Ölum ne kadarda yakin hepimize. Bir adim kadar yakinimizda. Yarina kimin sağ çikacaği bellimidir ki? Ben soyliyim HAYIR!!! avjinin intihari tum mardini etkilemisti. Babasi annesi ortaligi yikip gecmis tum mardine duyurmustu. Baranda gunlerdir bununla ugrasip duruyordu. Sabah erkenden konaktan ayriliyor. Cok gec de donuyordu. Bazen geldigi zamani bile goremeden uyuya kaliyordum. Avjin gercekten dedigini yapmisti. Ne baran ne de ben avjini omrumuzun sonuna kadar unutamayacaktik. O an aklimdan bir saniye bile ayrilmiyordu. O korkuyla cocugumu dusurmedim diye sukrediyordum. Allaha sukur ki melek olanlara sahit olmamisti. Yoksa buyuk bir travma yasayabilirdi. Ben bile bu duruma dayanamazken o nasil dayanabilsin.
"Ben geldimmmm" bu cirtlak sesin sahibi bas belasi arkadasim şilandan baskasi olamazdi.
"Şilan ne bu enerji allah askina ya hoş geldin." Hem soylenip hemde buyur etmistim.
"Seni daldigin kuyudan cikarmaya geldim. Bu enerji ikimizede yeter yavru ceylanim." Bunu ondan iyi basarabilen yoktu dogrusu.
"Daldigim falan yok silan " yatagin ucuna oturup ellerimi tuttu.
" tabi canim belli avjinin 7si bile cikti. Ama sen bu odadan cikmadin. Onun icin uzulmuyon dimi. Haaa yastamisin yoksa" bu kiz neyi ciddiye aliyor acaba hayati hepmi saka bu kizin.
"Dalga gecme kizim yaa yasta degilim sadece o an aklimdan gitmiyor." Gozumu her kapadigimda zihnime doluyordu o sahne tekrar tekrar.
"Yahu seni aylardir bir turlu su kapidan cikaramiyoruz ki hep birseyler oluyor ve sen kendini hep buraya kapation bu sadece avjinde olan birsey degilki artik birseylerle yuzlesmeyi ogren kacma kapatma kendini kapilar ardina." Oyle mi yapiyordum gercekten sorunlardan kaciyormuydum. Hakliydi aslinda kendimi hep soyutladim bu konaktan. Gorumcelerimle kayinlarimla en son ne zaman guzel bir muhabbete oturmustuk. Yada zerda annemle şivan babamla. Tamam belki hala kirginlik var hepsine karsi ama artik temiz bir sayfa acilabilirmiydi. Yada avjinin olumunden beni mi suclarlardi. Bu sorularla kafayi yemek pekte zor olmazdi sanirim.
"Haklısın bee canim arkadasim ben hep kacmisim. Senle bile ilgilenemedim hic." Diyip ahiretligime uzunca sarildim.
"Evet canim haklisin ilgilenmedin kankynin hayatinda neler donuyor hic birini bilmion mesela." Bu kiz da birseyler oldugunu biliyordum.
"Noldu cabuk anlatiyorsun hemenn" bu halime şen bir kahkaha attiktan sonra oturusunu duzeltip konusmaya basladi.
"Yakinda hayalime kavusabilirim bebek cunku kardesin bir ağa buldu kendine." Ohaa sakamiydi bu.
"Neeee sen ciddimisin şilan kim neci nerde tanistin hemen anlatiyorsun çatlatma insani." Zor soru sormuscasina dusunur gibi yapip beni iyice cildirttiktan sonra gulumseyerek devam etti.
"Aslinda sen taniyorsun." Benim tanidigim 2 aga var biri baran digeride barzan aga taniyorum diyebilecegim bunlardan baska kimse yoktu. Baran olamayacagina gore bu kiz hanim agalik uguruna babasi yasinda birine kuma gitmeyi dusunmuyor dimi. Korkuyla sordum.
"Kim? " benim tereddutlu soruma karsilik o rahat birsekilde cevap verdi.
"Zidar aga "...
Şilanla guzel gecen muhabbetin ardindan gonlum el vermesede ugurlamistim. Bizimki kancayi takmisti zidar abiye dugun haberi yakindi. Ama asil sorun o evde rojdayla nasil yapacagi merak konusuydu dogrusu.
Boynuma konan islak opucuklerle huylanip gozlerimi aydinliga actim. Islak opucuklerin sahibi olan yakisikli kocama baktigimda hayran bakislarimi gizleyemedim.
"Baran nerelerdesin kac gundur yuzunu bile goremiyorum bee adam." Sitemle soylendim.
"Cok ihmal ettim seni dimi ama biliyorsun avjinin olumuyle tum mardin suclu ilan etti beni onlarla ugrasiyordum guzelim." Artik avjin adi duymaktan yorulmustum. Acaba boyle dusunmek beni kotu birimi yapiyor bilmiyorum ama rahatsiz oluyordum.
