Yazarin ağzindan ;
Hayat bu iki aşik için çok zorda baranin yaptigi bu buyuk hata nasil telafi edilir inanin ben bile bilmiyorum. Kendiside bunun farkinda yaptigi buýuk bir éseklikti. Baranda hastane koridorunda yaptigi esekligi düsunup kendine yuzlerce küfürler siraliyordu. Dilan ise bir evladini kaybetmenin verdigi aciyla kendine barana ve ailesine ayri ayri kiziyordu. Simdi ne olacakti peki hic bir sey olmamis gibi baranla olmaya devammi edecekti. Peki ya avjin ona ne olacakti.? Belkide bunlar gibi binlerce soru gecti aklindan ama hic birine bir cevap bulamadi. Kimseyi gormek istememesinin ardindan baran aga cildirmis hastaneyi ayaga kaldirmiş olsada dilan yine gorusmeyi kabul etmemisti. Kirikti yaraliydi onu bu hale getiren barandan baska kimdi ki? Baran aga daha fazla dayanamadi burda beklemeye bari eve gidip ustumu basimi degistireyim dilanada kiyafet getiririm dusuncesiyle hastaneyi terk edip konağin yolunu tuttu. Konaga adim atmasiyla minik kizinin kucagina atlamasi bir olmustu. Once kokusundan bir parca icine dogru cekti. O an rahatladiğini hissetti. Evlat bambaskaydi.
"Baba dilan abla nasil iyimi?" Merakla sordu kucuk kiz ama bilmiyorduki babasida bilmiyoduki halini doktorlarin dediği kadariyla iyidi.
"Iyi kizim yarin gelecek konağa" gelecekmi gercekten bilmeden kurdugu bu cumle kucuk kizi sevindirmeye yetmisti.
"Bi an koktum oda annem gibi bizi balakip gitcek diye" kucuk kiz annesinden yana cok sansli degildi. Annesi basini bile oksamamisti. En son ne zaman icten sarildigini bile biliyormuydu acaba belki bebekken hos hala bir bebekti ya. Halalari tarafindan yetistirildi melek. Annesinin ilgisizligi halalari tarafindan unutturulmaya calisildi. Ama o bunun farkindaydi. Halasina az soylememistir. "Hala annem beni neden sevmiyor." Bir cocuk icin can yakan bir cumleydi bu. Sonra dilan girdi kucuk dunyasina anne sefkatini onda gordu. Simdi ise onu kaybetmek istemiyordu.
"Gitmayecek kizim o hep bizimle olacak." Yine bilmeden konuşuyordu baran ağa. Yasanan onca tatsizliktan sonra dönermiydi dilan bu konağa. Biran catildi kaslari gelmeme ihtimalini düsundu. Olamaz gelecekti. Baska bir caresi yok affettirecek ve tekrar konagin hanimi olarak donecekti Bu konağa. Kizini anlindan öpüp asmine teslim etti biran once hastaneye gidip dilanla konusmasi gerekti. Hizla odalarina girip banyoya girdi. Banyo temizlenmisti. Asmin ve berivan dip bucak hem odayi hem banyoyu temizlemisti. Abileri görupte üzulup kendilerini suclamasin diye. Baran derin bir off cekti. Ben ne yaptim diye tekrar tekrar dusundu. Avjin o ne olacakti simdi. Bebek olduğuna gore artik gerek yoktu bunu hemen bugun halletmeliydi. Dilanin karsisina rahat cikmaliydi. Hizla dusa girip bir duş alip dolaptan cikardigi siyah kot ve siyah gomlegi bir cirpida gecirdi. Dilanada rahat edebilecegi bir elbise ve camasir cikarip posete koymasiyla hizla arabasina dogru yol aldi. Konagi terk ederken arkasinda merakli bir kac goz biraktiginin farkinda bile degildi.
Avjinin evine vardiginda konuya nasil girecegini dusundu ne diyecekti. Daha fazla oyalanmadan kapiyi caldi. Kapiyi acan avjinin kucuk kardesi bahardi. Enistesini goren kucuk kiz sevincle ablasina bagirdi. Avjin tum guzelligiyle baranin karsisinda belirdiginde baran istemeden suzdu guzel kizi. Icinden gecirdi dilanimin yuregi yeterdi diye. Avjin onun gozundede iyidi kotu degildi. Ama bir kalp kac bedeni sevebilir ki?
"Biraz konusabilir miyiz? Disariya cagirarak gelmesini bekledi. Avjin basini sallayarak onunla birlikte disari cikti.
"Buyur agam seni dinliyorum" dedi. Merak etmisti. Acaba yarim kalan nisani mi yapalim diyecekti. Kalbi bu ihtimale tepki verip hizla carpmaya basladi.
"Nişan olmayacak avjin bunu soylemeye geldim." Demin heyecandan atan kalbi simdi paramparca olmustu. Oysa neler hayal ediyordu. Konaga daha hanimağa olacakti. Tum mardin emri altinda olacakti. Sirf buyuzden dilana gitmemismiydi konusmaya. Evet gitmisti konusmustu. Cocugun olmus olabilir ama ben o konaga gelin gelecem baran benim olacak demisti. Dilansa umrumda degilsiniz diyip susmustu. Ama o yilan gibi sokmaya devam etmisti kumasini.
"Agam ne dersin oyle nisan atilirmi cocuk oldu diye." Kizdi avjin suan dilan yaninda olsa öldürebilirdi. Içi oyle ofkeyle doldu. Bu nişan olmaliydi. Baska bir caresi yoktu bu fakirlikten kurtulmanin. Annesi babasi bunu bekliyordu. Rahatedebilmek icin duysalar nisanin olmayacagini babasi tarafindan belkide dayak yiyecekti.
"Üzgunum avjin bu evlilik zaten cocuk icin yapilacakti benim kalbim yine dilana ait olacakti. Cocuk olduguna gore bu evliligin olmasinin manasi yok" avjin dusundu zaten biz kadinlar bunun icin yetistiriliyoruz istemeden aci bir gulumseme belirdi dudaklarindan.
"Bu kadar basıt olamaz agam izin vermem beni boyle bir cirpida atamazsiniz kenara" hakliydi hangi kadin isterdiki bunu ama burasi boyleydi. Kadinin gozyasi ustune kurulmus bir sehirdi.
"Sen bana karsimi geliyon daha nisan bile yapmadik sen neyin olamazindan bahsediyon." Baran aga dustugu bok cukurundan kurtulmaya calisirken herkesin canini yaktiginin farkinda bile degildi.
"Ama istendim agam verildim sizin aileye artik aileden biriyim bende. Aga kizi olmadigim icin mi boyle aga kizi olsam asireti toplar hallederdi babam. Ama tabi sende haklisin marabanin kizina dusmez." Baran aga sinirlendi daha cok kendine kizdi. Nasil cikis bulacagini bilmeden arkasini donup arabasina yol aldi. Arkasinda gozu yasli bir kiz birakarak. Sevdigine dilanina gitmek istiyordu yuzu olmasada bugun affettirecekti kendini artik rahatti avjin yoktu. Yani o oyle dusunuyordu. Gelecek felaketin farkinda olmadan hizla surdu arabayi. Aci bir frenle hastanenin onunde durdu. Hizla dilanin bulundugu kata cikti. Hizla kapiyi acip ozledigi guzellige bakti uyuyordu. Gozleri aglamaktan cokmus ama guzelligi kaybolmamis karasina bakti. Nasilda uzmustu onu nasilda yakmisti canini. Yanindaki koltuga oturup sessizce izledi hayran kaldigi guzeline. Karninda ondan bir parca vardi. Oysa 2 olabilirdi. Ici yandi genc adamin goz yazlari ardi ardina akti doymamis cocugu icin agladi. Canini yaktigi gozunden sakindigi karisi icin sessizce agladi. O boyle olsun istememisti oysa babasiyla az tartismamisti bu konuda ama babasi kati bir sekilde olacagini soylemisti. Babasina karsi gelmek istemedigi icinde bu haldeydi genc adam. Karisi onu ne zaman affeder bilmiyordu ama affedene kadar ve affettirdikten sonrada ona askini her an hissettirecekti. Aradan gecen saatlerin ardindan dilan gkendine gelmisti uykunun verdigi mayismayla gerinmek istesede duydugu ani acyla yerine tekrar sindi. Yanindaki koltukta uyuya kalmis adama bakti. Sakallari uzamis cokmus adama bakti. Sonra icinden gecirdi. "Boyle olmamaliydik adam" dedi. Olmamaliydilar dilan ona sonsuz guveniyordu beni birakmaz diyordu. Sirf bu yuzden okuldan bile vazgecmisti. Aciktan okurum yine avukat olurum. Yeter ki beni sevsin o diyordu. Ama o ne yapti ilk engelde birakmamismiydi elini simdi yine nasil tutardi o eli. Hic sanmiyorum die gecirdi icinden istemeden. Artik ona inanmamaliydi. Baran aga kisa gecen uykunun ardindan gozlerini acmisti. Ve ona dalginca bakan karisina bakti. Uyandiginin farkinda bile degildi dilan daldigi dusuncelerden baranin oksurmesiyle kendine geldi.
"Senin burda ne isin var seni gormek istemiyorum. Cik hemen burdan" dedi. Gitsin istiyordu. Onu gormek yeterince acitiyordu canini zaten. Ölmus evladi geldi aklina hepsi onun yuzundendi. Dahada ofkelendi genc kiz barani her gordugunde olmus evladi gelecekti aklina.
"Guzelim yapma boyle senden özur dilemeye geldim. Affet beni nolur. Izin ver unutturayim sana herseyi." Dilan unutmak istemiyorduki aksine hatirlayip nefret etmek istiyordu bu adamdan.
"Sen artik avjine unutturursun herseyi beni bile. Benden uzak olun baska birsey istemiyorum defol burdan simdi." Avjine dedigi gibi tek istegi buydu uzak dursunlar artik ondan artik mutlu olmak istiyordu. Olacagina inanmak istiyordu. Kabul etmek istemesede oda farkindaydi. Baranla olmak nasil canini yakiyorsa onsuz olmakta yakacakti hemde cok.
"Avjin yok artik hadi gel evimize donelim ve yeni bir sayfa acalim" dedi baran aga gelecek felaketin farkinda olmadan.
"Boşanmak istiyorum baran aga."
