ΈΠΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΆΓΚΗ ΣΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 

"ΕΊΝΑΙ ΠΑΝΈΜΟΡΦΗ"

Καθώς μιλάω με την Λίζα το βλέμμα μου πέφτει στην μικροκαμωμένη κοπέλα που περιμένει έξω από την πόρτα της εντατικής.Είναι η μητέρα της μικρής.Είναι εξαντλημένη.

Η Λίζα την πλησιάζει ρωτώντας την αν είναι καλά.Φαίνεται αρκετά χλωμή,ενώ πιάνει το κεφάλι της στην προσπάθεια της να κρατήσει την ισορροπία της

Είναι έτοιμη να πέσει στο πάτωμα.Δεν το σκέφτομαι ούτε λεπτό.Τρέχω κοντά της και τυλίγω τα χέρια μου γύρω της για να την κρατήσω.

Αν έπεφτε κάτω θα χτυπούσε το κεφάλι της. Την παίρνω στην αγκαλιά μου και λέω στην Λίζα να με ακολουθήσει.

Την τοποθετώ με προσοχή στο κρεβάτι γα να την εξετάσω. Πιθανόν να λιποθύμησε από την κούραση. Δεν πρέπει να έχει φάει τίποτα όλη ημέρα ούτε καν νερό να έχει πιει. Είναι αφυδατωμένη. Λέω να της πάρουν για καλό και για κακό αίμα και να της κάνουμε τις απαραίτητες εξετάσεις. Μόλις είναι έτοιμη την πηγαίνουμε σε ένα δωμάτιο κοντά στην κόρη της

Κοιμάται ακόμα. Η Λίζα πήγε μέχρι το σπίτι της για να φέρει ρούχα της μικρής και της Δάφνης. Το άνομα της μπορώ να πω πως κάτι μου θυμίζει μα αυτή την στιγμή το μυαλό μου είναι άνω κάτω,ειδικά μετά το ατύχημα..

Ασυναίσθητα το χέρι μου χαϊδεύει τα μαλλιά της. Την νιώθω να αναδεύεται μέσα στον ύπνο της αλλά δεν ξυπνάει. Κάτι ψελλίζει αλλά δεν μπορώ να ακούσω.Από τις εκφράσεις του προσώπου της μπορώ να καταλάβω μόνο ένα πράγμα,ότι βλέπει κάτι άσχημο,ίσως κάποιον εφιάλτη.

Τώρα έχω την ευκαιρία να την παρατηρήσω καλύτερα.Τα μαύρα μακριά της μαλλιά πέφτουν κυματιστά πάνω στους ώμους της.Βάζω μια τούφα πίσω από το αυτί της και ελέγχω για τελευταία φορά τους σφυγμούς της.Ήταν πολύ αδύναμη.Μόλις ξυπνήσει πρέπει να φάει επειγόντως ένα δυνατό γεύμα με πολλές βιταμίνες

 
Μία ώρα αργότερα είχε έρθει ήδη η Λίζα και έμεινε μαζί της.Εγώ πήγα μέσα για να δω την κατάσταση της μικρής.

Πήρα το φάκελο της και για αλλη μια φορά ξεκίνησα να τον διαβάζω μέχρι που με ενημέρωσαν πως έκαναν σύσκεψη.

Χωρίς να χρονοτριβώ έφτασα στην αίθουσα συνεδριάσεων και κάθισα στην θέση μου.Οι γιατροί συζητούσαν για την κατάσταση της.Όλοι τους ήταν απόλυτοι σοβαροί.

Τα νέα δεν ήταν καλά

Φοβόντουσαν το ενδεχόμενο η μικρή να μείνει παράλυτη.Όταν έπεσε χτύπησε πολύ σοβαρά την σπονδυλική της στήλη.

Θα περιμένουμε να ξυπνήσει η μικρή για να δούμε.Θα τις κάνουμε και άλλες εξετάσεις, μέχρι να βγούν τα αποτελέσματα είμαστε αισιόδοξοι.

Μόλις τελείωσε η σύσκεψη προτίμησα να γυρίσω στι γραφείο, δεν ήμουν έτοιμος αν αντιμετώπιση την μητέρα της.

Τι θα της έλεγα; Πως θα μπορούσε να πω κάτι τέτοιο;

Αν υπάρχει έστω και μια πιθανότητα να μείνει εξαιτίας μου παράλυτη δεν θα το αντέξω.Εγώ φταίω,αν δεν έτρεχα δεν θα την χτυπούσα

''δεν φταις μόνο εσύ μωρό μου'' είμαι τώρα στο γραφείο μου μαζί με την Χριστίνα. Εκείνη μόλις τελείωσε και περιμένει εμένα. Μάλλον θα την απογοητεύσω σήμερα. Δεν πρόκειται να το κουνήσω από εδώ.

''Η μητέρα πρέπει να προσέχει το παιδί. Προφανώς θα χάζευε και η μικρή της έφυγε'' συνεχίζει, εδώ που τα λέμε έχει ένα δίκιο. Αν την πρόσεχε θα μπορούσε να την προλάβει

''Κόφτο ρε Χριστίνα'' απαντώ νευριασμένα, με την καμία δεν θα της πω ότι συμφωνώ, θα το πάρει πάνω της ''εγώ έφταιγα και τέλος το θέμα .Πήγαινε τώρα εγώ δεν θα φύγω.'' με κοιτάει έκπληκτη

''δεν θα φύγουμε μαζί;'' ρωτάει,

''όχι. Σου είπα θα μείνω.Δεν το κουνάω από εδώ μέχρι να ξυπνήσει η μικρή.Τι δεν καταλαβαίνεις;''

''για την μικρή μένεις ή μήπως σου γυάλισε η μάνα της;'' τι μαλακίες λέει;

''Χριστίνα φύγε είπα'' δεν θέλει να με θυμώσει και άλλο.Δεν το έχω σε τίποτα να την χτυπήσω

Συγκρατήσου Αλέξανδρε

''Καλά Αλέξανδρε εγώ θα φύγω. Κάτσε εσύ και κάνε τον άγιο στην μάνα της μικρής μπας και σε λυπηθεί και δεν σου κάνει μήνυση" παίρνει την τσάντα της και φεύγει χτυπώντας με δύναμη την πόρτα

Δεν την αντέχω άλλο. Μερικές φορές κάνει σαν αυτές τις υστερικες γκομενες που με το παραμικρό ζηλευουν

Μένω στο γραφείο μόνος μου για λίγο και έπειτα σηκώνομαι για να πάω στο δωμάτιο της Δάφνης. Πρέπει να δω τι κάνει

Μπαίνω στο δωμάτιο και βλέπω την αδερφή μου να προσπαθεί να της πει κάτι. Δεν πιστεύω να θέλει να της πει για την μικρή; Δεν μπορώ να την αφήσω. Μέχρι να επιβεβαιωθούμε πλήρως η Δάφνη δεν θα μαθει τίποτα

"Καλησπέρα"λέω χαμογελώντας, γυρίζουν και οι δυο προς το μέρος μου

Το βλέμμα μου βρίσκει το δικό της και μένει εκεί.Τα μάτια της σαν μαγνήτες με καλούν να την κοιτάξω

Είναι πανέμορφη το ομολογώ.
Φυσική ομορφιά.

Γρήγορα το κεφάλαιο αυτό.

Απο την αλλη εβδομάδα δεν ξέρω αν θα βάλω γιατί μάλλον θα λείπω

Αύριο βγαίνουν οι βάσεις οπότε 😒🙏

Φιλια άπειρα σε όλους

Ελπίζω να σας άρεσε 💞