Different Time

Chapter 3

Leila POV

Siguro mga hapon nako nakabalik sa bahay nung Van, you know what, I'm still really confused kasi diba hotel to? Bat walang costumer at bat sya lang magisa dito? And bat naka advertise to sa online? At bat naka barong yung mga lalake kagabi? Traditional yung pag aalay nila? At bat hindi ako natatakot? I should be crying my eyes out and freakin out, I just feel like he's not that bad? After all I'm still alive and pumping.

Pagpasok ko sa bahay nanginig ako ibang iba talaga yung ambiance dito kumpara sa labas dito ang dilim dilim nakakatakot just imagine ilang tao na kaya yung namatay dito?  Haix parang hunted house talaga tapos puro pulang kandila lang talaga yung nakasindi.

Riiiiiing Riiiiiing Riiiiiing

Waaaaaaah 😲😲😲 fudge what was that? Grabe napatalon ako dun ah katakot teka nga ano ba yung sound? Wait cellphone ko yun ah alarm ng cellphone ko. Hindi nagtagal maynarinig akong kalabog kaya tumakbo agad ako dun sa kwarto ng bampira kasi nandun yung mga gamit ko remember? Pero pagdating ko sa kwarto nya puro nakakalat na talaga yung gamit ko at nakita ko yung phone ko sa gilid sira sira na. I was shocked what happened? Hinanap ko yung emrick van baldovino na yun pero nakaupo lang sya sa trono nya.

Me: Hoy!!! Ikaw bampira ka bat sinira mo cellphone ko ah?

Van: huh?

Me: at bat mo pinakealaman yung gamit ko!!!!! Sabi ko na ngaba dapat dinala ko yung mga gamit ko eh!!!! Pakealamero ka!!

Van: 😑😑😑😑😑 lahat ng nandito sa pamamahay ko ay akin!!

Me: ano???!!!!! Hoy!! Hindi mo pagmamay ari yung mga gamit ko.

Van: LAHAT NG NANDITO AY AKIN!!!

Me: pati yung panty at bra ko huh??!!!! Sayo din??! Grabe ka magnanakaw na bampira!

Van: ano?!😠👹

Me: bayaran mo yung cellphone ko!! Hindi mo ba alam ilang bwan ko pinagipunan yun huh? Nag papart time ako para mabuhay at mabili yung mga luho ko at the same time nag aaral ako kahit hindi mamahalin yung phone kong yun wala ka padin karapatan na sirain yun maligno ka!!!! 😑😑😑

Within one blink nakasandal na ako sa dingding at nasa harap ko  na sya nakatitig ako sa mga mata nya at pulang pula ito nakakatakot parang galit na galit sya kaya napayuko ako hindi ako makatitig sa kanya at nanginginig yung katawan ko sa takot  parang papatayin ka nya gamit ang mga titig nya parang masusunog ka.

Van: wag na wag mo akong sisigawan 😠!!!

Bigla nalang sya nawala at napa luhod nalang ako at nanginginig for the first time natakot ako for my entire life hindi pako natakot ng ganun, kahit nung malapit nako malunud nun triple ang takot ko ngayon. Pinulot ko yung sira kong cellphone tinitigan ko ito grabe nawala yung ilang months kong pinagpaguran sa isang iglap lang, naluha na pala ako ng hindi ko namamalayan sayang 4 yrs ko din to naging cellphone first ever phone ko kahit cherry mobile lang to very helpful din kaya to nako nakakainis. Pinunasan ko na yung mga luha ko no point of crying wala naman din pakealam yung malignong yun.

Sus lahat ng nandito sa kanya dw? Pakain ko sa kanya napkin ko eh!! Niligpit ko yung mga nakakalat kong mga damit bahala sya aalis ako no matter what pero maliligo muna ako.  Binitbit ko yung gamit ko all the way upstaires imagine gano kahirap yun ang daming steps ng hagdan seriously magkaka abs ako dito.

Pumunta nako sa kwartong tinulugan ko kagabi baka may banyo doon para makaligo nako mag 24/7 na din kasi akong not fresh, pero nung pagkadating ko sa kwarto wala akong nakitang banyo so nga nga. Don't tell me kailangan kong libutin tung bahay nato? Ang laki laki baka mawala ako.