Because I love you Stupid

Part 26

--Χρύσα P.O.V--

Σήμερα ήταν από τι πιο βαρετές μέρες ever. Βγήκα από το νοσοκομείο και γύρισα σπίτι, οι δικοί μου λύπουν σε επαγγελματικό ταξίδι και έτσι σκυλοβαριέμαι. Είχα συνηθήσει να περνάω την μέρα μου με τον Όλιβερ τώρα μου λείπει.

"Έρχομαι!" φώναναξα καθώς άκουσα το κουδούνι, πήρα τις πατερίτσες και σηκώθηκα από το καναπέ για να ανοίξω. "Όλιβερ!" είπα με ενθουσιασμό χωρίς να το καταλάβω, ύστερα σοβάρεψα και προσπάθησα να κρύψω τα μάγουλά μου που είχαν κοκκινήσει.

-Σοκολάτες για την πριγκίπισσα.

-Ευχαριστώ.

-Τίποτα..!

Μου έφερε τις αγαπμένες μου σοκολάτες, του έλεγα για αυτές στο νοσοκομείο. Εγώ και οι σοκολάτες έχουμε ένα πολύ δυνατό δεσμό, ειδίκα η μαύρη ή με Oreos. Μπήκε μέσα και εγώ κούτσα κούτσα ακολούθησα και κάτσαμε στο καναπέ.

Δεν μιλούσε κανείς έτσι για αρχή κοιτάζε ο ένας τον άλλο σαν αποχαυνομένα χαμογελώντας.

-Λοιπόν βλέπω πάει καλά το πόδι.

-Ναι τώρα είμαι καλύτερα. Ο γιατρός είπε σε ένα δύο μήνες θα περπατάω κανονικά.

-Σορρυ και πάλι.

-Γίνονται αυτά. Σιγά, με το αυτοκίνητο με χτύπησες και σε ποιόν δεν έχει συμβεί;

Είπα εγώ και γελάσαμε και οι δύο καθώς εκείνος έμεινε ύστερα να με κοιτάει και να χαμογελάει. "Τι είναι;" ρώτησα και έπιασα το πρόσωπό μου. "Έχω κάτι στην φάτσα μου;" είπα εγώ και κρύφτηκα με τα χέρια μου.

"Απλά είσαι πολύ όμορφη..!" λέγοντας τα αυτά κοκκίνησα περισσότερα και προσπάθησα να το καλύψω.

"Ε-Ευχαριστώ. Και εσύ είσαι κούκλος!"ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι! Γαμώτο τι είπα μόλις;

"Ε-ννοώ είναι ωρ—ραίος! Έχεις ώραια μάτια!—Μααλιά—α;" Συνέχισα να μιλάω σαν καθυστερημένο και εκείνος μου έπιασε το χέρι και τότε κοκάλωσα.

Άρχισε να με κοιτάει στα μάτια ενώ εγώ προσπαθούσα να κοιτάω αλλού. "Χρύσα!" είπε με έντονη φωνή και με ανάγκασε να γυρίσω στο μέρος του. Είχε έρθει προς το μέρος μου καθώς είχαμε λίγα εκατοστά διαφορά μεταξύ των προσόπων μας. Ανέσενα βαριά και αργά καθώς ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει με υπερβολική ταχύτητα.

Ρε Χρύσα από πότε κάνεις εσύ έτσι; Σαν έφηβη σε ταινία! Εγώ πάντα ήμουν ήρεμη και άνετη με τα αγόρια και σε τέτοιες περιπτώσεις το ίδιο, τι είναι τώρα που θα τα αλλάξει όλα; Με κοίταξε στα μάτια και ύστερα τα χείλη μου πρωτού με πλησιάσει περισσότερο, εγώ καθόμουν ακίνητη και τον κοιτούσα. Λίγα χιλιοστά ήταν το μόνο που χώριζαν τα χείλη μας, είδη ένιωθα την ζέστην του σώματός του.

"Πάω να φέρω νερό!" είπα και πετάχτηκα απότομα πέρνωντας τις πατερίτσες μου πήγα στην κουζίνα. Δεν τον άφησα να με φιλήσει, ήθελα αλλά πανικοβλήθηκα κόμπλαρα. Όταν γύρισα με το νερό είμασταν και οι δύο πιο άβολα από πριν. Ύστερα από λίγα λεπτά ησιχίας η φωνή του Όλιβερ την έσπασε, "Εγώ να φεύγω τώρα είναι καλύτερα!" Μου χάρισε ένα μισό χαμόγελο, σηκώθηκε και βάζοντας τα χέρια του στις τσέπες του κατευθήνθηκε στην πόρτα. "Κάτσε!" είπα και γρήγορα τον έπιασα από το μανίκι τραβώντας τον πίσω.

-----------------------------------------------

Λοιπόν... Τώρα τι;

Γεια σας!!!

Από ότι βλέπεται είναι ένα ακόμα κεφάλαιο αρκετά μικρό αλλά θα ανεβάσω περισσότερα έτσι.

Επικεντρώνεται στην Χρύσα και τον Όλιβερ.

Ελπίζω να σας άρεσε!

Kissssssses!