ΈΠΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΆΓΚΗ ΣΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16

ΔΆΦΝΗ

"ΤΙ ΘΑ ΚΆΝΩ ΘΕΕ ΜΟΥ"

ΔΆΦΝΗ

"ΤΙ ΘΑ ΚΆΝΩ ΘΕΕ ΜΟΥ"

Έφυγα απο το γραφείο του Αλέξανδρου εκνευρισμένη.Δεν ήθελα να καθίσω να τον ακούσω ούτε ένα λεπτό

Τι θα κάνω;Φοβάμαι!Αν μάθει πως είναι κορη του, ίσως θυμώσει.Θεέ μου αν σκεφτεί πως εσκεμμένα δεν του μίλησα για την μικρή;

Που εχω μπλέξει; ο Αλέξανδρος είναι ο πατέρας της μικρής. Είναι εκείνος που την χτύπησε με το αυτοκίνητο και παράλληλα την έσωσε.

"Δάφνη μου! " ακούω την ανήσυχη φωνή της φίλης μου,την νιώθω να με αγγίζει απαλά στον ώμο λέγοντας μου να ηρεμήσω. Κλείνω για δευτερόλεπτα τα μάτια μου παίρνοντας βαθιές ανάσες

"Λίζα! Λίζα μου φοβάμαι.Ο Αλέξανδρος..." σαν να κατάλαβε τι ήθελα να της πω,τύλιξε τα χέρια της γύρω μου και με βοήθησε να καθίσουμε.

"Τι έχεις κοριτσάκι μου.Τι έγινε με τον αδερφό μου;Μίλησε μου!"

"Λίζα,ο Αλέξανδρος χτύπησε την Μαρία με το αυτοκίνητο. Εκείνος την έσωσε. Είναι πατέρας της...γιατρός της. Θεέ μου Λίζα τι θα κάνω; "

"Τι; τι είναι αυτά που λες Δάφνη μου; πότε; πότε στο είπε; "δείχνει να χάνει τα λόγια της

"Τώρα που πήγα να μιλήσουμε. Σαστισα μόλις μου το είπε. Πάγωσα. Δεν ήξερα πως να αντιδράσω.Ο ίδιος της ο πατέρας, το καταλαβαίνεις; Φοβάμαι την αντίδραση του Λίζα.Φοβάμαι πως αν μάθει την αλήθεια θα μου πάρει την μικρή "

"Οχι κοριτσάκι μου ο αδερφός μου δεν ειναι τέτοιος άνθρωπος.
Την αγαπάει την Μαρία.Έχει δεθεί μαζί της.Δεν πρόκειται να κάνει κάτι τέτοιο.Δεν θα σου στερήσει το παιδί..."

Δεν το πιστεύω!Αν χάσω την μικρή μου δεν θα το αντέξω. Ο Αλέξανδρος έχει δύναμη.
Χρήματα!

Εγώ;Εγώ είμαι ένα τίποτα.Δεν έχω να προσφέρω στο παιδί μου ούτε τις βασικές ανάγκες

"Δάφνη μου,ο Αλέξανδρος αγαπάει τα παιδιά.Δεν βλέπεις πως κοιτάει την μικρή;Εσένα; Και μην το αρνηθείς αγάπη μου

Υπάρχει η πιθανότητα ο αδερφός μου να θυμάται εκείνο το βράδυ.

Ίσως είναι η κατάλληλη ευκαιρία να του πεις.Πρέπει να το μάθει Δάφνη μου.Ο αδερφός μου χρειάζεται να μάθει ότι η Μαρία είναι κόρη του"

"Όχι!Όχι ακόμα τουλάχιστον. Φοβάμαι!Δώσε μου λίγο χρόνο.
Ως τότε όμως ο Αλέξανδρος δεν πρέπει να γνωρίζει τίποτα...Σε παρακαλώ...Λίγο χρόνο"

***

Εδώ και λίγη ώρα είμαι μαζί με την μικρή μου.Την κρατάω στην αγκαλιά μου διαβάζοντας της το αγαπημένο της παραμύθι. Ζήτησα απο την Λίζα να μου φέρει τα πράγματα της.Ο κύριος Διονύσης με πήρε τηλέφωνο λέγοντας μου πως σε μια εβδομάδα θέλει το διαμέρισμα.

Του εξήγησα την κατάσταση αλλά ήταν ανένδοτος.Δυστυχώς υπάρχει τόση κακία στους ανθρώπους. Η Λίζα μίλησε μαζι του, έμαθε πως οι υπολοιποι ένοικοι έκαναν φασαρία μα εκείνος δεν άλλαξε γνώμη

Και τώρα;Τώρα πάλι στον δρόμο; Αυτήν την φορά όμως έχω την κόρη μου.Τι θα κάνω;Το παιδί μου δεν μπορεί να ζήσει κάτω απο τέτοιες συνθήκες. Ειδικά τώρα με το ατύχημα!

Τι θα κάνω θεέ μου. Βοήθησε με!

Από την μια ο Αλέξανδρος, απο την άλλη το ατύχημα της μικρής και τώρα με πετάνε έξω απο το σπίτι!

Άδικη ζωή!Η μικρή μου δεν φταίει σε τίποτα. Δεν μπορώ να την καταδικάσω να ζήσει μέσα στην φτώχεια. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό στο παιδί μου

"Μωρό μου σε αγαπάω τόσο πολύ.Η μαμά σου είναι τόσο τυχερή που σε έχει"της είπα σφίγγοντας την περισσότερο,δεν χορταίνω να την έχω μέσα στην αγκαλιά μου

Ίσως η Λίζα να έχει δίκιο. Ισως ήρθε η ώρα ο Αλέξανδρος να μάθει την αλήθεια για την μικρή!

Ο Αλέξανδρος θα μπορέσει να της δώσει αυτά που δεν μπορώ εγώ!

Όσο και να μην θέλω να την χάσω,η μικρή αξίζει να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή!

Σκεφτόμουν εγωιστικά αλλά η ζωή του παιδιού μου έχει μεγαλύτερη σημασία απο τα δικά μου θέλω. Ο Αλέξανδρος την αγαπάει. Έχει δίκιο η Λίζα. Φαίνεται στα μάτια του η συμπάθεια του προς την μικρή.

Τον κατηγόρησα πριν στο γραφείο του ότι το κάνει απο ενοχές. Φυσικά και δεν το πίστευα.Τίποτα απο ότι του είπα. Ήμουν αδύναμη και φοβήθηκα πως θα άφηνα τον εαυτό μου ελεύθερο να του το πει

Πρέπει να μάθει.Όσο και να φοβάμαι να χάσω την κόρη μου δεν μπορώ να την αναγκάσω να ζει κάτω απο ακατάλληλος συνθήκες.Είναι παιδί ακόμα.

Εγώ..Εγώ εχω μάθει πλέον όμως σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αφήσω το κοριτσάκι μου να ζήσει έτσι

Δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή που αποφάσισα να την κρατήσω. Όταν έμαθα πως είμαι έγκυος προφανώς και δεν ήθελα να το κρατήσω.Πως θα γεννούσα ένα παιδί όταν δεν θα είχα τίποτα να του προσφέρω;

Μα ήταν μια ψυχή. Μια ψυχή μέσα μου και ήταν αδύνατον να την σκοτώσω. Κομμάτι μου. Κομμάτι δικό μου και τους Αλέξανδρου

Είμαι η μητέρα της και θα κάνω τα πάντα για εκείνη.
Ο Αλέξανδρος θα μάθει.Μπορεί να μην με θυμάται αλλά θα τον κάνω να με θυμηθεί!

Πρέπει!

Συνεχίζεται!!!!

Να και η Δάφνη θέλει να του μιλήσει. Το. Θεωρείτε σωστο;