Αιχμάλωτη Του Μίσους Της

Κεφαλαίο 20

Άνοιξε τα μάτια της ,με δυσκολία και  κοίταξε γύρω της. Στην αρχή άργησε να καταλάβει που βρισκόταν.

"Μπα, ξύπνησες επιτέλους".

Ο μεγαλόσωμος άντρας που στεκόταν απέναντι της,της προκάλεσε τρόμο. Όχι γιατί ήταν άσχημος,εν αντιθέσει ήταν όμορφος και νεαρός στην ηλικία. Ήταν όμως πολύ ψηλός και γεροδεμένος  σαν πελώριος  βράχος  και είχε μία αγριάδα το πρόσωπο του που την έκανε να τον φοβάται.

"Ποιά είσαι του λόγου σου και τι γύρευες τέτοια ώρα μόνη στο δάσος?".

Δεν ήξερε τι να απαντήσει.Θεέ μου που είχε μπλέξει, ποιός ήταν αυτός ο άντρας? Ενστικτωδώς πέρασε τα χέρια της γύρω απ' την κοιλιά της προστατεύοντας τη.

"Τι στο καλό δεν μιλάς,μουγκή είσαι κοπελιά?".

"Ε....εγώ, είμαι απ' το Μονταγιού, και.....".

"Απ' το Μονταγιού? Τι έκανες και σε πέταξαν έξω,μου λες?",τη ρώτησε με το ίδιο αυστηρό ύφος.

Η Μάριον εμφανώς προσβεβλημένη με τα λόγια του άντρα, πετάχτηκε όρθια σε μία προσπάθεια να υπερασπιστεί τον εαυτό τής.

"Αν θες να ξέρεις,δεν με πέταξαν έξω. Μόνη μου έφυγα",ας κρατούσε μία φορά το στόμα της κλειστό. Είχε δίκιο η Σεσίλια που από μικρή σαν ήταν τη φώναζε γλωσσού.

"Μόνη σου? Σαν να λέμε το σκασες δηλαδή? Μην είσαι καμία κλέφτρα? Μα μες στο σάκο σου είχες μόνο λίγα  ρούχα και ελάχιστο φαΐ. Εκτός αν κρύβεις κάτι πάνω σου",έκανε να την πλησιάσει μα είδε πόσο τρομαγμένη ήταν και κοντοστάθηκε.

Είχε ανοίξει το σάκο της να τον ψάξει?Μα ποιός ήταν τέλος πάντων?

"Τι? Κλέφτρα εγώ? Πάρε πίσω αυτό που είπες",του είπε ξεδιάντροπα και με επιθετικό ύφος.

Ο άντρας βλέποντας την αντίδραση της κοπέλας μα και το θράσος της,έσκασε στα γέλια. Πόσο αστείο ήταν να βλέπει μία μικροσκοπική γυναίκα να αντιδρά έτσι. Αυτή η μικρή είχε κάτι που τον γοήτευε.

"Τι γελάς του λόγου σου? Τα λόγια σου με πρόσβαλαν ανεπανόρθωτα. Κι αν θες να ξέρεις εγώ είμαι μίαν​ αρχόντισσα κι όχι κανά δουλικό. Και δεν έχω ανάγκη να κλέψω τίποτα".

Πρώτη φορά το έλεγε φωναχτά σε κάποιον. Μα δεν είχε χειρότερη προσβολή απ' αυτή που της είχε πει.

"Κυρά λοιπον? Και φοράς τέτοια κουρέλια? Και ποιανού φέουδου είσαι κυρά?",αν του έλεγε του Μονταγιού,τότε σίγουρα ήταν μία ψεύτρα. Και θα έπρεπε να τιμωρηθεί γι' αυτό, όπως της άξιζε.