ΈΠΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΆΓΚΗ ΣΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 

"ΕΙΜΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ"

Δεν κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα,είχα αποκοιμηθεί κρατώντας προστατευτικά την μικρή.

Ένιωσα ένα απαλό άγγιγμα πάνω στο πρόσωπο μου,δεν άνοιξα τα μάτια μου, ήταν η Δάφνη.

Ήθελα να δω τι θα κάνει.

Όταν κατάλαβε ότι ξύπνησα απομακρύνθηκε. Έμοιαζε με μικρό παιδί που το έπιασαν να κάνει σκανταλιές. Την κοιτούσα μέσα στα μάτια της,το ξέρω ότι ένιωθε αμηχανία αλλά δεν μπορούσε να μην την κοιτάζω, είχα χαθεί στο χρώμα και την φρεσκάδα τους

Αυτή η γυναίκα...

Ανησύχησε που δεν βγήκα έξω και εγώ αμέσως της εξήγησα. Πράγματι δεν είχα καταλάβει πως πέρασε η ώρα.Η μικρή είχε πλέον ξυπνήσει.Φοβόταν και άρχισε να κλαίει μα εκείνη κατάφερε να την ηρεμήσει.

Μόλις η Δάφνη βγήκε έξω έμεινα εγώ μαζί της.Την πλησίασα και προσπάθησα να την κάνω να με εμπιστευτεί,της κρατούσα το χεράκι της καθόλη την διάρκεια της εξέτασης

Αυτό που φοβόμασταν έγινε.Το καλό είναι οτι το πρόβλημα υπάρχει μόνο απο την δεξια μεριά.Ζητήσαμε από την μικρή να κουνήσει το πόδι της αλλά δεν μπορούσε.Της κάναμε και άλλες εξετάσεις.Ίσως είναι προσωρινό. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει τύχει κάτι τετοιό.

Αλλά εδώ γαμωτο μιλάμε για ένα πεντάχρονο κορίτσι

Και φταιω εγώ ο βλάκας για την κατάσταση της

Ηλίθιε...

''αγόρι μου πρέπει να το πούμε στην μητέρα της.Πρέπει να ξέρει'' εγώ θα της το πω

Τους ζήτησα λίγο χρόνο και μπήκα στο γραφείο μου ''γαμωτο'' σχεδόν ούρλιαξα και πέταξα κάποια χαρτιά κάτω.

Εγώ φταίω.Εξαιτίας μου η μικρή υποφέρει

Κάθισα λίγο μέχρι να ηρεμήσω και βγήκα ξανά έξω για να πάω να μιλήσω με την Δάφνη.Καθώς πλησίαζα άκουγα φωνές.

Τι στο καλό γίνεται;

Ήταν η Δάφνη και φώναζε στην αδερφή μου, την είδα να την σπρώχνει και η Λίζα να πέφτει στο πάτωμα. Θόλωσα και αυτομάτως έτρεξα προς το μέρος τους. Την βοήθησα να σηκωθεί και την ρώτησα αν είναι καλά. Εκείνη κουνώντας απλά θετικά το κεφάλι της μου απάντησε

Γύρισα να κοιτάξω την Δάφνη αυτή την στιγμή ήμουν πολύ θυμωμένος.Την κράτησα δυνατά από το χέρι και μια έκφραση πόνου σχηματίστηκε στο πρόσωπο της.