Because I love you Stupid

Part 30

Ευτυχώς το σπίτι μου με της Χρύσας δεν είναι και πολύ μακριά έτσι βλεπόμαστε καθημερινά, σε λίγες μέρες θα μπορεί να περπατάει και χωρίς τον γύψο έτσι θα μπορούμε να κάνουμε αυτό το ταξιδάκι οι τέσσερείς μας που λέγαμε. Αν... Τα πράγματα πάνε καλά γιατί όλο κάτι γίνεται όπως τώρα.

"Ήρθα!" φώναξα έξω από την πόρτα και περίμενα να ανοίξει.

"Που είσαι μαρή φάλαi.." άρχισα να λέω.

"Όλιβερ! Σόρρυ νόμιζα ότι θα ήταν η Χρύσα."

"Εεε... Όχι εγώ είμαι..!"

"Όλιβερ..."

"Ναι;"

"Πες μου ότι δεν κρύβεσαι πίσω από την πόρτα για το λόγο που νομίζω..."

"Δεν κρύβομαι πίσω από την πόρτα από τον λόγο που νομίζεις!"

"Ε δεν σε πιστεύω!"

"Περίμενε δύο λεπτά και μετά μπες!"

"Μετράω!"

Α καλά δεν την πιστεύω αυτή την Χρύσα... Αυτός ήταν ο λόγος που δεν ήθελε να έρθω; Μου έκανε και την κοιμησμένη η φάλαινα, αφού περνάει καλά εγώ χαίρομαι. Και μόνο που το σκέφτηκα έβαλα τα γέλια μόνη μου καθώς μια κυρία που περνούσε απ' έξω από το σπίτι με κοιτούσε σαστισμένη.

Ύστερα από λίγο μπήκα μέσα και άρχισα να ανεβάινω την σκάλες έχωντας το ένα χερί στα μάτια μου, χτύπησα την πόρτα και την άνοιξα αργά αργά.

"Να μπω μέσα ή θα έχεις και συνέχεια;" Είπα και άκουσε τα γέλια τους.

Άνοιξα τα μάτια μου και πλησίασα στο μέρος τους έχωντας ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη μου. "Εγώ θα κάτσω εδώ..." είπα ξεσκονίζωντας λίγο την ποληθρόνα και ύστερα γέλασα. Ο Όλιβερ ελαφρά κόκκινος από την ντροπή του έστρεφε συνεχώς το βλέμμα του αλλού.

"Δεν πας τώρα εσύ;" Του είπε η Χρύσα.

"Δεν χρειάζεται, μπορεί να βοηθήσει!"

"Mπορεί;"

"Μπορώ;"

"Ναι μπορείς!" είπα και σταύρωσα τα χέρια μου πέρνωντας μια ανάσα.

"Λοιπόν άκου πως έχει το θέμα... Ο Άλεξ φέρεται πολύ παράξενα τις τελευταίες μέρες και δεν ξέρω τι του συμβαίνει. Με αποφεύγει συνεχώς έχεις καμία ιδέα;"

"Μπορεί να είναι κουρασμένος;" είπε ο Όλιβερ.

"Αμφιβάλω... Αν ήταν κουρασμένος δεν θα ήθελε να είχε την Άβα δίπλα του να τον φιλάει και να τον αγκαλιάζει;" Συνέχισε η Χρύσα.