Multideki avjin hikayeyi okudugunuzda kim oldugunu anlayacaksiniz. Opuldunuz iyi okumalar size begenmeyi ve yorum yapmayi unutmayin.
Bugun evliligimizin 2. Ayi ve ben henuz konaga cocuk musdesi veremiyorum. Beni uzmemek icin soylemiyolar ama kuma arayisina basladiklarinin farkindayim. Ben nasil dayanirim buna nasil katlanirim onu o kahveliklerin baska bir kadina bakmasina. Heja ya nasil dayandin diyeceksiniz biliyorum ama baranin onu sevmedigini bildigimden ve o zamanlar bu denli sevmedigimden dayanmasi kolaydi. "Allahim nolur yardim et bir filiz yesersin artik karnimda." Ellerim istemsizce karnima gitti. Hayali bile guzelken gercegi kimbilir nasil hissettirirdi. Gozlerimden akan yaslari durduramazken akmalarina izin verdim. Aglayislarimin arasinda zerda ananin sesini duymamla toparlanip hizli adimlarla yanina ulastim.
"Buyur ana" boynu bukuk ellerimi onumde birlestirerek dinlemeye basladim.
"Gec kizim otur yanima senle konusacaklarm var."dedigi yere oturup soyleyecegi seyi bekledim.
"Halini hic iyi gormuyorum. Hasta olmandan korkuyorum artik. Su haline bak nasil zayiflamissin. O neseli sen sakrak kiza noldu. Neden boylesin anlat kizim." Bu kadini gercekten seviyorum. Onla konusmak sanirim banada iyi gelecek.
"Ustume kuma getirmeyeceksiniz dimi ana?" Gozlerime caresizlikle bakip derin bir nefes alip verdi.
"Bak kizim buna ben karar veriyor olsam ahtim olsun musade dahi etmezdim. Bahsini bile actirmam. Ama iste tore olunca elin kolun bagli kaliyor. " oda hakli ne diyebilirim ki hep tore den kacmak isteyen ben simdi torenin kucagina dustum.
"Ana nolur zaman verin bana elbet olacak sitresten olmuyordur. Boyle seyler oluyor televizyorlardan goruyoruz. Kurbanin olam ana musade etme." Yalvarislarimin yerini fickiriklar almisti artik. Caresizdim bir cikis yolu bulmaya calisiyorum ama basaramiyorum.
"Sen hejaya kuma gelirken nasil geldin. Madem kuma istemiyorsun sen niye kuma geldin cocuk gibi aglama burasi mardin kadinin goz yaslari ustune kuruldu bu sehir. Kumalik kaderimiz oldu." Onca laftan tek duydugum sen niye kuma geldin oldu. Ben istememistim ki.
"Ana nedersin ben kuma gelmek istemedim. Oglun beni buna mecbur kildi."yuzundeki kucuk tebessumle ellerimi tutup konusmya basladi.
"Bu hayatta kimkime istemedigi birseyi yaptirir tore disinda ahh be guzel kizim. Sen istemeseydin burdan cekip giderdin. Evli degildiniz bisey degildiniz gitseydin kim ne diyecekti." Dogru hKliydi belki ama sahii ben neden ozaman kacmadim.
" ana bir anda nisanlandik biz ortada bisey yokken daha farkina bile varmadan takti oglun yuzugu ondan sonrada kacamadim. Korktum." Kesinlikle boyle oldu.
"Neyden korktun kacip oldurulmekten mi yoksa oglumu kaybetmekten mi." Sessiz kaldim birsey diyemedim.
"Sen gercekten kacmak isteseydin kacardin. Ölum durdurmazdi seni. Yaniliyormuyum." Caresizce basimi salladim.
"Ozamanlar kabullenmek istemesende sende onu istiyordun. Sadece okul hayalin yuzunden kendine dur diyordun." Bu kadin muneccin falan mi benim bile kendime itiraf edemedigim seyleri nasil biliyor.
"Ana sen nasil?" Konusmama gerek kalmadan anlayip cevapladi beni.
"Nerden mi anladim. Bende sevdim be kizim bende senin yolundan gectim bak simdi kocaman bir ailem var." Ahh o ailenin bir parcasiyim ama bir parcada ben koyamiyorum.
"Birgun bende bu aileye bir parca koyacam ana inan yapacam." Inanmasini ister gibi baktim suratina.
"Allahin izniyle hersey olur guzel kizim ama ben seni uzmek istemem bunu bil yarin kiz bakmaya gidecez. Bunu benden duy" o an yer yarilsada icine girsem diye dusundum girip kurtulmak.
