Hermelien Griffel bekend als het braafste meisje op Zweinstein. Maar wad als de rollen worden omgekeerd met Draco Malfidus. Als hij ingeblikt en lieve bezorgde jongen is. En Hermelien een groot duister geheim met zich mee draagt. Ze is de dochter va...
Hermelien Verslagen keek ik naar mijn bleke gezicht via de grote spiegel in mijn bad kamer. Mijn ogen stonden rood en de walen onder mijn ogen waren donkerder dan ooit. Ik wist dat er nog meer tranen achter mijn bruine ogen verscholen zaten. Zo dra ik iets zou moeten zeggen zou het te laat zijn. Ik was een verschrikkelijk mens. Het ergste was nog wel dat het niet bij één keer ging blijven. Ik zou nog meer moorden moeten plegen. Of ik het nou wilde of niet. Ik wilde mijn vader niet meer trots maken. Maar ik zou alles doen wat hij zij. Ik was doods bang voor hem. Bang voor zijn kracht. Bang voor zijn uiterlijk. Langzaam liet ik mijn badjas van mijn schouders glijden. Ik zag er verschrikkelijk uit. Opgedroogd bloed zat nog onder mijn nagels. En mijn haar was geklit en opgedoft. Vlug wende ik mijn blik af. Ik kon niet langer naar mezelf kijken. Ik wilde niet kijken naar een moordenaar. Ik liep langzaam daar de glazen douche. Voor het eerst in jaren verlangde ik terug naar school. Ik wilde bij het warme haardvuur zitten met Ginny. Of door de verlaten gangen zwerven met Potter en Wemel. Ijs kout water liep over mijn rug. Ik rilde en kreeg kippenvel over heel mijn lichaam. Maar het kon me niet schelen. De kou deed me deugt. Ik zeepte me in met een sterk ruikende douchegil. Na het afspoelen droogde ik me langzaam af. Stap voor stap daalde ik de trap af naar mijn kast. In een van de schuiven haalde ik een setje ondergoed. Ik had geen zin om me mooi aan te kleden. Een zwarte broek en een topje volstond wel. Slenterend ging ik terug naar de bad kamer. Mijn voet stappen weergalmden luit op de trap. Ik ging in gevecht met mijn vochtige haar en een haarborstel. Tranen sprongen in mijn ogen. Stom haar snikte ik stom leven. Het was te veel. En zeker mijn stomme opgedofte haar dat op niets trok. Woedend nam ik een zilveren schaartje een begon plukken haar af te knippen. Tranen stroomden over mijn wangen. Ik viel op mijn knieën neer nog steeds verwoest met de schaar knipent in mijn lange bruine haar. De deur vloog open. Ik kon niet zien wie het was. Maar het kon me niet schelen. De stem van een vrouw suste me. Ik beefde maar vertikte het om de schaar los ge laten. Vlug geritste ze de schaar uit mijn bevende hand en trok me op haar schoot. Eerst stribbelde ik vreselijk tegen. Ik wilde niet getroost worden door niemand zelf niet door Draco. Maar na een tijdje huilde ik op haar schouder. Stil maar meisje. Klonk de stem van Bel. Ze bleef me heen en weer wiegen tot ik gekalmeerd was. Schokkend haalde ik adem. We zaten bijden op de koude badkamer vloer. I-ik denk dat ik toch liever Hermelien Griffel ben dan Eadlyn Vilijn. Mijn stem was een schor gefluister. Bel keek me vol medelijden aan. Ik zou ook liever een normaal leven hebben Hermelien. Ze glimlachte naar me en ik glimlachte terug bij het horen van de naam. Zal ik kijken wat ik nog met je haar kan doen. Ze trok me overijlt en bekeek mijn haar eens goed. Toen ik in de spiegel keek wed ik nog bleker dan ik al was. Er waren overal plukken uit. Bel zette me op de bad rand en nam de schaar. Met een simpele spreuk maakte ze het recht. Na een tijdje was ze klaar. Tevreden keek ik in de spiegel. Het was kort maar wel mooi.
Harry. Ik en Ron zaten bijden gebogen over het dagboek. Hier en daar zater er foto's ingeplakt. We hadden ze er voorzichtig uitgehaald en op een ander stuk perkament geplakt. Zo had je een beter uitzicht over haar school leven.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Het was bijna tijd voor de laatste opdracht van het toverschool toernooi. Ik was nog nooit zo zenuwachtig geweest. Mijn buik was al aardig aan het groeien. Professor Perkamentus had het schoolhoofd bijna gesmeekt om me niet mee te laten doen. Maar hij had gewijders. In het begin was ik echt kwaad geweest op Marten. Ik begreep nog steeds niet waarom hij mijn naam in de vuurbeker had gedaan. Ik wilde helemaal niet mee doen. Het uniform dat ik moest dragen zat vervelend en jeukte aan de uiteinden. Mijn wilde krullen zaten ik twee knotjes. Zenuwachtig beende ik heen en weer door de tent. Het schot ging af. Ik hield mijn toverstok stevig in mijn hand. Mijn knieën trilden ik ging de arena in.
Waarom staat er niet meer. Ron keek me verward aan. Denken dat jij zou kunnen vetten en tergelijke in een dagboek schrijven. Hij lachte een beetje dom. Ne hebt gelijk. Maar we weten nu nog steeds niet hoe ze doodgegaan is. Er mort gewoon meer te vinden zijn. Je hebt gelijk Ron antwoordde ik. Morgen begon school weer dus Hermelien kwam dan terug naar school. Meschien kunnen we het vanavond aan Hermelien vragen stelde ik voor. Ron keek meteen en stuk blijer. Zij zal er wel ook iets over kunnen vinden. Ik sloot het boek en lechde het terug in mijn hutkoffer. Samen liepen we naar beneden voor het middag maal.
Draco Ik, Bel en Hermelien namen afscheid van mijn ouders en tangen. Ik moest nog steeds wenen aan haar korte haar. Ook al stond ze er wel mee. Hermelien had me gevraagd om haar gewoon bij haar schuil naam te noemen. Ze wilde de dochter van heer Voldemort helemaal niet zijn. Bellatrix omhelsde Bel en Hermelien tegelijkertijd. Pag goed op jullie zelf meisjes ze kregen elk een kus op hun voorhoofd. En pas op me jongens voegde mijn moeder er met een knipoog aan toe. Maar toch keek ze mij even streng aan dat geld ook voor jou Draco ik wil niet echt met zen kleinkind zitten binnen negen maanden. Ik voelde hoe ik rood werd. Hermelien gniffelde zacht. Mijn vader ging er ook lachent op in. Wel lieverd ik denk niet dat hij moet oppassen voor jongens. Mijn gezich werd nog roder. Iedereen lachte hard. Je weed wat ik bedoel Lucius. Mijn moeder was ook een beetje rood geworden. We gingen de trein in en zwaaiden naar het groepje mensen.
Op Zweinstein. Langzaam kwam de trein tot stilstand. Voorzichtig maakte ik de slapende Hermelien waker. Ik was blij dat ze eindelijk kon slapen. De laatste dagen waren niet gemakkelijk geweest. Ze kon haast niet leven me zichzelf. Langzaam opende ze haar ogen en keek me slaperig aan. We zijn er zij ik terwijl ik een kus op haar voorhoofd drukte. Ze krulde zich op als een kat en strekte zich weer uit. Ik glimlachte even het zag er zo schatig uit. Ik hielp haar overeind. We liepen het kleine Perón van Zweinsveld op. Haar hoofd ruste op mijn schouder. Ik had mijn arm nog steeds om Hermelien heen geslagen. In de verte kon je het kasteel al zien. Duizenden lichtjes weerkaatsten tegen het zwarte meer. Draco op school is het een beetje moeilijk om een relatie te hebben zij ze voorzichtig. Niemand weet dat wij de hele vakantie samen hebben doorgebracht. Haar stem klonk verdrietig maar vooral moe en uitgeput. Ik knikte en haalde mijn arm weg. We waren bijna bij de koetsen. Harry en Wezel zullen je wel opwachten zeker. Ze knikte maar keek me verbaast aan. Sins waneer noem jij hem Harry. Wel we hebben het een soort van goed gemaakt. Ik zag een glimlach verschijnen om haar gezicht. Mechein moeten wij dan ook maar de komende manden in het openbaar stil aan vrienden worden. En gelijkelijk aan een relatie in het openbaar beginnen. Ik stond stil en nam haar mooie gezicht in mijn handen. Gelukkig zijn er genoeg verborgen plekjes op Zweinstein. Haar stem klonk speels terwijl ze het zij. Ik grinnikte bij de gedachten om haar te zoenen in een verlaten gang of achter een wand tapijt. Altijd op ons goeden om dat we betrapt konden worden. Ik boog naar haar toe en kuste haar. Meteen ging ze er op in. Bel deed als of ze moest overgeven. Ik lachte en hielp Hermelien in een koets. Wij nemen de volgende oké lieverd. Ik gooide een kus handje terwijl haar koets langzaam in beweging kwam.
