Dilanin agzindan;
"Boşanmak istiyorum baran ağa" artik bu gerekliydi bize. Daha fazla acı çekmek istemiyorum. Bitmeliydi bu acı yeterdi. Gitsin avjine çocuk için benden vazgeçen bir adama ben artık nasil güvenebilirdim.
"Yo yo yoook böyle bir şey olamaz olmayacak boşanmakta nedir. O eve gelinliğinle girdin kefenle çıkabilirsin ancak izin vermem duydun mu unut bunu unut" o kadar sert ve duygusuz çikmisti ki sesi bir an o kadar soylediğime pişman olmuştum ki ama sonra kafam yerine geldi ve dediğimin arkasinda durmayi tercih ettim.
"Sen istesende istemesende bu evlilik bitti baran ağa" bu sözler neden kalbimi acıtiyor. Olmasi gereken bu. Bitmiştik biz bitirmişti bizi.
"Avjin bitti yok artik affettirecem kendimi sana sinirle soyluyon buna asla izin vermem anladin mi boşuna yorma kendini" daha neyin affettirmesinden bahsediyor bu adam. Bunun affetmesimi olur.
"Asıl sen kendini yorma ağam kararim kesindir." Sinirle duvara attığı yumrukla odayi terk etmesi bir oldu. Onun çıkmasiyla kac dakkadir tutmakta olduğum göz yaşlarimi serbest bıraktım.
"Dilan sen emin misin cidden boşanacakmisin" sabahtan beri zişana kacinci defa ciddi oldugumu anlattigimi bir yerden sonra saymayi biraktim. Anlamamakta cidden israr ediyordu.
"Evet zişan bitti artik olmayacağiz biz" bitti kelimesi bile kalbimi sizlatmaya yetiyordu. Bitse ne olacakti kimbilir.
"Benim salak arkadaşim sen istiyorsun da aşiret buna izin verirmi. Karninda bir sahmaran üyesi var." Bunada onlarin karismasina izin vermeyecem.
"Bunada karismasinlar yok artik zisan" sinirle soludum. Yetmisti artik.
"Dilan sen şuan acayip sacmaliyon aşiret senin yatak odana bile karisiyor. Çocugu ne zaman yapacağina bile karısiyor. Bosanmana mi karismayacaklar. Kaldiki sen hamilesin karnindaki asiretin. Gorende daha bugun bu sehre geldigini kendine gel artik iyi dusun." Bu aşiret belasindan biz ne zaman kurtulacaktik. Malesef ki hakliydi lanet olsun ki hakliydi.
"Zisan ben nasil bir şey olmamiş gibi ona kocam diyip sahiplenirim. O beni sahiplendimi ilk olayda birakti beni ortada" benim sonsuz guvendiğim adam yapmamismiydi bunlari bana.
"Tamam yaptiği dogru degil ama affedemezmisin kendi elinle avjine mi verecen gerçekten mi yaa" onu bir baskasiyla gormek buna dayanamam diye bu halde değilmiyim zaten.
"Gormemek icin gitmek istiyorum ya." O gun avjin geldiğinde anladim. O kiz barani birakmayacakti. Sanmayin o dedigi icin vazgeciyorum. Ama benim icin savaşmayan adam icin ne yapabilirim ki. Seviyormuyum ? Evet seviyorum. Ama bazen sevgi yetmiyordu iste...
"Çok pisman olursun dilan yapma iliskinize yapma bunu sende ilk hatasinda birakiyorsun onu birde boyle dusun bence herkes 2. Bir sansi hak eder." Bu kiz bugun neden bu kadar hakli konusuyor nefret ediyorum bu durumdan.
"Ask herşeyi affeder mi zişan" gercekten affedermi yillardir sorulan ama net bir cevabi olmayan soruya zısan kesin bir cevap verdi.
"Oyle bir affederki sen ne oldu demeye kalmadan yapar bunu emin ol."
Bugun hastanedeki haftami doldurdum ve artik cikisim yapilacakti. Ama ben henuz kalacak yer bulamadim. Zisanda kalamazdim abileri oldugu icin laf olurdu. Eski calistigim konaga hic donemezdim. Kisaca ne yapacağimi hic bilmiyorum. Baran birazdan gelip cikis islemlerini halledip beni konaga goturecegine adim gibi emindim. Ama gitmemek icin bana bir yer lazimdi. O yer nerdeydi iste bunu bilmiyorum.
Baran aga tum ihtisamiyla iceri girmesiyle gozlerim kahveliklerini bulmustu. Biran özlediğimi hissettim. Kollariyla beni sardigi gunleri... ahh ne sacmaliyorum ben onlar artik geride kaldi unut dilan unuttt.
