Baran ağanın ağzından :
Konağa gelmemiz ile kendimi yatağa atmam bir oldu. Hala inanamıyorum. Aylardır hayalini kurduğum şey gerçekleşti. Artık nişanlımdı düğün tarihi konuşmadık ama çok fazla bekleyebileceğimi sanmıyorum. Bir kaç haftaya onu tamamen bana ait yapacağım. Deniz gözlümün hayalleriyle uykuya dalacağım vakit odada yankılanan telefonumun sesiyle uyku sersemliğiyle elime alıp arayana baktım. Arayanın zidar olduğunu görünce bu saatte boşu boşuna aramayacağına göre önemli birşey olduğunu düşünüp hemen cevapladım.
"Alo"
"Baran sana şimdi birşey söyleyeceğim ama sakin olacaksın."
"Lan delirtme sakinliğinden noldu çabuk söyle!"
"Dilan..." deniz gözlümün adı doldurduğunda kulaklarımı korktum. Ne oldu ne olmuş olabilirdi ki daha 1 saat önce yanı başımda duruyordu. Sinirle zidara soludum.
"Noldu Dilan'a lan adam akıllı anlat çıldırtma beni!"
"Dilan merdivenlerden düşmüş. Şimdi mardin park hastanesindelermiş. Bende oraya geçiyorum gel hemen"
"Ne nasıl.... nasıl düştü düzgün anlatsana" bir yandan bağırıp bir yandan arabamın anahtarını alıp fırladım üstümü çıkarmadığım için şuan kendimi o kadar şanslı hissediyordum ki anlatamam.
"Bende bilmiyorum ki bende sizinle beraber arkadaşlarımın yanına gitmek için çıkmıştım biliyorsun babam aradı hastanedeyiz gel deyince direk seni aradım."
"Tamam "deyip birşey demesine izin vermeyip telefonu suratına kapattım.
Arabama atlayıp acı bir çığlıkla arabayı park yerinden çıkartıp gazı kökledim.
"Bekle deniz gözlüm bekle yanına geliyorum." Sessiz mırıldanışımla gaza biraz daha yüklenip yola devam ettim.
Hastaneye varır varmaz danışmadan nerde olduğunu öğrenip hemen acil ünitesine doğru koştum. İlerdeki kalabalığı görünce adımlarımı oraya doğru yönlendirdim. Yanlarına varır varmaz hemen zidar'ın yakasına yapıştım.
"Dilan nerde, noldu hemen anlatıyorsun hemen" sesim koridorda yankılandı. Kendini toparlayıp elimi yakasından çekip konuştu.
"Ameliyatta bizde bekliyoruz." O an başımdan kaynar su dökülse bu kadar canım yanmazdı. Ameliyatlık ne oldu ki?
"Ne ameliyatı bir düşmekle ameliyat mı olunur."
"Bende tam bilmiyorum. Kafasını sanırım kötü çarpmış."
"Nasıl oldu peki."diyip bakışlarımı diğer aile fertlerine döndürdüm. Sorumu cevaplayan rojda oldu.
"Si...siz gittikten sonra masayı topladı. Merdivenlerden inerken bizde anlamadık bi ses koptu baktuk yerde kımıldamadan yatıyor." Bakışlarımı barzan ağa ve sevda hanıma diktiğimde sadece sessizce onayladılar.
Bir saattir tam bir saattir ne gelen var ne giden niye kimse çıkıp birşey demiyor. Duvarın dibinde oturmuş bir haber bekliyoruz ama kimse birşey söylemiyor. Kafayı yememek elde değil!
Sinirle bir sigara yaktım dişarı çıkamazdım ya o sıra ameliyattan çıkarlarsa olmaz bunu göze alamam. 2.dumanımı çekerken bir hemşire yanıma gelip sinirle soludu.
"Beyefendi burda sigara içmek yasak lütfen şu sigarayı söndürürmüsünüz? Diye hayıflandı.Takmayışım daha sinirlenmesine neden olup tekrar konuştu.
"Lütfen beyefendi zorluk çıkarmayın cezası var söndürün lütfen"
"Cezası ne kadar?"
"Anlamadım."
"Sigara içmenin cezası ne kadar?" Diye sorumu yeniledim.
"69 TL" elimi cebime atıp çıkan parayı uzattım.
"Al sana 200 TL şimdi sus ve kaybol hemen tek kelime dahi etme defol!" Dişlerimin arasından sinirle soludum. Tek kelime etmeden ayaklarını yere vura vura gözden kayboldu. Sigaramdan son bir duman cektiğim sıra ameliyathanenin kapısı açıldı. Sigaramı yere atıp hemen doktorun yanına koştum.
