Because I love you Stupid

Part 3

Όταν ξύπνησα ο Άλεξ δεν ήταν στο κρεβάτι μαζί μου, ήταν στην βεράντα έξω και έπινε καφέ.

-Πρωί πρωί βλέπω ξύπνησες.

-Ναι είπα να χαλαρώσω λίγο πριν το σχολείο.

-Εγώ μάτι δεν έκλεισα.

-Ναι;

Οχ τι βλακεία είπα; Δεν πρέπει να ξέρει ότι ξέρω--ότι ξέρω--δηλαδή ότι ξέρω πως ξέρει--ότι εγώ ξέρω για αυτόν ότι με αγκάλιασε. Ίσως όμως να το έκανε ασυναίσθητα...

-Δηλαδή όχι κοιμήθηκα απλά όχι πολύ.

-Οκ.

-Έχει ψύχρα θα κριώσεις!

-Και εσένα τι σε νοιάζει..;

Αν με νοιάζει; Τι λέει αυτός δεν με νοιάζει. Με νοιάζει;

-Δεν με νοιάζει!

-Ωραία.

-Ωραία!

Καλά τι κάθομαι και σκέφτομαι. Αυτός είναι βλάκας δεν θα μπορούσα εγώ να τον ερωτευτώ δεν υπάρχει περίπτωση. Αλλά ούτε αυτός αφού μου φέρεται απαίσια. Κατέβηκα κάτω και έβαλα καφέ να πιω, δεν είχα χρόνο και έπρεπε να πάω γρήγορα στο σχολείο. Χτύπησε το κινητό μου.

-Ναι;

-Έλα Άβα η Νάγια είμαι.

-Έλα Νάγια μου τι κάνεις;

-Καλά είμαι αγάπη εσύ πως είσαι;

-Καλά είμαι και εγώ. Πως και πέρνεις τέτοια ώρα;

-Απλά αναρωτιόμουν αν ήθελες να βγούμε σήμερα με την παρέα έχει γεννέθλια ο Σταύρος και μου είπε να σε καλέσω.

-Ο Σταύρος;

-Ναι... Νομίζω κάτι παίζει μαζί σου;

-Μάλιστα. Και που θα πάτε;

-Εδώ κοντά στο κλαμπ που άνοιξε θα πάμε και εσύ μαζί μας.

-Καλά ντάξει.

-Οκ αγάπη τα λέμε, θα περάσω γύρω στις έξι από το σπίτι σου για να ετοιμαστούμε.

-Εντάξει φιλιά.

-Φιλάκια.

Η ξαδέρφη μου. Είμαστε πολύ κοντά, όχι τόσο κολλητές όσο με την Χρύσα αλλά είμαστε πολύ δεμένες. Όταν τελείωσα το τηλέφωνο άκουσα την μητέρα μου να κατεβαίνει τις σκάλες. "Καλημέρα." είπα και μπουκόθηκα με μια φέτα φωμί. "Καλημέρα Άβα, ο Άλεξ;" έλεος πια με αυτό το παιδί κόλλημα. "Εδώ είμαι." είπε ο Άλεξ και έκατσε στη καρέκλα δίπλα μου.