The Neighbour

Hoofdstuk 22

'Sara en Aiden, goed gedaan. Een 8,6 voor jullie project. Uitstekend,' zegt onze docent terwijl hij de cijfers van de projecten bekend maakt.

Aiden stuurt me een verwarde blik vanuit zijn plek als de docent zijn aandacht op de andere groepjes vestigt. Ik hoor zijn hersenen vanuit hier al kraken en na een aantal seconden lijkt hij zich te beseffen om welk project het gaat. Hij kijkt me schuldig aan en ik wuif het weg met mijn hand alsof het niets is.

Hij maakt aanstalten om op te staan van zijn plek, maar de woorden van de docent houden hem tegen. "Dames en heren, nu jullie de cijfers weten van het project wil ik graag verder gaan met de volgende module," zegt hij, terwijl hij aan zijn computer prutst om de powerpoint te openen.

Aiden perst zijn lippen op elkaar en gaat dan weer zitten. Beiden focussen we onze aandacht op de docent. Zodra het lesuur voorbij is springt Aiden vliegensvlug uit zijn stoel en komt mijn kant op.

"Aiden, het is oke. Echt," zeg ik geruststellend.

Hij kijkt me peinzend aan en schuld is in zijn ogen af te lezen. "Sorry Sara. Ik verwaarloos school echt gewoon en mijn hoofd is niet hier. De volgende keer kom je gewoon naar me toe oke?"

Ik zucht. "Het is al goed. Jij zou hetzelfde voor mij doen als ik in zo'n situatie zat," zeg ik.

Hij knikt bedenkelijk. "Ik laat het voor nu wel gaan, maar weet dat ik hier sowieso nog op terug kom."

Ik schud mijn hoofd met een kleine glimlach, om daarna mijn ingepakte tas van de tafel te pakken. Samen lopen we het klaslokaal uit, op weg naar de volgende les.

"Hoe gaat het met je?" vraag ik hem, terwijl we door de gangen lopen.

Ik kijk hem doordringend aan om te laten zien dat ik eerlijk antwoord wil.
Hij haalt zijn schouders op en kijkt stil de andere kant op.

"Aiden, ik weet dat je jouw best doet om je emoties te verbergen, maar soms is het goed om ze even los te laten. Het is het plan van Allah en Hij maakt geen fouten," stel ik hem een tikkeltje gerust.

Hij zegt nog steeds niets en beiden lopen we het lokaal in, om vervolgens plaats te nemen. De docent is er nog niet.

"Hey Aiden," zeg ik. Hij draait zich naar me toe. "Wil je straks met mij naar de moskee? Ik ga de kinderen Koran les geven. Het duurt maar een uurtje en het is goed om even afleiding te hebben."

Tot mijn opluchting stemt hij toe. Ik zend hem een glimlach en hij glimlacht kleintjes terug.

~~

Zodra we de moskee binnenstappen worden we omringd door de kinderen van mijn klas. "Ghalti* Sara, wie is die man?" vraagt een van de kinderen. De rest kijkt ons met nieuwsgierige ogen aan.

"Dit is Aiden. Hij komt vandaag kijken naar hoe goed jullie kunnen leren," zeg ik en geef ze een knipoog. "Komen jullie met mij mee naar het lokaal? Dan kunnen we beginnen."

Ze volgen mijn verzoek braaf op en voor ik het weet zitten ze allemaal netjes achter hun tafeltjes.

"Je kan daar op mijn stoel zitten Aiden," zeg ik hem glimlachend.

Hij kijkt nog steeds zijn ogen uit en doet wat ik zeg.

"Vandaag gaan we beginnen met het leren van surah An-Naas*. Maar voordat we het gaan doen mag Jawad naar voren komen," begin ik de les.

Jawad staat op van zijn stoel en komt samen met mij voor de klas staan. Verlegen kijkt hij naar beneden en friemelt aan zijn kleine handjes.

Ik hurk bij hem neer en pak een hand van hem in de mijne. "Vandaag is het jouw beurt om een surah* voor de klas te reciteren. Ben je er klaar voor?" vraag ik hem lief.

Hij knikt onzeker zijn hoofd, waarna ik zij hand rustig loslaat. Hij kijkt me nog een keer aan voordat hij begint en ik knik hem aanmoedigend toe.

"Bismillahie rahmanie rahiem," begint hij en al snel volgt de rest van de surah.

Zodra hij geeïndigd is kijk ik Aiden afwachtend via mijn ooghoeken aan en zie ik dat zijn mond open staat. Ik grinnik in mezelf en focus mijn aandacht dan naar Jawad.

"Ma sha Allah, heel goed gedaan Jawad. Je mag weer op je plek zitten," instrueer ik hem.

Hij loopt met een grote glimlach terug naar zijn plek en ik vervolg de les.

Ondertussen zijn de kinderen in groepjes op een creatieve manier de surah aan het leren. Aiden voelt zich intussen al helemaal op zijn gemak en is samen met de kinderen bezig.

Glimlachend kijk ik vanuit mijn bureau naar hoe hij met de kinderen om gaat. Hij ziet er zorgeloos uit en lijkt het naar zijn zin te hebben.

De les vliegt voorbij en voor ik het weet stromen de kinderen de klas uit, na Aiden allemaal een knuffel gegeven te hebben.

Als alle kinderen het lokaal hebben verlaten komt hij met twinkelende ogen naar mij toe. "De kinderen zijn zo leuk en hoe ze omgaan met een religieus aspect als dit is echt ongelooflijk," zegt hij bewonderd.

Ik grinnik. "Ik wist wel dat je het naar je zin zou hebben," zeg ik plagend. Hij lacht, en ik kan het niet laten om mee te lachen.

Een kuch laat ons gelach wegsterven. "Asalaamoe alaikom," zegt de jonge man in de deuropening.

"Wa alaikomoe asalaam," beantwoord ik hem.

"Sorry dat ik stoor, maar weet je of Karima vandaag bij de les was?" vraagt hij.

Ik denk na. "Ja, ze is net door haar vader opgehaald. Is er iets mis?" vraag ik bezorgd.

"Nee, ik denk een miscommunicatie tussen mij en mijn vader over wie haar op ging halen," zegt hij lachend.

Ik knik geruststellend en glimlach vriendelijk.

"Ik ben trouwens Anouar, de broer van Karima dus. Ik denk dat je me in de toekomst nog wel vaker zal zien."

"Sara," stel ik mijzelf aan hem voor.

Hij maakt zijn blik los van mij en kijkt vragend naar Aiden.

"Oh ja, dit is Aiden. Hij kwam vandaag even kijken."

Aiden steekt zijn hand naar Anouar uit en geeft hem een ferme handdruk. Zijn kaken zijn stijf op elkaar gedrukt, terwijl hij Anouar met een stalen blik aankijkt.
-------------------------------------------------------

*Ghalti= tante. Wordt ook gebruikt uit respect voor een vrouw die ouder is dan jij.
*Surah= een vers (uit de Koran)
*Surah An-Naas= een vers uit de Koran.
*Bismillahie rahmanie rahiem= in de naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle.
*Ma sha Allah= hoe God het heeft gewild.