The Neighbour

Hoofdstuk 27

Met mijn ogen knipper ik een aantal keer, waarna ik mijn lichaam uitbundig uitrek en een gaap laat ontsnappen. Ik kan mij niet eens herrineren wanneer ik voor het laatst zo lekker heb geslapen.

Uit gewoonte pak ik mijn mobiel van het nachtkastje naast mijn bed, om te kijken hoe laat het is. Tien uur?! Mijn lessen starten al vanaf negen uur! Daarbij moest ik ook nog een deel van het verslag inleveren!

Verschrikt spring ik mijn bed uit, waardoor ik door deze impulsieve actie mijn kleine teen aan de poot van het bed stoot. Ik laat een pijnlijke kreet horen en grom gefrustreerd.

Net als ik mijn handdoek wil pakken om woedoe te verrichten, hoor ik dat iemand mijn naam van beneden roept.

'Gaat alles goed daarboven?' hoor ik Aiden ongerust roepen.

Wat doet Aiden hier?

Ik roep snel terug dat er niks aan de hand is en loop dan snel naar de badkamer om mij op te frissen. Als ik klaar ben, verricht ik mijn gebeden en doe ik mijn hijaab op.

Terwijl ik op de trap naar beneden loop, dringen er heerlijk geuren mijn neusgaten binnen. Het water loopt mij al in de mond.

Bij het naderen van de keuken hoor ik driftig geklingel van pannen en borden. Omdat ik nieuwschierig ben naar wat hij daar allemaal aan het doen is, versnel ik mijn pas.

Met een keukenschort om zijn middel en zijn tong een beetje uitgestoken, probeert hij een eitje met één hand open te breken. Ik kijk geamuseerd toe wanneer het eitje mislukt te breken op de goede manier, en er allerlei stukjes schil in de pan terecht komen.

Blijkbaar merkt hij mijn presentie nu pas op, omdat hij verbaasd mijn kant op kijkt.

'Hey Sarah, goedemorgen,' zegt hij met een zenuwachtig lachje.

Ondanks de stress die ik heb, moet ik toch lachen. Wie zou dat nou niet doen, bij het zien van Aiden in een keukenschort en een verstrooid gezicht?

'Wat ben je aan het doen?' vraag ik lachend.

'Nou ik dacht ik zorg voor een lekker ontbijtje voor jou. Maar zoals je ziet ben ik niet zo goed in koken,' antwoord hij.

Precies dan gaat de timer van de oven af en rent hij er gepanikeerd naartoe. Een bakplaat met verschillende croissantjes haalt hij eruit, waarna Aiden het met een spatel probeert over te scheppen naar een bord. En dan bedoel ik ook met de nadruk op 'proberen'.

Aiden verbrand zijn vinger aan de bakplaat, waardoor het het croissantje dat hij op zijn spatel had, op de grond beland. Ondanks de situatie moet ik lachen. Ik loop snel naar hem toe en neem de bakplaat over.

'Misschien is het handig als je de snikhete bakplaat eerst neerlegt voordat je de croissantjes ervan af haalt?' zeg ik sarcastisch.

Hij rolt zijn ogen en loopt dan naar de kraan om zijn vinger af te laten koelen.

Als ik de croissantjes op een bord heb neergelegd, en de bakplaat weer terug in de oven staat, loop ik naar Aiden toe om zijn vinger te checken.

'Laat je vinger eens zien,' beveel ik hem dan.

Hij haalt zijn vinger onder de koude waterstralen vandaan en reikt zijn hand naar mij toe.

'Oei, dat ziet er niet goed uit. Ik pak de verbanddoos even,' zeg ik en loop dan de keuken uit.
~~
Voordat ik zijn vinger verzorg, zorg ik ervoor dat er niks meer in de oven zit of op het gasfornuis staat. Ik leg snel alles neer op de eettafel en ga dan naast Aiden zitten om zijn vinger te behandelen.

Voorzichtig neem ik zijn hand in de mijne en bekijk ik zijn vinger nogmaals. Hij ademt scherp in als ik het wondje aanraak.

'Sorry,' mompel ik en doe er dan zorgvuldig een verbandje omheen.

Terwijl ik dat doe voel ik zijn blik door mij heen prikken, dus kijk ik op.

Zijn ogen kijken mij intens aan. Ik krijg het warm van zijn blik en kijk dan snel weg, zodat ik het verband kan afplakken met een pleister.

Als ik klaar ben pak ik zijn hand voorzichtig vast, om het daarna van mijn eigen hand af te halen. Hij versterkt zijn grip, en zorgt ervoor dat ik hem niet los kan laten.

Ik kijk met een verhit gezicht op, en probeer zijn ogen te ontwijken. Hij pakt mijn kin dan behoedzaam vast met zijn andere hand, zodat ik wel in zijn ogen moét kijken. De plekken waar hij mij heeft aangeraakt tintelen. Ik kijk nerveus terug.

Aiden wrijft zachtjes met zijn duim over de rug van mijn hand.

"Dankjewel, Sara."

Voor even ben ik stil en kijk ik hem met een mond vol tanden aan. Dan besef ik mij dat hij mij nog steeds aankijkt en mompel ik snel wat terug.

'Zo, nu dat is gefixt kunnen we eindelijk eten. Wil je thee of koffie?' zeg ik nadat ik wat afstand creeër.
-------------------------------------------------------
Woedoe= rituele wassing alvorens het gebed.
Hijaab= hoofddoek voor moslima's.