Αιχμάλωτη Του Μίσους Της

Κεφαλαιο 38

Η Μάριον είχε κατέβει να βρει τη Σεσίλια. Ήταν στην κουζίνα και μοίραζε διαταγές για το δείπνο και άλλες υποθέσεις του κάστρου.

"Εδώ είσαι? Έλα που θέλω να σου μιλήσω" Η γυναίκα κοίταξε το κορίτσι και εύκολα ξεχώρισε πως κάτι τον προβλημάτιζε.

Αμέσως ακολούθησε την κυρά της στο μικρό σαλόνι που ο Γκάμπριελ είχε φτιάξει μόνο για εκείνη.
Έκατσε στην πολυθρόνα δίπλα στο τζάκι και η Σεσίλια ακριβώς απέναντι της.

"Τι είναι κυρά μου? Τι συμβαίνει ?".

Η Μάριον άφησε το γράμμα της Ραβένα στο χέρι της ενώ το πόδι της πήγαινε πάνω κάτω απ' την αγωνία της. Η γνώμη της Σεσίλια είχε μεγάλο βάρος για εκείνη.

Η γυναίκα άνοιξε με περιέργεια το γράμμα και το διάβασε. Αυτό που περίμενε,αυτό που ευχόταν και ήθελε να δει η Μάριον στο πρόσωπο της Σεσίλια ήταν ευτυχία και χαρά,όμως δεν είδε τίποτα απ' τα δύο.
Αντιθέτως το πρόσωπο της συνοφριώθηκε και κοίταξε την κυρά της με ένα ερωτηματικό.

"Πώς σου γράψε κάτι τέτοιο? Από μονάχη της? Και πώς βρέθηκε στο χέρι σου?".

Η Μάριον κατέβασε το κεφάλι, ποτέ ως τώρα δεν έκανε τίποτα πρώτου ,πρώτα συμβουλευτεί την πίστη της υπηρέτρια. Και να τώρα που είχε κάνει κάτι από δική της απόφαση,από του κεφαλιού της.

"Εγώ της έστειλα πρώτη, Σεσίλια. Ο Σερ Ουίλιαμ της το πήγε και μου φέρε την απάντησή της".

Η Σεσίλια έπιασε το χέρι της Μάριον και το κράτησε μες στα δικά της χέρια.

"Την φοβάμαι και δεν την εμπιστεύομαι,δεν θα σου πω ψέματα. Έκανε, πολλά. Γιατί τώρα?"

"Ίσως γιατί τώρα αγάπησε?",είπε χαμηλώνοντας το κεφάλι η Μάριον. "Ο Σερ Ουίλιαμ,ζήτησε το χέρι της".

Η Σεσίλια δεν φάνηκε να ξαφνιάζεται απ' την έκβαση των πραγμάτων. Ήξερε  ή μάλλον είχε καταλάβει πως ο Ουίλιαμ ενδιαφερόταν για τη Ραβένα από όταν εκείνη έμενε στο κάστρο.
Άλλο όμως ήταν αυτό που της φαινόταν ακόμα πιο περίεργο.

"Και τώρα τον αγάπησε μάτια μου? Τον ενδιαφέρον του της το είχε δείξει από πριν , όταν έμενε ακόμα εδώ. Όμως παρ' όλα αυτά εκείνη τον πρόδωσε, ολους μας πρόδωσε".

Η Μάριον αναστέναξε. Η Σεσίλια είχε δίκιο σε όλα όσα έλεγε όμως εκείνης ήταν η αδερφή της. Η καρδιά της ήταν πλημμυρισμένη από  αγάπη  για αυτήν. Πως θα μπορούσε να το σταματούσε αυτό? Απ' την άλλη,ένιωθε άλλο ένα συναίσθημα.
Φόβο. Είχε ένα παιδί τώρα και δεν ήθελε να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του,μα ούτε και κανενός άλλου μέσα στο κάστρο.