen helpt me overeind. 'Ik ben Shawn.' zegt hij vrolijk. 'Ik ben Autumn.' zeg ik voorzichtig. 'Zullen we beste vrienden worden?' vraagt hij. 'Is goed.' 'Beloof het.' zegt hij en steekt zijn pink op. 'Pinky promise .' zeg ik en we doen een pinky promise.

Vanaf die dag waren we beste vrienden en dag is altijd zo gebleven. Ik veeg gauw een traan weg. Shawn laat me alsjeblieft niet achter.