Mijn duistere geheim (dramione)

Hoofdstuk 18

Hermelien.
Hey jongens probeerde ik zo vrolijk mogelijk te zeggen. Ik glimlachte geforceerd. Mijn stem klonk zwak en trillerig. Verdomd vloekte ik binnensmonds. Potter keek me bezorg aan. Je haar, was het eerst wat wemel zij. Inderdaad antwoordde Potter. Het is wel mooi gewoon anders. Hoe ben je er opgekomen om het af te knippen. Ik keek Wemel aan. Gewoon het leek me leuk. Beantwoorde ik zijn vraag zo Nonchalantst mogelijk. Het leek me beter als ze de waarheid niet kenden.  Ik stond op en wilde de koets uit stappen. Maar mijn knieën trilden nog steeds ik gleed uit over het trapje. Potter sprong meteen naar voren en greep mijn arm vast. Ik was biet helemaal gevallen maar mijn enkel deed wel pijn. Ik glimlachte zwak dankje. Het was bijna onhoorbaar door mijn trillende stem. Ik greep toch naar mijn enkel. Lien is alles wel goed. Wemel keek me bezorgt aan. Ik knikte maar dan schudde ik mijn hooft. Ik voelde hoe ik een pruillip kreeg en begon te wenen. Ze sloegen alle bij ongemakkelijk en arm rond me heen. Kom we gaan naar binnen. Ze hielden elk een arm om mijn schouders. En ik strompelde er in het midden tussen. Onderweg naar de grote zaal droogde ik mijn tranen. Voorzichtig ging ik aan tafel zitten. We konden niet naar de ziekenzaal omdat madam pleister ook aan tafel zat. Ginny kwam meteen naar me toe gelopen. Ik probeerde ook naar haar te lachen maar ik was niet sterk genoeg om mijn gevoelens te onderdrukken. Ze sloeg een arm om mijn schouders en troste me verder. Vertel me straks alles oké. Ik moest vlug een smoes verzinnen. Ik kon haar niet vertellen dat ik iemand vermoord had. Dat ik de dochter was van Voldemort. Ik ben gevallen en mijn enkel doet echt pijn. Het was niet echt gelogen ik had echt pijn. We zaten aan het uiteinden van de tafel dicht bij de grote gouden deuren. Draco en Bel kwamen binnen. Hij zag mijn betraand gezicht. Zijn ogen keken me meteen bezorgt aan. Griffel waarom die betraande ogen zij hij spotprent. Ik wist dat hij gewoon wilde weten wat er was. Hou je bek Malfidus. Het was Wemel die antwoord gaf. Ik zag hoe Harry en waarschuwing aan keek. Wacht waarom noemde ik hem Harry. Nou het maakte niet uit ik kende hem in middels al 4 jaar. Eigenlijk als je er over na dacht was het nog niet zo lang. Ginny gaf me een zachte stomp in mijn zij. Au zij ik zacht. Niet dat het echt pijn deed maar het is gewoon en reactie. Ze is gevalen zij Ron nors toen ik niets zij. Gewoon omdat ik de vraag niet gehoord had. Draco liep door maar raakte nog even vlug mijn schouder aan. Als teken van enige troost die hij me kon geven. Ik verlangde nu al naar zijn lippen op de mijne. Het avondmaal kwam op tafel en Ron begon zijn bord meteen over vol te scheppen. Wacht noemde ik wemel nu ook al bij zijn voornaam. Wil je ook soep Lien. Harry hielde een soeplepel omhoog. Ik keek hem wazig aan. Een hand zwaaide heen en weer voor mijn gezicht. Lien, Ginny keek me bezorgt aan. Ja ik wil wel soep. Ook al voelde ik me misselijk en moe. Harry schepte mijn borst vol me erwtensoep. Ik glimlachte zwakjes en nam mijn lepel. Maar veel soep kreeg ik niet in mijn mond. Mijn hand trilde zo erg. Verwoed hield ik mijn zilveren lepel zo goed mogelijk vast. Lien je moet naar de ziekenzaal. Harry stond al naast me. Ron stond ook recht en rende zo vlug mogelijk naar de hooft tafel.

Albus Perkamentus.
Ik zag al metten dat Hermelien een Draco kringen rond hun ogen hadden en zeer bleek waren. Ik begon toch best bezorgt te worden toen Ron wemel naar onze tafel toe kwal renen. Mijn blik schoot meteen naar het einde van de Griffoendor tafel. Harry ondersteunde een bleke en bevende Hermelien. Ron was heigent aan de tafel toegekomen. Madam pleister er is iets met Hermelien. Haar blik schoot ook naar Hermelien. Ze sloeg een hand voor haar mond en stond vliegensvlug op. Minerva dien naast had alles gevolgd. Ze stond ook op en samen liepen ze zo snel mogelijk naar het einde van de Griffoendor tafel. De leerlingen keken allemaal om en volgden het tafereel. Iedereen begon te fluisteren zelf de professoren. Mijn blik gleed naar de tafel van zwadderig. Draco was nog bleker en had tranen in zijn ogen. Ik wende me tot servers die aan mijn andere zijde zat. Haal Draco daar vlug weg zij ik zo zacht mogelijk. Ze behoorden mischien wel alle bij aan de duistere kant het waren toch mijn leerlingen. Servers stond op en liep met een ruisend gewaad op Draco af. Hermelien was dan we de dochter van Marten ze was niet door hem opgevoed. Ergens wist ik dat ze nog van kant kon veranderen. Toen Harry, Hermelien, Ron, Minerva, madam pleister, Draco en Servers allemaal de grote zaal verlaten hadden stond ik op. Ik liep naar de voorhand van het podium en ging voor mijn gouden spreker staan. Stilte graag. Mijn stem klonk luit en meteen had ik iedereen aandacht. Jullie willen vast allemaal weten wat er aan de hand is met juffrouw Griffel. En Draco, werd er van de zwadderig tafel geroepen. Ja en ook meneer Malfidus. Juffrouw Griffel heeft waarschijnlijk een woord vergif binnen gekregen. Ik had geen idee wat ik anders kon zeggen. Ze word nu onderzocht. Haar vrienden kunnen haar morgen opzoeken. Ik keek Ginny due was blijven zitten aan en glimlachte. Ze knikte maar ik zag toch schrik in haar ogen. En wat er met meneer Malfidus aan de hand is weet ik niet zo goed. Ook zijn vrienden kunnen bij hem terecht voor meer informatie. Als u mij nu wil excuseren ik moet naar de ziekenzaal. Smakelijk eten iedereen en een goede nacht rust. Vlug liep ik de grote zaal uit.