ΚΕΦΑΛΑΙΟ 39

1.8K 284 84
                                    

ΔΑΦΝΗ

"ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ "

Κόντευε να βραδιάσει οταν άνοιξα τα μάτια μου.Το κεφάλι μου όπως ηταν φυσικό πονούσε μα περισσότερο η ιδια μου η καρδιά.Εμεινα λιγα λεπτά ακόμα ξαπλωμένη και έπειτα σηκώθηκα όρθια φωνάζοντας τον Αλέξανδρο.Ησυχία είχε απλωθεί σε ολο το δωμάτιο.Ησυχία που με τρόμαζε!

Επρεπε να του μιλήσω,ήμουν ανόητη τοσες μερες που δεν του έλεγα την αλήθεια,δεν θα αντέξω να τον χάσω. Φώναξα μια φορά το όνομα του αλλα τίποτα,συνέχισα ομως δεν έπαιρνα απάντηση μέχρι που ειδα το σημείωμα.Με τρεμάμενα χερια το σήκωσα διαβάζοντας το....

"Εφυγε" ψέλλισα προσπαθώντας να συγκρατήσω τον χείμαρρο δακρύων που απειλούσε να ξεφύγει απο τα μάτια μου.Είχε φύγει.Με είχε εγκαταλείψει!

Απο εκείνη την στιγμή δεν σταμάτησα να τον παίρνω τηλέφωνο και οπως το περίμενα δεν το σήκωνε.Πηρα την Λίζα τηλέφωνο να έρθει εδώ,την χρειαζόμουν οσο τίποτα αλλο. Ευτυχώς η φίλη μου δεν άργησε να έρθει.Θα της έλεγα τα πάντα,είχε έρθει η ώρα να ζητήσω βοήθεια.

Επρεπε να φανώ δυνατή.Εγω έφταιγα για την κατάσταση και κανείς αλλος. Αύριο το πρωί θα έπαιρνα και τον Δημήτρη.Είχε ήδη συλλέξει κάποια στοιχεία,οχι αρκετά αλλά δεν γίνεται να περιμένω άλλο.Η οικογένεια μου είναι πιο σημαντική.

Η Λίζα οπως το φαντάστηκα δεν γνώριζε τίποτα ,ο Αλέξανδρος δεν της είπε για την φυγή του.Εμεινε φανερά έκπληκτη με όσα της εξομολογήθηκα και με διαβεβαίωσε πως θα ηταν δίπλα μου...

Σαν τον φύλακα άγγελο μου!

Ο Αλέξανδρος δεν απαντούσε στις κλήσεις μου μονάχα ενα ξερο μύνημα οτι ειναι καλα μου έστειλε.Τον καταλαβαίνω.Εγω φταίω,εγω τον πλήγωσα...Δεν κατάφερα να κοιμηθώ ολη νύχτα,τον σκεφτόμουν διαρκώς.Δεν είχε ξημερώσει καλα καλα οταν το κινητό μου άρχισε μα χτυπά.

Αγνωστος αριθμός! Ημουν βέβαιη πως ήταν ο Χριστόφορος.Δεν σταμάτησε να με καλεί μέχρι που αναγκαστικά το σήκωσα.Εκλεισα τα μάτια παίρνοντας μια βαθιά ανάσα "παρακαλώ " απάντησα οσο πιο ψύχραιμα μπορουσα,

"Δάφνη!καλή μου Δάφνη επιτέλους " τον άκουσα να λέει μεσα απο το τηλέφωνο με την ειρωνεία να ειναι έντονη στην φωνή του

"Τι θες;" ειπα απότομα, δεν έπρεπε να δείξω πως φοβάμαι ακομα και αν ένιωθα τις δυνάμεις μου έτοιμες να νε εγκαταλείψουν

"Θες να μάθεις που ειναι ο άντρας σου; λεω πως ειναι καλη ευκαρία να τον δεις μια τελευταία φορα" τι; τι ήταν αυτα που έλεγε

 ΈΠΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΆΓΚΗ ΣΟΥ Where stories live. Discover now