"Tο ίδιο μπορώ να πω και εγώ. Εσύ γιατί δεν κοιμάσαι;"
"Δεν με έπιανε ύπνος."
"Και γιατί δεν έκατσες πάνω μαζί μου;"
"Για να μην σε ξυπνήσω."
"Γιατί πρώτη φορά κάθεσαι με το κινητό δίπλα μου;"
"Δεν έχει σημασία. Πήγαινε πάνω και έρχομαι και εγώ."
"Καλά...!"
Πλησίασα τον καναπέ και έσκυψα στο μέρος του περιμένωντας τον να με φιλήσει. Δεν έκανε τίποτα έτσι του έδωσα ένα πεταχτό φιλί στα χείλη και έφυγα, δεν ξέρω τι στο καλό συμβαίνει... Λες να έχει καμία γκόμενα; Α δεν θα το αντέξω, θα κόψω τις φλέβες μου. Κάτσε... Αυτό το έκανα... Χριστέ μου! Μιλάω μόνη μου πάλι.
Ανέβηκα γρήγορα πάνω καιξάπλωσα στο κρεβάτι μου, προσπάθησα να τον περιμένω αλλά δεν τα κατάφερα. Με πήρεο ύπνος και κοιμήθηκα μέχρι το επόμενο πρωί, ο Άλεξ δεν ήρθε ποτέ όταν κατέβηκακάτω τον βρήκα να κοιμάται στον καναπέ.
Έκατσα από πάνω του καθώς τον παρατηρούσα, δεν είχε αλλάξει τίποτα πάνω του είναι όπως την μέρα που τον γνώρισα. Όπως όταν τον ερωτεύητκα, ίδιος με τότε που μου είπε ότι θα με αγαπάει για πάντα... Αλλά κάτι έχει αλλάξει και δεν φαίνεται να μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό.
Λες και έγινε καμιά εισβολή εξωγήινων και του έκαναν πλύσει εγκεφάλου. "Άλεξ." είπα ψυθιριστά στο αυτί του και εκείνος πετάχτηκε στον αέρα.
"Τι έγινε;"
"Δεν ήρθες ποτέ πάνω μαζί μου."
"Αχ ναι μωρέ σόρρυ ξεχάστηκα και με πήρε ο ύπνος εδώ."
"Αφού είσαι σκεπασμένος και έχεις και το μαξιλάρι σου!"
Δεν μου απάντησε και γύρισε το κεφάλι του από την άλλη έτσι κι εγώ δεν συνέχισα. Πέρασα και έκατσα στον καναπέ δίπλα του περιμένωντας να γυρίσει προς το μέρος μου. "Άλεξ!" είπα και τον τράβηξα από τον όμο μα εκείνος στην αρχή αντιστάθηκε.
"Ρε Άλεξ σου μιλάω!"
"Τι είναι;"
"Γύρνα όταν σου μιλάω!"
"Δ-Δεν μπορώ πρέπει να φύγω."
"Κάτσε!"
Αλλά παρόλα αυτά δεν κατάφερα να τον σταματήσω εκείνος συνέχισε να ανεβαίνει πάνω χωρίς να κοιτάξει πίσω του. Η μητέρα μου δεν άργησε να κάνει την εμφάνισή της καθώς οι φωνές μου ακουγόταν σε όλο το σπίτι.
"Τι έγινε;" ρώτησε αγουροξυπνημένη η μαμά μου.
"Τίποτα!" είπα και κλειδώθηκα στο δωμάτιό μου.
Πήρα το κινητό μου και έκανα γρήγορα μια κλήση στην Χρύσα, ελπίζω να το απαντήσει. Αφού χτύπησε μερικες φορές άκουσα από την άλλη γραμμή την βραχνιασμένη φωνή της Χρύσας.
"Άβα το καλό που σου θέλω να είναι σημαντικό. Είναι εφτά το πρωί!"
"Έχω πρόβλημα!"
"Με πιο πράγμα;"
"Με τον Άλεξ!"
"Τι έγινε πάλι;"
"Καλά αν δεν θες να ακούσεις--"
"Έλα μωρέ λέγε."
"Δεν μπορώ από εδώ, μπορώ να περάσω από εκεί;"
"Οοο... Σε καμία ώρα δεν είναι καλύτρ--"
"Θα είμαι εκεί σε δέκα!"
Είπα και έκλεισα το τηλέφωνο χωρίς να την αφήσω να μιλήσει. Έβγαλα τις πυτζάμες μου και φόρεσα ένα τζιν με μια πλεχτή μακριά λευκή μπλούζα, έπιασα τα μαλλιά μου σε μια σφυχτή κοτσίδα και έφυγα για την Χρύσα. Ελπίζω αυτή να έχει κάποια καλή εξήγηση..!
----------------------------
Γεια! Σορρυ που δεν είχα ανεβάσει κάποιες μέρες τώρα.
Αλλά ελπίζω ακόμα και αυτό το κομμάτι να σας άρεσε.
Βλέπουμε ότι ο Άλεξ κρύβει κάτι, είναι προφανές. Αλλά τι θα μπορούσε να είναι αυτό;
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
