Hoofdstuk 6

120 7 1
                                        

Ik zit op Aiden's bed met een fotoboek tussen ons in en lach hard als ik een foto zie. ''Weet je nog dat je die dag allemaal steentjes van de speelplaats in de wc had gegooid.''

Ik lacht nog eventjes voordat ik verder ga en pink een traantje weg.

''Vlak nadat je dat had gedaan ging Thomas naar de wc en een paar minuten later was de hele gang vol met water''

Ik kijk Aiden aan en zie dat hij het ook niet meer kan houden en samen lachen we hard om deze herrinering.

Aiden en ik bladeren al een tijdje door een fotoboek van vroeger en halen allerlei herinneringen op. Het is alsof Aiden nooit weg is geweest en de band tussen ons nog steeds even sterk is als vroeger.

Als we uitgelachen zijn kijkt hij me voor een paar seconden aan met zijn groene kijkers en dan besef ik me iets. ''Waar is Chase eigenlijk?'' vraag ik.

Aiden's kaak verstrakt even, maar als hij mij weer aankijkt ontspant hij zich vrijwel meteen. ''Hij had me zo'n twee uur geleden een berichtje gestuurd en zei dat hij naar huis is gegaan.''

Ik knik begrijpelijk en spring dan op van zijn bed. ''Wacht, zei je nou twee uur geleden?'' roep ik gestrest. Hij doet een hand voor mijn mond en sust me.

''Mijn zusje slaapt, weet je nog?''

Oh ja natuurlijk, hoe kan ik dat vergeten zijn!

Ik wil wat terugzeggen maar aangezien zijn hand nog op mijn mond zit gaat dat niet zo makkelijk. Aiden merkt het en haalt zijn hand van mijn mond af. Ik wend mijn hoofd beschaamt af van zijn aanraking. Net als Aiden iets wil zeggen hoor ik mijn moeder me vanaf beneden roepen. ''Sara, we gaan!''

Het is een wonder dat Lilly nog slaapt door al deze herrie. Ik lift mijn hoofd op en glimlach naar Aiden. ''Ik denk dat ik maar eens moet gaan''

''Ik spreek je nog wel,'' zeg ik er snel achteraan.

Aiden knikt en glimlacht lief terug. ''Ik vond het leuk om je weer te zien, Sara.''

''Ik ook Aiden.''

Ik hoor mijn moeder mij nog een keer ongeduldig roepen en trek snel de hendel van de deur omlaag.

''Wacht!''

Aiden heeft een papiertje in zijn handen en krabbelt er snel iets op. Hij propt het snel in mijn handen en voor ik heb kan vragen wat het is hoor ik mijn moeder mij nog een keer roepen. Mijn moeder háát wachten.

Ik zeg Aiden voor de laatste keer gedag en loop snel, zonder al te veel geluid te maken, de trap af.

-------------------------------------------------------
Ik ben weer terug van weggeweest! Heb vandaag precies een maand geleden voor het laatst geüpdatet :0. Het spijt me voor het lange wachten, maar ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden? Let me know in the comments! :)

En ohja, Jummu3a Mubarak everyone! :)

-07-09-2016-

The NeighbourWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu