Ik sta bij de ingang van de kantine en loop met mijn ogen de ruimte af, op zoek naar mijn vriendinnen. Als ik ze in het vizier krijg loop ik met een grote glimlach naar ze toe. "Heey lieverds," begroet ik ze blij, waarna ik mijn tas op de tafel neerleg en tegenover ze ga zitten.
"Vanwaar zo enthousiast?" mompelt Melanie vanachter haar telefoon. "Let niet op haar Sara, ze is nogal chagarijnig na de afwijzing van Chase," zegt Siham met een plagerige grijns op haar gezicht.
"Wat een zak. Hij weet niet wat hij mis heeft gelopen," zegt Melanie zelfverzekerd en gooit haar lange bruine haren arrogant naar achteren. We kijken elkaar allemaal voor een seconde aan, waarna we in lachen uitbarsten. "Je bent me er eentje," zeg ik lachend. Ze steekt haar tong uit, om vervolgens een grote hap te nemen van haar boterham.
"Ik heb gehoord dat er weer nieuwe mensen naar het huis kwamen kijken," veranderd Siham van onderwerp.
"Ja inderdaad. Nu je erover begint, ik zag vanochtend een aantal werkers verhuisdozen naar binnen brengen. Dat betekent dat we eindelijk nieuwe buren krijgen! Ik heb hier zo lang op gewacht en hoop echt dat ik het met ze kan vinden."
"Dat komt wel goed met jou. Je bent best wel sociaal in dat opzicht," zegt Melanie mengend in ons gesprek. Ik glimlach naar haar en we eten rustig verder.
~~
Jeetje wat ben ik moe zeg! Ik kijk ongeduldig naar de klok en hoop dat de tijd snel voorbij gaat.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben tevreden met deze studie en een prima leerling. Maar ik vind school soms gewoon zo vermoeiend. Ik denk aan het tentamen dat bijna is en met dat in mijn gedachten focus ik me al snel op mijn werk.
~~
Na een vermoeiende schooldag fiets ik op een rustig tempo naar huis en verminder mijn vaart zodra mijn huis in zicht is. Ik kijk naar het huis naast ons en zie dat de verhuisvrachtwagen al weg is. Ze zullen vast druk zijn met uitpakken, bedenk ik me. Net als ik mijn sleutel in het sleutelgat wil steken, hoor ik een deur naast mij dicht gaan. Mijn hoofd schiet naar de deur van de buren en ik volg de persoon die druk bellend het pad afloopt stilletjes met mijn ogen. Hij heeft een normaal postuur van een man, is redelijk lang en heeft zijn zwarte haar netjes in model gebracht. Met zijn rug staat hij naar mij toe, dus veel meer dan dat kan ik niet zien. Aan het einde van het pad voor zijn huis blijft hij even stilstaan en draait zich om. Blijkbaar voelde hij mijn ogen in zijn rug prikken. Zijn ogen kijken namelijk recht in de mijne en ik schrik betrapt.
-------------------------------------------------------
Yoo peoplee, hoe gaat het met jullie? Ik besef me deze week steeds meer dat school binnenkort gaat beginnen, oh dear :/. Maar voor nu, geniet nog van wat er over is van deze zomervakantie :).
Wat vonden jullie van dit hoofdstuk? Leuke cliffhanger he? :P
Laat het me weten in de reacties en aarzel niet om op dat leuke sterretje te klikken ;).
Byeeee
-11-08-2016-
JE LEEST
The Neighbour
Romance-- "Je hebt me het licht laten zien, Sara." -- Sara woont samen met haar ouders en zusje van negen. Ze zit nu in haar derde jaar van het hbo. Dit is haar een na laatste jaar, en dan heeft ze haar studie Bedrijfskunde afgerond. Sara is door haar lief...
