Mijn duistere geheim (dramione)

Hoofdstuk 29

Draco.
Ik zat in de verste uithoek van de leerlingen kamer. Het raam waar ik door keek wel er was eigenlijk niet veel te zien als de leerlingen kamer onder het gelijkvloers zat. Maar ik dacht gewoon. Over mijn leven na Zweinstein. Ik had nooit maar dan ook nooit een dooddoener willen worden. Maar wat kon ik er aan doen. Niemand had me ooit de keuze geheven. Niemand had mij ooit gevraagd wat ik verwachte of wilde van het leven. Alles was al uitgestippeld toen ik geboren werd. Een paar jaar geleden werd ik verlieft op de mooie glimlach van een moderbloedje. Ik wilde haar, ik wilde met haar een leven op bouwen. Maar zij was niet wie ik wilde dat ze was. Zelf dat was uitgestippeld. Mijn ouders hadden al beslist dat ik samen zou komen met de dochter van heer voldemord. Mijn leven was één grote puinhoop van leugens. Ik wilde niet dat Hermelien diep de duisternis in getrokken zou worden. Maar Hermelien bestond niet. Het meisje waar ik verlieft op was geworden was niet echt. Haar glimlach was een leugen en haar slimme worden gevaarlijk als vergif. Ik was niet goed voor haar. En zij was slecht voor mij. Eleonore kwam voor me zitten. Haar lange zwarte haar zat ik twee vlechten. Iedereen zit buiten kom je ook. Ze keek me vragend aan. Ik dacht diep na over een excuus om Hermelien niet te moeten zien. Ook al wist ik niet zeker of Hermelien wel buiten bij het groepje zou zijn. Maar ik wist dat ik er niet onderuit zou komen. Oké Nore ik pak nog even een trui ga maar al vast. Vrolijk sprong ze op oké ik vertel de rest dat je er aan komt. Eleonore draaide zich sierlijk om en verliet de leerlingen kamer.  Ik stond iets minder vrolijk op. Ik deed er zo lang mogelijk over om naar mijn slaapkamer te gaan. Maar langer dan een minuutje kon ik de tijd niet reken. De lente zon gaf nog niet zo veel warmte dus ik nam een zwarte trui en trok hem over mijn hoofd. Ik keek de kamer rond en geritste vlug mijn toverstok van het nacht kastje. Ik zuchtte diep en vertrok naar buiten.

Hermelien
Ik liep met Harry door de gang. De derde en laatste opdracht kwam in zicht. Maar ik wilde er niet over praat en hij trouwens ook niet. Ik wist wat mijn vader van plan was en had me er bij neer gelegd. Vroeg of laat moest het er van komen dat heer Voldemort Harry Potter de jongen due bleef leven zou vermoorden. En ik wist dat hij er bolgent schooljaar niet meer zou zijn. Ik wist dat aan het eind van dit jaar Harry potter dood zou zijn. Dus wilde ik gewoon van de restende tijd genieten samen met mijn niets vermoedende beste vriend. Ik wilde ook dat hij de laatste maanden genoeg met zijn vrienden om ging. Dus waren we nu op weg naar Hagrid. Iedereen zou me ziekelijk vinden als ze wisten dat ik niet aan de moord op mijn beste vriend deed. Maar wat kon ik doen. Mijn vader was de meest gevreesde man in de hele toverwereld. Ik was bang voor hem. Er kwam een éerste jaar op ons af lopen. Het was en meisje van Ravenklauw. Ik had heer al veel zien rond lopen met dat vreselijk  artikelen. Ze glimlachte naar Harry en keek me nog al vuil aan. Hermelien Griffel word bij professor Perkamentus verwacht. Ik keek Harry vragend aan en hij haalde zijn schouders op. Ik zie he straks wel bij Hagrid ga maar al vast. Ik draaide me om en vertrok naar het kantoor van het school hoofd. Onderweg kwam ik gelukkig niemand tegen. Ik was het echt beu om aangestaard te worden. Na een korte wandeling kwam ik aan bij de grote waterspuwer. Ik was blij dat hij niet volledig gesloten was. Met ingetrokken buik kon ik net tussen de opening. De wentel trap begon uit zich zelf te draaien zo dra ik er op ging staan. Ik was hier nog niet echt veel geweest. Maar als iemand naar het school hooft moest was het meestal zeer ernstig. In het eerste jaar waren wezel en in er geweest na dat we opzoek waren geweest naar de steen der wijze. Ik mijn tweede jaar moest ik bij professor Perkamentus komen voor mijn katten gezicht. De vele regels die we toen gebroken hadden met de wissel drank had hij gewoon door de vingers gezien. Ik begreep eigenlijk nog altijd niet goed . We hadden gestolen van Sneep, een verboden toverdrank gemaakt en Korzel en kwam bewusteloos gemaakt met een slaap drank. Mijn derde jaar de tijd verdrijven. Ik had vele documenten moeten ondertekenen. En er en paar lessen voor gevolgd bij Perkamentus. De rest was niet zo belangrijk geweest. Ik kwam boven aan en klopte op de eiken deur. Die ging vanzelf open en Albus Perkamentus keek me aan door zijn halve maan's brilletje. Zo juffrouw griffel gaat u zitten alstublieft. Aarzelend schuifelde in naar het bureau en nam plaats op de houten stoel recht voor het schoolhoofd. Hij glimlachte vriendelijk, wilt je iets drinken. Ik keek hem even stomverbaasd aan. Heeft hij me serieus laten komen voor en gezellige babbel en iets te drinken. Ik schudde van nee. Dat hoeft niet professor ik heb niet zo veel dorst. Onzin juffrouw griffel met dit weer moet iedereen genoeg drinken. Hij zwaaide met zijn toverstok en een glas helder water stond voor me neer. Ik nam het kauwde glas vast en zette het aan mijn lippen. Maar toen zag ik de blik van het schoolhoofd. Hij wist het hij wist wie ik was. Ik keek naar het glas en zag een schittering dat ik nog nooit gezien  had bij een normaal glas water. Zelf al was het glas van kristal. Er moest gewoon iets in zitten. Langzaam zette ik het glas terug op het bureau neer. Sorry dat ik het zo meteen vraag professor, maar waarom moet ik komen. Hij glimlachte vriendelijk, mag ik niet weten hoe het met mijn studente gaat juffrouw griffel. Mijn handen sloten zich stevig rond het zitvlak van mijn stoel. Ik voelde mijn konkels wit worden. Het kauwde zweet brak gewoon uit. U ziet er wat gestrest uit juffrouw griffel. Ik schudde van nee met mijn tanden stevig op elkaar geklampt. Hoe is de ruzie tussen u en meneer Wemel. Ik voelde me een klein beetje misselijk worden. Ik had altijd gedacht dat meneer Potter meneer Wemel en u echt onafscheidelijk waren juffrouw griffel. Perkamentus schoof zijn stoel naar achteren en liep om het bureau heen. En u en meneer Malfidus daar heb in ook veel over gehoord. Het schoolhoofd ging achter me staan. Bent u gelukkig met hem juffrouw griffel of zal ik beter zegen juffrouw Vilijn.