Hastanenin soğuk duvarları üstüme üstüme geliyordu. Düğünüm cehennemim oldu. Şuan ameliyathane'nin önünde çaresizce beklemekten başka elimden hiç birşey gelmiyordu. Ya ona birşey olursa ne yapardım. Beni korumak için atladı o kurşunun önüne benim yüzümden şuan da can çekişiyor. Ona birşey olursa yaşayamam. Allaha dua etmekten başka hiç birşey elimden gelmiyor. Şimdiden özledim onu beni utandırmasını dünyadaki en değerli biri gibi hissettirmesini kahveliklerinin bana aşkla bakmasini kısaca onu çok özledim.
"Allah'ım nolur onu bana bağışla " farkında olmadan kurduğum bu cümle kalbimi birkez daha yaraladı. Ne zaman bitecek bu ameliyat biri çıkıp birşey desin artik.
"Niye kimse çıkıp birşey demiyor. Nolur artik birşey diyin " sonlara doğru kısılan sesim çaresizliğimi feryadiydi.
"Sakin ol dilan baran ordan çıktığında seni bu halde görürse bize ne yapar biliyormusun? Oyuzden toparla hemen kendini sen güçlü birisin yapma bunu kendine lütfen! Zidar ağanın sözleri yüzümde varla yokla arası küçük bir tebessüme neden olmuştu.
"Sen ne dersin abi bu kız yüzünden baran ağa içerde can çekişiyor. Sen hala onu tesellimi etmeye çalışıyorsun?" Rojda yine çıkardı o sivri dilini dışarı acimadan zehirini salgıladı acımasızca.
"Sen bu işe karışma rojda seni ne ilgilendiriyor karisi onun elbette koruyacak. Karşında abin olduğunu unutuyorsun galiba seni gebertirim kapa o çeneni. " zidar her zaman beni koruyup kollamıştır bu zamana kadar yine korumaya devam ediyordu.
" şu kız için kardeşine mi laf ediyorsun abi bu kız hiç birşeyi haket..."
"Yeter susun artik. Oğlum içerde can çekişiyor. Siz burda ne yapıyorsunuz. Ya sessizce oturup bekleyin. Yada burdan gidin hemen." Şivan ağanın ürperten sesi herkesi susturmaya yetmişti. Herkes gergindi saatler oldu. Birinin çıkıp birşey dememesi gerginlikleri dahada arttırıyordu.
Heja elime geçse bir kaşık suda boğa bilirdim. Olaydan sonra ne oldu ne bitti hiç birşey anlamadım. Herkes biryerlere karışıyordu. Bir ara korumaların onu götürdüğünü gördüm. Sonrası benim için karanlıktı.
Ameliyathane'nin kapısının açılmasıyla yerimden fırlayıp doktorun yanına fırladım.
"Baran baran nasıl iyimi birşeyi yok dimi?" Heycanla sorduğum soru herkesin yakarışı gibi ağzımdan fırladı.
"Hanfendi sakin olun baran beyin durumu gayet iyi çok şükür kurşun kalbine denk gelmedi. Zorlu geçen bir ameliyatın sonunda hastamızı kurtardık. Bugünlük yoğun bakımda tutacağız yarın normal odaya çıkardığımızda birkişi görebilir. İyi günler ." Allahım şükürler olsun onu bana bağışladın. Herkesden çıkan sevinç çığlıkları derin bir nefes vermemi sağladı.
" dilan bak gördün mü iyi o iyi yarina kadar kendini düzelt bu halde görmesin seni ah canim arkadaşim benim " şişan çok haklıydı bu halde çikamazdim Karsısına hemen konağa gidip kendimi toparlamam gerekli .
" haklisin zişan ben hemen konağa gidiyom. Beni idare et soranlara hem barana kıyafet falan getiririm. Söylenip durur şimdi o bu kiyafetler ne diye hadi görüşürüz.
Zisanin bir şey demesine fırsat vermeden hastaneden fırlayıp çıktım taksiye binip hemen konağa geldim. Konağa girmemle küçük asminin beni fark etmesiyle bana doğru koşmaya başladı.
" dilan abla babam nelde siz beni bilakip attaya gitmissiniz. Kustum ben size. Babama da soyle. " diyip onunde kollarini birlestirip somurtmasi ayri bir tatlilik katmisti ona.
" canım küsme bize bir kac gunlugune sonra senlede gidecegiz söz tamam mi." Soylediklerim pek umrunda değilmiş gibi omuz silkmesi küçük kalbinin ne kadar kırildigini tahmin edebiliyordum.
"Fıstığım gel dilan abla yorgundur sen odandan oyuncaklarını getir oynayalım hadi." Berivan in söyledikleriyle koca bir gülümsemeyle başını sallayıp koşar adımlarla odasına doğru gitti.
"Yenge abim nasıl cabuk soyle asmin gelmeden." Henüz haberleri yoktu anlaşılan tam ağzımı açmış konuşacaktım ki büyük admin cildirdi.
" allah aşkına şu küçük cadiya asmin deyip durmayin ya." Harbiden ikisinede asmin adini neden verdiler. Merakla sordum.
" gerçekten ikinizin adi neden asmin?" Bu sefer berivan anlatmaya başladı.
" heja karisi 7 aylık hamileyken asminle konakta tek kaldığı bir gün aniden gelen sancisiyla çığlıklar atmaya başlamış. O anda asmin görüyor hejanin kivranislarini çocuk akliyla hejanin telefonundan abisinin numarasını bulup arıyor. Çocuk dediysem 9 yaşında falan ozamanlar iste. Neyse abim gelip hejayi doktora götürüyorlar. Zorlu gecen doğumdan sonra çocuğun adini ne koyalım telaşı başlıyor. Heja da asmin sayesinde hayattayiz diyip ufakligin adini melek asmin koydu. Ama ufaklik melek ismini sevmedigi icin asmin dedirtiyor. Buda oyuzden cildiriyor iste asmin suan daha onemli konumuz var sus istersen yenge sen bunu bosver anlat abim nasil?" Tek solukla anlattiklari seyden aklima tek birsey geldi. Hejaninda bir kalbi varmis. Neyse diyip kizlara abilerinin iyi oldugunu yarin normal odaya alacaklarini anlattim onlarda sevincle zilgitlar calip neşelerini gün yüzüne çıkardılar.
" kizlar siz asmine bakin gitti gelmedi. Bende odaya cikiyim ustumu degistireyim. Abinize kiyafet falan hazirliyim tamam hadi çabuk." Diyip hemen odama cikip bir duş alip siyah uzun elbisemi giydim. Saclerimi kurutup sıkı bir at kuyrugu yaptim. Makyaj falan surme ihtiyaci duymadim surersem baran kizabilirdi. Gerek gormeden hemen kalkip barana birkac kiyafet ayarladim. Bu odaya ne umutlarla gelecektik oysa bir kac gun sonra bu odada kahkahalarimiz konuşacaktı. Inaniyorum buna olacak.
Hizla odadan cikip kizlara birsey demeden konaktan cikip hastanenin yolunu tuttum. Acliktan midem bulansada hastaneye gidince birseyler yiyebilirdim. Guc toplamam gerekir. Hastaneye vardigimda herkes bir kosede oturmus bekliyordu.
" asmin kizim neden geldin dinlenseydin harap oldun." Zerda hanimin dusunceligi bir anne sicakligi gibiydi. Anne ona anne dememi cok istiyordu. Bunu hak eden tek insandi benim icin.
" iyiyim ben daye barana giyecek birşeyler getirdim. Asil sen dön konaga agamida alin gidin hadi." Ne soyledigimin farkina varip sıkıca sarilmasi mutlu oldugunu gosteriyordu. Bende karsilik verdim ayni ictenlikle."
" ben iyiyim kizim cok iyiyim. Baranin iyimis ben iyi olmam mi. Hadi gel senle gelin kaynana bir kahve içelim." Basimla onaylayip kantine gittik.
Birseyler icip birazda atistirip guzel sohbetimizi ettik kaynanamla. Kaynana demek garip hissetirsede mutlu etmisti beni.
Nihayet sabah olmuş baran normal odaya alinmişti. Ogleden sonra bir kisinin iceri girmesine izin vereceklerdi. O kisinin ben olmasini cok isterdim ama sanirim zerda hanim giderdi. Saatler birbirini kavalarken nihayet doktor artik birinin girebilecegini soylediler. Simdi herkes birbirine bakip kimin gitcegini merakla bekliyordu.
" dilan sen gir kizim seni gormek ister. " herkes hep bir agizdan onaylayinca hic vakit kaybetmeden odaya girdim.
Uyuyordu uyanmasi lazimdi cok uyumadimi kalk artik be baranin kalk sana uyumak yakismiyor. Heybetinle yeri goğu inleten adamim boyle uyumak yakismiyor. Kalk ugras benle kizdir utandir. Icimden soylediklerimi disari tek bir cumleyle saldim.
" özledim seni be adam kalk artik." Goz yaslarim akmaya baslamisken onun sesiyle sevinc gozyaslarina coktan donmustu.
" Bende seni özledim güzelim."
