The Neighbour

Hoofdstuk 11

"Allahu akbar"* fluister ik zachtjes.

Het is inmiddels middagpauze en ik bevind me in een aparte ruimte aan de andere kant van de school. Twee jaar geleden heb ik ervoor gezorgd dat ik deze ruimte van de schoolleiding mag gebruiken voor het bidden tijdens de pauzes. Ik ben ze er erg dankbaar voor, omdat ik zo mijn gebeden op tijd kan verrichten en het niet later hoef in te halen.

Nadat ik klaar ben met het bidden van Dohr* rol ik het gebedskleed op en leg het terug op de plank tegen de muur. Ik draai me om, om de ruimte te verlaten totdat een stem mij tegenhoudt.

"Wat doe je hier in je eentje Sara?" Ik leg mijn handen geschrokken op mijn hart en adem rustig uit als ik zie wie voor me staat. 'Aiden! Doe dat nooit meer. Je liet me schrikken!'

"Sorry, ik zag je niet in de kantine en ik maakte me zorgen, dus ik ben je door de hele school gaan zoeken en zag toevallig deze deur op een kier staan," zegt hij verontschuldigend.

"Je kon toch ook gewoon naar Siham en Melanie gaan om te vragen waar ik was?" zeg ik op een 'duh' toon.

Hij kijkt me bedenkelijk aan en zucht. "Oh ja."

"En om je vraag te beantwoorden; dit is de gebedsruimte van de school. Ik kom hier eerst bidden alvorens ik pauze houd, maar vandaag duurde het wat langer dan normaal."

Ik loop ondertussen de deur uit en wenk hem. Hij knikt zijn hoofd begrijpend op mijn uitleg, maar kijkt nog steeds bedenkelijk voor zich uit.

"Ik kan mij nog vaag herinneren dat jouw moeder vroeger bad als wij aan het spelen waren. Wat zeg je eigenlijk tijdens het bidden?"

Ik kijk hem glimlachend aan om zijn interesse. Hij was sinds jongs af aan altijd al een nieuwsgierige jongen geweest en vroeg mij altijd de betekenis van allerlei Marokkaanse woordjes en Islamitische termen.

"Terwijl we bidden zeggen wij verzen op uit de Koran, die in het Arabisch overgeleverd zijn. Het bidden is een moment van rust en bezinning. Je sluit je als het ware voor die paar minuten af van het wereldse leven, en focust je op jouw band met Allah. Het geeft me kracht en innerlijke rust," eindig ik mijn uitleg.

"Wauw, dat klinkt erg... mooi," zegt hij bewonderend.

"De Islam is ook een heel mooi geloof. Het betekent letterlijk vertaald vrede," beantwoord ik zijn reactie.

Terwijl we naar de kantine lopen vraagt hij me door over de Islam en raken we verwikkelt in een interessant gesprek.

"Als je wil kan je een keer langskomen bij de moskee? Dan zie je hoe we bidden in grote groepen," stel ik hem voor.

"Dat lijkt me heel interessant. Ik zal erover nadenken."

"Hey, is het jouw verjaardag niet over een paar weken?" verander ik van onderwerp.
"Wow, dat je dat nog onthouden hebt,"zegt hij lachend. "Tuurlijk heb ik dat onthouden! Ik durf te wedden dat jij de mijne niet eens meer weet," zeg ik uitdagend.

'28 mei'

Ik geef hem verontwaardigt een mep tegen zijn arm en hij wrijft er pijnlijk overheen. "Voor een meisje kan je wel hard slaan zeg"

'Dus je wilt zeggen dat meisjes niet hard kunnen slaan?' reageer ik uitdagend.

Hij kijkt mij even uitdagend terug, waarna ik hem nog een keer op dezelfde plek sla, maar dit keer harder. "Auw, Sara!" zegt hij ongeloofwaardig. "Had je mij maar niet moeten uitdagen," zeg ik en steek mijn tong kinderachtig uit.

"Tuurlijk weet ik je verjaardag wel, Saar." Hoofdschuddend kijkt hij me aan. "Je bent twee dagen na mij jarig. Hoe kan ik al die verjaardagen die we samen hebben gevierd vergeten," grijnst hij.

----------------------------------—————————

*Allahu akbar= Allah is de grootste

*Dohr= middaggebed

Het verhaal begint nu eindelijk écht te beginnen, en ik ben zoooo excited!! Ik heb zoveel ideeën in mijn hoofd, en kan niet wachten om het allemaal op papier te zetten waaah :P.

Nog een fijne dag!

x

Your writer.