Αιχμάλωτη Του Μίσους Της

κεφαλαιο 37

"Το μόνο που πρέπει να γίνει τώρα Ραβένα είναι να πείσουμε τον Γκάμπριελ πως έχεις αλήθεια μετανιώσει. Και πίστεψε με δεν θα είναι εύκολο".

"Μα ποιό δύσκολο θα είναι να με πιστέψει η Σεσίλια,να με συγχωρέσει και αν είναι δυνατόν να με αγαπήσει ξανά όπως παλιά".

"Κι η δική μου αγάπη δεν σε νοιάζει,δεν την αποζητάς?",το όμορφο πρόσωπό του τώρα την κοιτούσε αλλιώτικα.

"Τι σκοπούς έχετε για μένα άρχοντα μου",το ύφος της ήταν σοβαρό όσο ποτέ ξανά.

"Σε θέλω για κυρά μου,αρχόντισσα των φεουδών μου. Πες μου το Ναι, Ραβένα και κάνε με τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο".

Τόση χαρά είχε χρόνια να την νιώσει η Ραβένα.
Όλη της η ζωή μετά την βάναυση επίθεση που είχε δεχτεί ήταν μέσα στη ζήλια την κακία και το μίσος.
Μισούσε τους πάντες και τα πάντα. Μα τώρα μετάνιωνε για αυτό, μετάνιωνε για όλα.
Μα πόση αλήθεια έκρυβαν τα λόγια της?

Είχε επιτέλους την ευκαιρία να ζήσει κι εκείνη ενα μεγάλο έρωτα,τον απόλυτο έρωτα.
Είχε την ευκαιρία να βγει απ' την απομόνωση.
Κι αυτός ο άντρας ήταν πρόθυμος να της το προσφέρει ακόμα κι αν αυτό τον έφερνε σε κόντρα με τον καλύτερο του φίλο.

"Όλα θα γίνουν μάτια μου,σιγά σιγά",ο Ουίλιαμ την τράβηξε στην αγκαλιά του και την έσφιξε στο στήθος του.
Έκλεισε τα μάτια πάνω απ' το κεφάλι της κι η σκέψη του πλανήθηκε στην άλλη γυναίκα.
Εκείνη που έχασε καιρό τώρα μετά από επίθεση που είχε δεχτεί το φέουδο του.
Είχε κι εκείνος πληγές να επουλώσει.
Πληγές βαθιές που δεν έκλειναν όσα χρόνια κι αν είχαν περάσει.
Όμως αυτό ήταν κάτι που το ξερε μονάχα εκείνος. Εκείνος κι ο Γκάμπριελ.

Ήθελε να βγάλει τη Ραβένα απ' τη δυστυχία της και μαζί της να βγει κι αυτός.

Ο Ουίλιαμ επέστρεψε στο Μονταγιού κι αμέσως έτρεξε να βρει τη Μάριον και να της δώσει το γράμμα που της έγραψε η αδερφή της.
Η μεγαλύτερη χαρά που πήρε η Μάριον αρχικά,ήταν που η Ραβένα δεν αρνήθηκε να διαβάσει το δικό της γράμμα κι όταν αντίκρυσε  τις πρώτες  λέξεις τυπωμένες στο χαρτί με μελάνι δάκρυα χαράς κύλισαν στα μάτια της.

Με τον αυθορμητισμό της ηλικίας της, έτρεξε και τον αγκάλιασε.
Ο Γκάμπριελ που εκείνη τη στιγμή έμπαινε στο δωμάτιο έσμιξε τα φρύδια στην εικόνα της γυναίκας του με τον καλύτερό του φίλο αγκαλιασμένους.

Ο Ουίλιαμ έβηξε σαν τον είδε  και η Μάριον τραβήχτηκε μόλις συνηδητοποίησε τι είχε κάνει.