The Neighbour

Hoofdstuk 7

Ik plof met een zucht neer op mijn stoel en kijk de collegezaal rond. De docent is er nog niet en het hoorcollege begint al over één minuut. Gelukkig volg ik dit lesuur samen met Melanie, want anders was het echt niet te verdragen. Melanie en ik zitten in de rechterhoek van de zaal en pakken onze tas uit. Terwijl Melanie en ik praten over de nieuwe modetrend, komt de docent binnen. Met veel kabaal installeert hij zich achter zijn bureau en doet zijn microfoon aan, met een luide hoge piep tot gevolg.

De studenten om mij heen kijken verschrikt op en bedekken hun oren. Melanie en ik volgen hun voorbeeld en kijken naar de docent, terwijl hij het geluid in orde probeert te maken.

De docent mompelt een verontschuldiging en komt uiteindelijk voor de klas staan.

''Oke mensen, we gaan verder met waar we de vorige les gebleven waren, namelijk het project die jullie moeten uitvoeren. Net als alle andere projecten zullen jullie dit in groepsverband moeten doen, maar deze keer maak ik de groepen!''

Ik hoor een aantal studenten zuchten.

De docent pakt een lijst uit zijn rommelige tas en begint de namen van de groepen op te noemen.

''Meneer, ik heb nog geen partner,'' verwittig ik de docent als hij klaar is met het opnoemen van de hele lijst.

De docent kijkt me bedenkelijk aan en wrijft over zijn kin.

''Ik heb hier nog iemand op de lijst staan die vandaag niet aanwezig is. Hij zal jouw partner zijn, Sara''

Net als ik wil vragen wie 'hij' dan wel niet mag zijn, wordt de deur geopend en staat er een jongen in de deuropening.

''Aiden?'' roep ik verbaasd. Alle ogen richten zich naar mij en ik doe beschaamd mijn hand voor mijn mond. Melanie giechelt zachtjes naast me en ik zend haar een waarschuwende blik.

Aiden knipoogt naar me en doet daarna de deur dicht.

''Aha Sara, ik zie dat je al kennis hebt gemaakt met de nieuwe klasgenoot én tevens nu jouw partner voor de rest van deze periode,'' zegt mijn docent.

Inmiddels is Aiden al de zaal binnengelopen en staat nu zelfverzekerd naast de docent.

''Aiden, zou jij jezelf even kort aan de klas willen voorstellen? Ik zal jou dan ondertussen op aanwezig zetten in het systeem''

''Tuurlijk meneer. Nou, zoals jullie al gemerkt hebben ben ik Aiden en ik ben 20 jaar. Sinds een paar dagen woon ik in deze stad en daarom kom ik nu instromen op deze school. Ik doe net als jullie de opleiding Bedrijfskunde en zit bij jullie in deze hoorcollege,'' zegt Aiden, waarna hij een vriendelijke glimlach opzet.

''Goed, bedankt Aiden. Je mag zitten op de lege plek naast Kyara,'' instrueert de docent.

Aiden loop naar zijn plek -wat in het midden van de klas is- en terwijl hij dat doet giechelen alle meiden flirterig naar hem. Hij besteed er geen aandacht aan en gaat rustig op zijn plek zitten, waarna de docent zijn uitleg hervat.

''Dus, ter verduidelijking, Aiden en Sara jullie vormen samen een groepje en zullen aan dit project werken. De deadline is over 4 weken. Sara, ik verwacht van jou dat je hem uitlegt wat de bedoeling is''

Ik knik naar de docent en hij begint uit te leggen over andere stof.

Melanie tikt me aan en ik kijk naar haar met een vragende blik.

''Die nieuwe jongen is hót! En hoe komt het dat je hem kent? Je hebt me helemaal niks vertelt?'' ratelt ze aan één stuk door.

''Shhht, doe eens een beetje rustig Mel. Ik wist ook niet dat hij bij ons op school kwam. Hij is een oude vriend en nu ook weer mijn nieuwe buurjongen.''

''Wat! Is híj jouw nieuwe buurjongen? Je hebt zoveel geluk Sara,'' zucht Melanie terwijl ze met een dromerige blik naar Aiden kijkt.

Ik rol met mijn ogen en vestig mijn aandacht dan weer naar de docent.

~*~

Zodra het college over is pak ik mijn tas en wil ik de zaal uitlopen, totdat iemand mijn tegenhoudt door mijn pols van achter vast te pakken. Ik draai mij om en ontmoet de groene kijkers van Aiden.

''Hey, Aiden!'' zeg ik enthousiast. ''Je had me niet vertelt dat je naar deze school zou komen!''

Hij glimlacht klein en trekt me dan naar de zijkant, aangezien ik midden in de deuropening sta.

''Heb je mijn briefje geopend die ik je gister heb gegeven?'' vraagt hij me.

''Briefje? Welk briefje? Wacht, ooh! Wat stom van me. Ik was zo moe gisteravond dat ik het vergeten ben om open te maken. Het ligt nog thuis op mijn bureau.''

Hij knikt begrijpend en ontspant dan een beetje.

''Hoezo?'' vraag ik nieuwsgierig.

''Ik had daar mijn nummer op geschreven en hoopte dat je me een berichtje zou sturen, zodat ik je kon vertellen dat ik bij je in de klas kwam. Nadat je gister zo snel weg moest had ik geen kans gehad om het je te zeggen. Daarbij dacht ik dat we samen naar school konden vandaag, maar toen ik bij je thuis aanklopte vertelde je moeder dat je al weg was,'' zegt hij schouderophalend.

''Ik was gewoon een beetje bezorgd. Ik dacht dat je me niet meer wou spreken en ben bang je weer kwijt te raken Saar,'' voegt hij er zachtjes aan toe.

Ik kijk hem lief aan en smelt ondertussen vanbinnen. ''Aahw Aiden, dat is zo lief. Natuurlijk wil ik je nog spreken! Vanaf nu kom je echt niet meer van mij af hoor,'' grap ik.

''Weetje, als je nu jouw nummer opslaat in mijn telefoon weten we zeker dat ik het niet vergeet,'' zeg ik terwijl ik hem mijn telefoon overhandig.

Hij voegt zijn nummer toe aan mijn contacten en geeft mijn telefoon dan weer terug.

''Ik wil jullie gesprek niet onderbreken, maar willen jullie mee naar de kantine? Het is immers pauze en zo kunnen wij jou bijpraten over deze school,'' onderbreekt Melanie aarzelend ons gesprek.

Ik was helemaal vergeten dat Melanie nog bij ons stond en draai me naar haar om.

''Natuurlijk Mel. Kom Aiden!''

Ze knikt vriendelijk naar Aiden en geeft hem een hand. ''Hey, ik ben Melanie. De beste vriendin van Sara. Leuk je te ontmoeten''

''Insgelijks Melanie,'' zegt Aiden, terwijl hij zijn bekende jongensgrijns opzet.

-------------------------------------------------------

Opgedragen aan de lieve lezer :).

-28-05-2017-