The Neighbour

Hoofdstuk 19

Ik kijk hem via mijn ooghoeken aan.

"Ik was jong, zo'n 16 jaar, en ging met de verkeerde mensen om. Nachten vlogen voorbij waarin ik niet thuis kwam en mijn moeder lag te huilen om mij."

Hij slikt.

"Ik kreeg het voor elkaar om aan alcohol te komen en zoop me dan helemaal lam met mijn zogezegde 'vrienden'. Mijn middelbare schooltijd was niet mijn beste tijd. Ik deed het slecht op school, schold mijn docenten uit en flikkeflooide met meisjes alsof het speeltjes waren

Maar die ene dag veranderde alles voor mij.

Ik kwam zoals altijd weer laat thuis en trof daar mijn moeder aan onder de schrammen en het bloed. Er stond een man bij haar in de kamer, mijn vader."

Ik kijk hem geschrokken aan en houd een hand voor mijn mond. Hij had me nooit verteld over zijn vader. Ik was toen nog te klein om het te begrijpen, dus kreeg te horen dat hij op een lange vakantie ging.

"Hij had de hele kamer verwoest. Spullen lagen verspreid over de grond, fotolijstjes waren kapot tegen de muur geslagen, en de kasten lagen allemaal open.

Het is dat ik die nacht niet veel gedronken had, want anders had ik het me niet eens kunnen herinneren. Anders had ik niet eens wat kunnen doén, en was het heel veel anders gelopen."

Een stilte volgt, waarin het in mijn hoofd tolt van de -nog openstaande- vragen. Zodra hij weer begint te spreken houd ik mijn aandacht er weer goed bij.

"Mijn ouders waren een aantal jaar ervoor uit elkaar gegaan met een echtscheiding. Het ging heel moeilijk, maar uiteindelijk was het toch gelukt. Mijn vader liet ons niet met rust. Hij deed er alles aan om ons het leven zuur te maken, en dat was hem nog gelukt ook. De dag dat hij bij ons thuis was en ik mijn moeder zo aantrof, kwam ik erachter dat hij wist van de baby."

"De baby?"

Dit is de eerste keer dat ik praat sinds hij begonnen is tijdens zijn verhaal.

"Lilly," zegt hij met een veelbetekende blik.

Ik kijk hem verrast aan. "Lilly is negen, bijna tien en jij bent tweeëntwintig. Het kan dus niet dat Lilly van jouw biologische vader is, want toen was de scheiding al," verklaar ik, alsof ik in detectiveserie zit.

Hij knikt. "Lilly was niet van mijn vader, en dat is ook precies de reden dat hij mijn moeder die dag bont en blauw had geslagen. Toen mijn ouders uit elkaar gingen, kwam mijn vaders collega wel eens over de vloer. Hij steunde mijn moeder in die moeilijke tijd en zorgde er zelfs voor dat we uberhaüpt als gezin konden leven. Na een tijdje sloeg de vonk over en was er liefde in het spel. Ze kregen een kind, Lilly, en mijn vader kwam erachter aangezien de vriend van mijn moeder zijn collega was."

Ik knik begrijpend. "En hij werd natuurlijk woedend toen hij erachter kwam dat zijn collega een kind had met 'zijn vrouw'."

"Inderdaad," zegt Aiden bevestigend. "Op de een of andere manier is het mij gelukt om hem die nacht uit het huis te gooien. Mijn moeder heb ik toen naar het ziekenhuis kunnen brengen en gelukkig was de baby nog te redden. Na twee weken was ze lichamelijk weer de oude. Samen met mijn moeder ben ik naar de politie gegaan, wat uiteindelijk uiteenliep tot een rechterlijk proces. Daar hebben we ervoor gezorgd dat mijn vader een gevangenisstraf kreeg, en een verbod om bij ons in de buurt te komen.

Sinds die dag heb ik geen enkele druppel alcohol aangeraakt en beloofde mezelf om te veranderen voor mijn moeder en zusje. Ik wilde ze gelukkig zien"

Met open mond luister ik naar zijn verhaal. Ik ben blij dat hij zich eindelijk voor me open heeft gesteld. Toch denk ik nog steeds aan de alcohol. Die heeft hij weldegelijk aangeraakt, ondanks dat hij beloofd had van niet.

"Wacht, en de vriend van je moeder dan?" vraag ik hem.

"Hij komt af en toe nog langs om Lilly te zien, maar voor de rest zijn mijn moeder en hij geen koppel meer. Het werkte niet tussen hen en ze zijn op een vredige manier uit elkaar gegaan. Wel beloofde hij om Lilly een paar keer per maand te bezoeken, en te financiëren, wat hij tot op de dag van vandaag nog steeds doet."