Mijn duistere geheim (dramione)

De trein

Hermelien
Ik sta voor de meur die Perón 9/3 kwart verborgen houwt. Als niemand kijkt loop ik er vlug doorheen. Mijn hutkoffers worden in de trein geladen.  Als ik op de trein wil staren kom ik Carlo kannewasser tegen. Ik ken hem al een beetje van bij het WK zwerkbal. Hij kijkt me met grote ogen aan. Ik glimlach naar hem. Hij is best knap. Hij steekt zijn hand uit zo dat ik makkelijker in de trein kan stappen. Ik neem zijn hand aan en hij trekt me d'r trein in. Ik verlies mijn evenwicht even en val in zijn armen. Door zijn school hemd geen voel ik zijn arm en buik spieren. Vlug sta ik terug op mijn eigen benen. Je ziet er goed uit Hermelien. Zij Carlo met een scheve glimlach. Zin om eens samen eens naar zweinswelt te gaan? Even kijk ik hem sprakeloos aan. Ja lijkt me leuk. Antwoord ik snel. Ik schrijf je nog wel. Hij kust me op mijn hand. Ik voel mijn hard in mijn keel kloppen. Ik glimlach en draai me om. Ik voel hoe hij me na staart. Ik voel me vreemd. Het lijkt alsof ik niet meer kan stoppen met glimlachen. Ik ga de coupe binnen waar Potter en Wemel zitten. Ik plof neer recht tegen over hun. WoW Hermelien jij ziet er anders uit. Zij Wemel meteen. Ja weet ik zij ik nog steeds met een grote glimlach. Vind je het niet mooi meschien. Jawel het is gewoon anders. Zo zo jij ziet er gelukkig uit. Is het eerst wat Potter zegt. Wemel knikt instemmende. Carlo kannewasser heeft me uitgevraagd. Wemels ogen worden nog groter. WA! Carlo heeft me mee uit gevraagd. Je hebt toch nee gezegd he. Ik zie hoe Potter hem een stap heeft. Ik heb ja gezegd. En jij moed je niet moeien met wie ik om ga Ron. Ik ga me omkleden. Vlug stond ik recht en liep naar de wc.

Draco
Ik was blij dat ik terug naar school kon het in een huis zijn met het Voldemort boezemde me angst in. Ik hoopte dat het lag zou duren voor het kerst was. Blijkbaar zat de dochter ven heer Voldemort bij mij op school. En ook zij zou met kerst bij ons zijn. Mijn vader had verteld dat ze Eadlyn heette. Ik had er al aan gedacht wie het zou kunnen zijn. Ik wist niet veel over haar. Alleen haar echte naam, leeftijd en dat ze bij mij op school zat in het zelfde jaar. In welke afdeling ze zat wist ik ook niet. Er stond een meisje met lange bruine krullen met kannewasser te praten. Ze drieg een strakke zwarte broek en een keren vest. Volgens mij was ze nieuw op school. Ik had heer alleszins nog nooit gezien.  Mischien was zij wel de dochter van heer Voldemort. kannewasser trok haar de trein in en ze viel in zijn armen. Tuurlijk viel ze meteen als een blok voor zijn stomme glimlach. Ze draaide haar om en ik kon haar gezicht zien. Tot mijn schrik zag ik Griffel. Ze zag er anders uit. Haar ogen waren donker opgemaakt. Ik schaamde me dood dat ik dacht dat zij de dochter van heer Voldemort kon zijn. Ik liep naar de achterland van de trein waar onze Zwadderich coupé was. Een van onze huiselfen hobbelde achter me aan. Onze oude huiself Dobby was dankzij Potter vrij. Het enige levende wezen in huis die vriendelijk tegen me was. Wel mijn moeder was ook best oké. Maar mijn vader. Hij gebruik  de Cruciatusvloek als ik niet luisterde, als ik iets deed wat hem niet aanstond of als ik gewoon rustig zat te tekenen. Mijn moeder probeerde hem tegen te houden maar vaak kreeg  ze dan ook klappen. Enkele keren is ze voor me gesprongen. Vlug liep ik de trein op naar de Zwadderich coupe. Het zwarte pak dat ik droeg zat vervelend. Ik kon eerlijk gezecht niet wachten tot ik mijn school uniform aan had.

Harry
Ik keek Hermelien na terwijl ze de coupe uit ging. Er was iets anders aan haar. En ik had het niet over haar nieuwe kleding. Ze had die angstaanjagende blik in haar ogen. En deze zomer had ik het ook al gezien. Op het Wk zwerkbal. Toen de dooddoeners kwamen. Even had ik haar zien glimlachen. Even had ik het gevoel dat ze er van genoot. Ik keek opzij naar Ron. Hij keek haar dromerig na. Eigenlijk staarde hij gewoon naar de glazen schuif deur. Want Hermelien was al zeker tien minuten geleden verdwenen. Ik zwaaide met mijn hand voor zijn ogen. Wad zij hij nors. Waarom zeg je niet gewoon dat je haar leuk vind. Waaat, zij hij met een hele lange klank. Ik ben niet verlieft op Hermelien. Ze ziet er gewoon zo anders uit. Hoofdschuddend keek ik Ron aan. Waarom wil ze uit met kannewasser. Ron keek me vragend aan. Hoe moet ik dat nou weten vraag het haar zelf. Ron knikte en keek weer voor zich uit. In de krant die op mijn schoot lag stond het vol over de gebeurtenis van het Wk. Ik plooide hem weer open en las verder. Is kannenwasser dan ze speciaal. Zuchtend keek ik op van mijn krant. Ron stop er gewoon over. Denk je nu echt dat ze eeuwig alleen zal blijven tot jij eindelijk de moet hebt om haar uit te vragen. Ik wist dat dit hard was voor hem maar hij moest het weten. Ze zou ook niet wachten op hem. Als hij deed alsof ze gewoon vrienden waren en niets meer. Wel dan nou ja hij moest het gewoon begrijpen. De rest van de rijs bleef Ron uit het raam staren. Hermelien kwam ook niet terug. Ik maakte me eigenlijk best zorgen. We zaten altijd samen in de trein. Maar waarschijnlijk was ze bij Carlo.