Κεφάλαιο 18

1K 159 17
                                    

"Αχ! Κοκόνα μου,όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκες,πέρα δώθε, ύπνος δεν σε κόλλαγε".

"Δεν είμαι καλά Σεσίλια, νομίζω πως έχω αρρωστήσει".

Η Σεσίλια έτρεξε κοντά στη κυρά της και έπιασε το μέτωπο της.

"Δεν έχεις πυρετό,μα τι νιώθεις?".

"Όλο το βράδυ κάνω εμετό και δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου".

"Εφαγες κάτι και σε πείραξε,κάτι χαλασμένο μήπως? Θα πάω να σου φέρω λίγο γάλα απ' την κουζίνα που βοηθάει".

Η Μάριον ούτε που κουνήθηκε,τόσο χάλια που ένιωθε.
Καθώς η Σεσίλια πήγαινε προς την κουζίνα μία σκέψη πέρασε απ' το μυαλό της και κοντοστάθηκε.
Μα τι χαζή που ήταν. Γύρισε πάλι πίσω στο δωμάτιο, τρέχοντας αυτή τη φορά.

"Πριν φέρω γάλα και ψάχνω για αλλά γιατροσόφια,πες μου, μάτια μου αυτό το μήνα ήρθαν τα έμμηνα σου?".

Η Μάριον κοκάλωσε. Με έναν γρήγορο υπολογισμό,όχι, η περίοδος της δεν της είχε έρθει... για δεύτερο μήνα. Κοίταξε τη Σεσίλια,και κούνησε το κεφάλι της.

"Άρα,είσαι έγκυος?",είπε η γυναίκα με εναν φόβο στη φωνή της.

"Μην φωνάζεις Σεσίλια,δεν πρέπει να ακούσει κανείς.Δεν πρέπει να μάθει κανείς και περισσότερο εκείνος, μ' ακούς?".

"Μα τι λες τώρα,κορίτσι μου? Αν κάποιος πρέπει να το μάθει είναι εκείνος. Δική του δουλειά είναι αυτό, και πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του".

"Κι αν δεν τις αναλάβει,Σεσίλια, αν πάρει το παιδί σαν γεννηθεί κι εμένα με πετάξει στο δρόμο? Λίγες φορές έχει συμβεί?".

"Μα, σ' αγαπά ,έτσι δεν είναι",ρώτησε η γυναίκα με φωνή σιγανή μα και διστακτική.

Η Μάριον έγειρε το κεφάλι, "δεν μου το είπε ποτέ. Ίσως η Ραβένα να 'χε δίκιο. Ίσως να με ήθελε για ερωμένη του μονάχα, πια είμαι εγώ για να με κανει κυρά του κάστρου του?".

"Α! Όχι,ως εδώ αυτή η κωμωδία. Όχι και μεταξύ μας μάτια μου. Εμείς ξέρουμε την αλήθεια. Κυρά είσαι κι εσύ,και μάλιστα με δικό σου ολάκαιρό φέουδο".

"Σσσσσσ,ουτε αυτό πρέπει να μαθευτεί".

"Μετά από όσα σου 'χει κάνει ,εσύ ακόμα την υποστηρίζεις".

"Θέλω ,να με βοηθήσεις Σεσίλια, πρέπει να φύγω από δω όσο πιο γρήγορα γίνεται.Βρες τον τρόπο να φύγω,πριν καταλάβει πως είμαι έγκυος",είδε την απελπισία στα μάτια της και την λυπήθηκε. Να 'χε δίκιο η κυρά της αραγες?

Αιχμάλωτη Του Μίσους ΤηςDonde viven las historias. Descúbrelo ahora